We rijden eerst naar het zuid-franse Valras Plage (1), waar we ieder jaar een paar dagen blijven.
De parking ligt naast de jachthaven aan het strand en er is water en een toilet. Er wordt druk gewerkt aan de wegen, maar de gemeente heeft het zo geregeld dat de motorhomes toch de parking kunnen bereiken, fantastisch camperland !
De volgende dagen brengen we door met een markt bezoek en lekker wandelen met onze hond Bonnie, die blij is even van de auto verlost te zijn. De zon schijnt hier uitbundig, hoewel er een koude wind staat, warm aankleden is dus de boodschap. Valras is altijd gezellig, vooral in het weekend komen er veel mensen uit de omgeving een boulevardje pikken en kun je over de koppen lopen.
Zondag 30 november.
Na een paar dagen bijkomen gaat het weer kriebelen en willen we verder naar het zuiden, maar eerst een uitstap naar Carcassonne ( 2 ), wat steeds op het programma staat maar ieder jaar uitgesteld wordt vanwege het weer. Ook nu is het beesten weer, maar daar laten we ons niet meer door tegenhouden. Via Narbonne rijden we naar het prachtige Carcassonne, de borden leiden ons naar de cite van de oude bovenstad zodat we vlakbij de ingang de parking kunnen oprijden. Voor de somma van 5 euro mogen we parkeren en de parkeerwacht vermeld er direct bij, dat we rustig de nacht mogen doorbrengen op deze parking, mooier kan het niet.
ammer dat het zulk ontzettend takkeweer is, een bezoek aan het kasteel biedt uitkomst. Er is nu een museum in gevestigd en het is er droog en warm. De tentoongestelde voorwerpen komen van kastelen uit de omgeving en wat er zoal tijdens de restauratie opgegraven is. Het kasteel zelf is mooi gerestaureerd, met hier en daar prachtige uitzichtpunten over de omgeving. Hierna bezoeken we de basiliek Saint Nazaire, waar we de 22 gebrandschilderde ramen en de 2 enorme roos vensters bewonderen, jammer dat de zon niet schijnt, dan moet het adembenemend mooi zijn. Hierna dwalen we nog wat tussen de 3 km. lange vestingmuren, maar dan roept de warme kachel. Het stadje trekt in de zomer bussen vol toeristen, maar in de winter maanden kun je alles rustig bekijken. We hebben een beschrijving gekocht met daarin prachtige foto´s, zodat we alles nog eens rustig kunnen bekijken. De parking is heerlijk rustig, slechts 2 campers overnachten hier, maar dat is geen probleem.
De volgende morgen gaan we op weg naar hopelijk warmere streken, het blijft miezerig en donker, hoewel de koude wind weg is. Vol goede moed gaan we op weg naar de Spaanse grens. Onderweg begint het weer te gieten, zodat we, geheel tegen onze gewoonte in, besluiten om gebruik te maken van de tolweg. Even voor Perpignan rijden we erop en kunnen zo lekker opschieten tot we er voorbij Barcelona weer afgaan, dat schiet lekker op en ……het is hier droog en een stuk warmer. (totaal 18 euro) We rijden door tot Sitges waar we een plekje voor de nacht vinden, gewoon een straat inrijden en parkeren.
Dinsdag 2 december.
We worden gewekt door een stralend zonnetje, de nacht was een tikje lawaaiig want de straat waar we in stonden bleek een soort sluiproute te zijn, maar ook dat hoort erbij. Als we tegen 9.30 uur klaar zijn voor vertrek staat de thermometer al op 16 graden ! We gaan verder richting zuiden via de N 340. Bij Benicarlo bezoeken we de zojuist geopende Carrefour voor de nodige aanvulling van de voorraden en besluiten om naar Peniscola te gaan, wat volgens onze gids een leuk stadje met een mooie kasteelburcht is. Tegen 15.00 uur bereiken we de boulevard waar we een parking vinden voor de nacht. Eerst maar eens een flinke wandeling om de omgeving te bekijken, de boulevard is kilometers lang zodat je er uren kunt wandelen. We staan vrij ver van het stadje en besluiten om morgen op de fiets het kasteel te bezoeken. De politie rijdt in de loop van de middag en avond een paar maal langs, maar zegt niets zodat we kennelijk mogen staan. In de zomer is dat niet het geval! s´Avonds komt een plaatselijke ondernemer ons een folder uitreiken, hij heeft een camper parking aangelegd en maakt zo reclame. Voor de somma van 7,5 euro incl. water en elektra mag je 24 uur staan. De ondergrond is harde kiezel en de plaatsten zijn afgebakend, de parking ligt 130 meter van het strand wat een prima plek is voor de zomervakantie. Wij blijven op onze parking waar we ´s avonds een prachtig uitzicht hebben op het verlichte kasteel.
De nacht is rustig met alleen het ruisen van de zee in onze oren, zodat we heerlijk uitgerust aan de nieuwe dag beginnen. We fietsen naar het stadje en gaan eerst bij het Tourist office langs, waar we een Nederlandstalige beschrijving van het geheel krijgen. Het stadje is erg leuk, we wandelen de hoge rots op langs de burcht muren, steile straatjes met vrolijke balkonnetjes, zelfs de onderkant hiervan is betegeld met vrolijke motieven. Het is nog geheel bewoond, de straatjes prachtig met keitjes bestraat. Je kan het hele stadje rond lopen waarbij er prachtige uitzichtpunten zijn. Eenmaal boven aangekomen bezoeken we het kasteel wat geheel gerestaureerd is (2 euro of 1 euro voor 60 plussers), mooi om te zien met op het dak van het kasteel een magnifiek uitzicht over de omgeving. Het kasteel is gebouwd in de jaren tussen 1294 en 1307 op de overblijfselen van een Arabische vesting. De bouwheren waren broeder Berenguer de Cardona, meester van de tempelorde in Aragon en Catalonie en broeder Alnaldo de Banyuls, commandeur van Peniscola. De wapenschilden van beiden zijn in steen uitgehouwen boven de toegangspoort van het kasteel. Kortom een bezoek meer dan waard!
We zijn weer klaar voor vertrek en pakken de weg naar het zuiden weer op. Eerst maar even naar Burriana (Grau) waar we het toilet kunnen legen en de watertank kunnen vullen. Verleden jaar was de camper plaats door middel van borden verboden gebied geworden op last van de haven autoriteiten, maar het water en rioolput was gewoon bereikbaar, vandaar. Als we bij de port aankomen zien we dat de parking weer in gebruik is, ondanks de borden. Er staan een stuk of 8 campers, zodat de keuze gauw gemaakt is. De politie komt regelmatig even een rondje rijden maar laat alles zoals het is. Misschien staan die borden er uitsluitend om te voorkomen dat het in de zomer hier vol staat met campers. Voor diegene die niet weten waar de parking is: afslag Burrianna Port nemen en de borden richting Platja of Port volgen, de parking ligt naast de haven aan de boulevard. Aan de toegangsweg staat een waterpomp met daarnaast een put voor toilet. (tegel oplichten) Het weer is niet denderend, in de nacht enorme plensbuien, maar overdag meestal droog zodat we op onze fietsen naar het centrum kunnen. Burriana (Grau) is geen mooie stad, maar je kan er je boodschappen doen.
Maandag, 8 december.
De planning is om naar Denia te gaan, eens kijken of we nog aan het strand mogen staan van Les Marines. Het is vandaag een vrije dag in Spanje, de dag van Santa Maria en iedereen heeft dus een lang weekend vrij, goed te merken aan de vele volle terrassen en restaurantjes! Ook in Denia kun je over de koppen lopen en waar we al bang voor waren, de camperplaats langs het strand is niet meer open voor campers. Met grote borden wordt aangegeven dat we niet meer welkom zijn. We gaan op de parking van de pier staan voor de lunch en vragen enkele mede campers of je hier ook de nacht mag door brengen. Nee, dat mag niet, de politie komt s´avonds om 10 uur iedereen sommeren om op te stappen, je moet dan ergens in de stad maar een plekje vinden. Het gevolg is dat er nu overal verspreid in Denia campers staan, wat een hoop overlast geeft in de niet al te brede straatjes. Wij zien het niet zitten om zo te slapen en vertrekken naar Javea. Via de prachtige CV 742 rijden we naar het 9 kilometer verder gelegen Javea. We volgen de borden platja de l´Arenal waar bij de mooie baai van Arenal een parking is die nog wel voor campers beschikbaar is. Het zonnetje schijnt vandaag uitbundig zodat we het behoorlijk warm hebben. Er staan al diverse campers uit alle windstreken, de meeste mensen zitten lekker uit de wind in de zon. Ook hier is het gezellig druk op het strand en de winkeliers doen goede zaken.
We blijven hier tot 10 december, afwisselend met mooi weer en heel slecht weer, af en toe hoost het echt en vragen we ons af hoe lang dit nog gaat duren ! De natuur rond Javea is erg mooi om te wandelen, maar veel cultuur is er niet.
Woensdag, 10 december.
We besluiten om weer een stukje naar het zuiden af te zakken, de tank moet geleegd worden en de voorraad aangevuld. De N 332 richting Alicante wordt weer opgezocht en rijden maar weer. Het doel was La Marina, maar zover komen we niet. Onderweg worden we getracteerd op een hevige hagelbui, hoezo lekker overwinteren in een zonnig en warm Spanje? Onderweg slaan we af bij El Campello om een supermarkt te zoeken met een voor ons toegankelijke parking. De borden van de Lidl brengen ons op een brede weg en de camper kan langs deze weg makkelijk staan. Na het winkelen maar gelijk de lunch hier genuttigd en weer op pad. We volgen de bordjes naar de N332 en willen net het stadje uit rijden als we rechts van ons bij de jachthaven een aantal campers beneden ons zien staan. Even kijken dus! Het blijkt een aardig plekje te zijn, parkeren dus. Je kan hier zo de enorm lange boulevard op, die langs het hele stadje loopt, prima om te wandelen. De jachthaven ligt om de hoek van de parking zodat we hier een paar jerrycans water kunnen halen als aanvulling op de watervoorraad. Als we s´avonds de stad inlopen vinden we de vlakbij gelegen Mercadona supermarkt voor de benodigde mondvoorraad. We blijven hier een paar dagen “plakken” en genieten van strand en zon.
Zaterdag 13 december.
Vandaag is het een beetje bewolkt zodat we ons huis klaar maken voor vertrek, nu dus inderdaad naar La Marina, waar je heerlijk uit de wind en in de zon kunt zitten (als die tenminste schijnt !) Al tegen 10.30 uur zijn we in La Marina, waar al heel wat campers staan. Bonnie vindt het hier heerlijk met het enorme strand voor de deur. Je mag hier alleen overdag staan, zodat we tegen 5 uur naar Santa Pola rijden, een 8 km. terug, waar je prima kan overnachten aan de haven of aan de boulevard. Na het eten gaan we op verkenning, de stad is prachtig versierd met kerstverlichting en iedereen is druk bezig met het kopen van cadeautjes, een hele gezellige sfeer. We besluiten om hier een paar dagen te blijven, overdag gaan we nu eens naar het noorden van Santa Pola, langs de kust, waar we prachtige plekken vinden om te staan. Op de achter ons gelegen bergen wordt para sailing beoefend, een spectaculair gezicht, al die vrolijk gekleurde shute´s tegen de berghellingen. Er is hier water en toiletten, ook niet verkeerd voor de camperaars. Op zondag gaan we naar de vlooienmarkt in Guardamar, het is er giga druk en gezellig, na de koffie met churros gaan we, gewapend met kilo´s mandarijnen, weer terug.
Donderdag 18 december.
Het is vandaag wat donker weer, prima om weer een stukje verder naar het zuiden af te zakken. Eerst willen we Torreviecha bezoeken, daar zijn we al 7 jaar niet meer geweest. We vinden een parking vlak bij het centrum en gaan op onderzoek, de stad is enorm veranderd, de jachthaven is bijna 2 keer zo groot geworden en de flats aan de buitenzijde worden in grote getale de grond uitgestampt, nog even en dan is er geen stukje kust onbebouwd meer! In het centrum is een grote kerststal gemaakt, het hele geboorte verhaal is uitgebeeld, bewegend en wel, zelfs de kippen pikken van het voer, mooi gemaakt met heel veel geduld. Na het bezoek gaan we verder en belanden via de Mercadona bij een parking genaamd Platja Flamingo, waar een stuk of 6 campers staan. We zoeken een mooi plekje en bekijken de omgeving. Niet slecht, 2 stranden aan weers zijde en de supermarkt op loopafstand. Het weer is weer in orde, kennelijk een kleine inzinking. Ook hier blijven we een paar dagen, er is op zaterdag een grote markt waar we een paar uur doorbrengen. We staan hier op Platje Flamingo met een stel gezellige Nederlanders en uit de tegenoverliggende flat komen regelmatig een stel Belgen uit Lommel een praatje maken met hun landgenoten. Al met al vliegt de tijd hier voorbij, maar aan alle leuke dingen komt een einde, we willen weer wat verder naar het zuiden!
We krijgen van onze Nederlandse buren nog een goeie tip voor een water tap bij kilometerpaal 44, die goed van pas kwam. Tegen de middag komen we in La Manga aan, alle mensen wat is hier veel bij gebouwd. We rijden helemaal tot aan het eind van de strip, er is zelfs een nieuwe brug gekomen, en vinden een parking waar nog een camper staat. Het is erg afgelegen hier, niets is bewoond, zodat we tegen 16.30 uur opstappen als ook de andere camper weg gaat. Zo in de middle of nowhere, dat hoeft voor ons niet ! We rijden naar Cabo de Palos en parkeren voor het politieburo. Het stadje is behoorlijk opgeknapt met een leuk boulevardje, piepklein, dat wel, maar dat is alles in Cabo. Er staan her en der nog wat campers voor de nacht, die heel rustig is. Morgen verder naar?
Maandag 22 december.
We willen even shoppen in Cartagena, een stad die we vrij goed kennen met een leuk oud centrum en veel winkels. We zijn er lekker op tijd, maar helaas, alle parkings waar we vroeger konden staan aan de haven zijn nu onder de grond verdwenen, parkeer garages waar je maar kijkt. We rijden een half uur rond en geven het dan op, zo met de kerstdrukte is er nergens een plek waar we in passen, jammer, misschien op de terugweg. We rijden via een prachtige bergweg naar het aan zee gelegen dorpje Isla Plana, het is er redelijk druk, maar we vinden een mooi plekje aan de zee, eerste rang! De zon doet erg haar best en het is er af en toe smoorheet. Om de 3 dagen gaan we even naar Mazaron om de Mercadona met een bezoek te vereren en vers water in te nemen. Voor de kerst halen we een kilo scampi´s, samen met stokbrood en een gevulde avocado een heerlijk en vooral niet te zwaar maaltje, hoewel de bak met bosbessenijs helemaal opgaat ! De dagen gaan hier heel snel, er staan ontzettend veel Duitsers, geen enkele Nederlander en een paar Belgen en Engelsen. In het dorpje zitten 2 kleine restaurantjes waar je voor 7 euro prima kunt eten, we maken er graag gebruik van.
Zondag 28 december.
Het is vandaag wat bewolkt zodat we besluiten om weer een deurtje verder te gaan. Van onze Belgische buren hebben we nog een paar leuke tips gekregen. Zo gaat dat onderling, ik had een paar overnachting plaatsen voor hun en dan proberen ze iets terug te doen. Wel merken we dat het overal veel drukker is en de mensen niet echt vriendelijk meer voor elkaar zijn, het wordt dringen voor het beste plekje en als je iets leuks gevonden hebt, dan vooral niet doorgeven aan een ander. We zijn blij dat we nu in ieder geval bekend zijn in Marokko, als het in Spanje niet leuk meer is gaan we gewoon naar de ´overkant´. Vandaag gaan we richting Aguilas, maar eerst kijken we nog even bij de jachthaven van Mazzaron, het weer is vandaag goed van slag en het waait hard. Als we in Aguilas aankomen is er net paniek aan het strand. Een kite surfer is met die harde, aflandige wind neergestort en heeft moeite om terug te zwemmen. Politie, brandweer en ziekenauto staan al klaar. Pas als de Duitser (het zal ook niet zo zijn) bijna bij de kant is en de uitputting nabij, gaat er een brandweerman met een plank te water en haalt de man met een kabel naar het strand. De Duitser zit met zijn voeten verstrikt in de voetbanden van zijn plank, die helemaal afgescheurd zijn. Hij wil verder geen hulp en blijft gewoon op de rotsen zitten om het spul te ontwarren. Als iedereen afgedropen is komt hij pas aan land. Volgens ons heeft hij zijn enkels flink geblesseerd, maar hulp vragen, ho maar!
Het is inmiddels steeds harder gaan waaien zodat wij bescherming zoeken achter een flatgebouw. Als we na een wandeling met Bonnie terugkomen, kunnen we nauwelijks op de been blijven, de wind is nu op volle stormkracht.
De camper schud, maar de zon blijft schijnen, tot laat in de avond blijft het blazen, maar dan is de wind op, hé hé.
Maandag 29 december.
De nacht was rustig, zodat we uitgerust opstaan, gauw even naar de Mercadona en dan op pad, we willen een mooi plekje zoeken voor een paar dagen. De plek van onze Belgische buren lijkt ons wel wat. We volgen de aanwijzingen op en komen zo op een klein strandje bij El Pozo del Esparto, waar een aantal campers staan. Er is een toilet en schoon drinkwater, prima plekje voor ons. Er is plek genoeg, maar een stel Fransen vindt dat we te dichtbij staan, vervelend en niet terecht, ze maken wat kabaal, maar daar reageert Kor niet op, we verstaan geen Frans. Aan de andere kant staat een Engels gezin, die alles bekijken en vriendelijk naar ons knikken. Als ik vraag of ze ook vinden dat we te dichtbij staan, schieten ze in de lach, welnee, vanavond wordt het nog veel drukker, dan kan het wel zijn dat die Fransen helemaal ingeklemd worden, want die staan breeduit en nemen de hele parking in beslag. De middag besteden we aan een flinke wandeling, het dorpje stelt niets voor, 10 huizen een caféé, verder niets. Je begrijpt niet hoe die mensen hier zo kunnen leven, maar goed ieder zijn meug.
Dinsdag 30 december.
We hebben heerlijk geslapen en willen vandaag naar Garrucha waar we oud en nieuw willen vieren. We komen er om een uur of 12 aan en gaan eerst naar de Supermarkt voor de nodige aanvulling, dan op zoek naar een plekje. Langs het strand staan overal borden dat er niet overnacht mag worden, maar op het strand langs de kademuur van de haven mag je staan. Er staat een Engelsman die er al 4 dagen is, maar nu gaat hij verder. We willen hier niet alleen blijven en volgens de Engelsman mag je ook op het parkeer terrein van de haven staan. Als we gaan kijken blijken er inderdaad een paar campers te staan, bovendien ligt het terrein tegenover het centrum, ook niet verkeerd. Meestal is er in dit soort plaatsjes een groot vuurwerk met de jaarwisseling en dat leek ons wel leuk. We blijven hier dus staan en gaan gezellig winkelen in de stad. Als we s´avonds net in bed liggen, het is dan 23.30 uur, wordt er op de deur gebonsd. Er staat een bewaker en we moeten weg, alle campers moeten opkrassen. Jammer en erg lullig om dat zo laat kenbaar te maken, het riekt naar pesten want waar moet je zo laat nog naar toe. Vooral de ouwetjes raken dan in paniek, wij rijden naar het strand en parkeren daar samen met een Duitser en slapen rustig. Morgen dus ergens anders heen!
Woensdag 31 december.
Vandaag gaan we naar het mooie bergdorpje Mojacar, waar je langs het strand aan de doorgaande weg kunt staan. Er blijken al heel wat mensen ook met dit plan rond te hebben gelopen, want het staat behoorlijk vol. Is ook logisch want er is hier de mogelijkheid om water te tanken en je toilet te legen en dat is erg makkelijk. Het gezelschap is internationaal, vooral veel Italianen vanwege de kerstvakantie en ook veel Engelsen. s´Avonds is het gezellig druk, er worden kampvuurtjes gemaakt en met de jaarwisseling gaat er vuurwerk op het strand de lucht in. Een paar campers zorgen voor muziek en er wordt gedanst, al met al een gezellig sfeertje, maar tegen 2 uur houden we het voor gezien en gaan naar bed.
Vrijdag 2 januari.
Weer een stukje verder naar het zuiden, ditmaal naar Motril waar we op ons gemak heen rijden. De parking aan het strand is nog steeds open, er staan een paar campers, ook een Nederlands echtpaar, waar we even mee gaan babbelen. Het zijn rasechte friezen, al in de zeventig, maar nog lekker kwiek. We blijven hier tot woensdag 7 januari, ondertussen genieten we van het werkelijk prachtige weer, overdag loopt het kwik op tot 25 graden, maar in de nacht kan het best koud zijn. Het wasgoed stapelt zich inmiddels flink op, tijd voor een lavanderia!
Woensdag 7 januari.
Al vroeg op pad, we gaan naar het vlakbij gelegen Nerja voor de was. We brengen hem om 11 uur binnen maar het is zo druk dat we hem de volgende morgen pas op kunnen halen, geen nood, we wilden toch een nachtje blijven! Na een fijne wandeling naar platja Burriana gaan we heerlijk eten in een restaurantje op het strand. Het is er behoorlijk druk, ook geen wonder met deze temperaturen! We nemen de tijd voor ons diner, dat vinden ze hier heel gewoon, waarna we naar de bovenstad lopen om al dat eten weer kwijt te raken. Nerja is altijd een feest om te komen, gezellig, druk en oud. De smalle straatjes zorgen voor de juiste sfeer en de winkeltjes doen de rest. Helaas was de markt gisteren en de vlooienmarkt is pas op zondag, daar wachten we niet op, want we willen langzaam naar Rota, waar we vrienden gaan opzoeken. Ze hebben al gebeld waar we blijven!
Donderdag 8 januari.
De was is om 10.30 klaar, gauw uitpakken en dan op weg, het is al bloedheet. We gaan richting Algeciras, onderweg treffen we op een parking Erna en Etiënne, onze reisleiders van vorig jaar, die ook nu weer op weg zijn naar Marokko, het weerzien is hartelijk.
Wij overnachten in Cala Myramar, waar we geheel alleen in een zee van licht onder het Castillo staan. Dan naar Algeciras voor de broodnodige aanvulling van de voorraden en door naar Tarifa, waar we het weekeinde willen doorbrengen. Onderweg betrekt de lucht en wordt het steeds donkerder, de wind steekt op en de temperatuur zakt naar 17 graden, brrrrrr.
In Tarifa vinden we een mooie stek aan het strand, gewoon rijden naar de puerto, daar rechts af en weer rechts. Er staan een stuk of 10 campers, voornamelijk surfers, die genieten van de harde wind die hier meestal waait. Er zijn veel kite-surfers wat spectaculaire beelden oplevert.
Maandag 12 januari.
We hebben het hier weer gezien en gaan naar Rota, een 120 km. verder gelegen, waar onze vrienden op ons wachten. Ze overwinteren met hun zeilschip in de haven van Rota. De weg erheen is rustig en afwisselend. Als we in de buurt van Cadiz komen neemt het verkeer flink toe, want er is maar een goede weg. Het is goed opletten, het gebied is omgeven door een groot natuur gebied met vele zoutpannen waarin hele groepen ooievaars overwinteren, bijna iedere paal is voorzien van een groot nest, ook in het water bivakkeren vele watervogels die op hun lange poten door het ondiepe water lopen, op zoek naar voedsel.
Volgens de aanwijzing van onze vrienden nemen we de 2de afslag naar Rota, maar helaas, die had hij niet bedoeld en belanden we midden in het nauwe centrum van het oude stadsgedeelte. We vragen de weg naar de puerto deportivo en volgen de aanwijzingen op. De straatjes zijn zéér nauw en we hopen dat het niet gekker wordt, dan komt er eindelijk een smalle poort in zicht en daarachter verschijnt de haven, we halen opgelucht adem ! Onze vrienden zijn gauw gevonden en het weerzien is hartelijk, we hebben veel bij te praten. Na een paar dagen nodigen we ze uit voor een reisje naar Portugal maar zo lang willen ze niet weg, wij moeten echter naar Portugal want onze gastanks zijn bijna leeg en Spanje vult geen gastanks, de Spaanse gasflessen hebben een andere aansluiting dan onze camper en we hebben geen zin deze steeds te wijzigen, vandaar. We spreken af om over een paar weken op de terugweg weer langs te komen en dan een dagtocht in de omgeving te maken. Het weer hier in Rota valt ons erg tegen, er staat een koude wind en er is vaak mist die tegen de middag pas optrekt, we hopen dat het in Portugal warmer is!
Donderdag, 15 januari.
We moeten onze vrienden beloven om nog terug te komen en dat doen we ook. We verlaten het mooie stadje, ditmaal via de goede weg en komen zonder problemen op de weg naar Sevilla. De reis verloopt voorspoedig zodat we al tegen 14.30 uur in Villareal de Santo Anthonio aankomen. Eerst maar eens gas tanken, dan is er rust in de tent, daarna rijden we naar Monte Gordo waar we op de parking aan het eind van de boulevard gaan staan. Er staan overal borden dat er geen campers meer mogen staan, maar daar trekken we ons even niets van aan. We informeren bij een Nederlands echtpaar en die vertellen dat de politie je een nacht laat staan maar daarna verbaliseert. Jammer, vorig jaar stonden hier altijd een stuk of 15 campers, want het parkeerterrein is in de winter maanden helemaal leeg en nu staan er slechts 2 campers. Toch jammer voor de middenstand want vele camperaars gingen naar Monte Gordo voor inkopen, lekkere restaurantjes en een gezellige boulevard. We zullen wel echte Hollanders zijn maar we staan op het standpunt Niet welkom ? Dan ook geen inkopen en restaurantjes ! De politie komt inderdaad langs en noteert onze nummerplaat, maar ze zeggen niets, geen waarschuwing of iets dergelijks.
Vrijdag, 16 januari.
Tegen 10 uur rijden we naar het 15 km. verder gelegen Manta Rota, waar we tot nu toe altijd welkom waren. De parking wordt in de wintermaanden weinig door de Portugezen gebruikt zodat er altijd veel campers staan, nu is het echter erg rustig. Slechts 4 campers, maar goed, het weer is ook niet zo geweldig dus dat kan. We willen hier een paar dagen blijven, de kapper zit hier en a.s. zondag is er een leuke markt in het vlakbij gelegen Villa Nova de Cacela. De kapper heeft tijd en kan me direct helpen, als ik vraag hoe het hier met de campers zit, zegt ze dat ze al verschillende brieven heeft gestuurd naar de burgemeester om een officiëlle camperplaats te maken, maar het bestuur wil er niet aan. De volgende dag, zaterdag, worden we om 7 uur s´avonds op niet mis te verstane wijze weggestuurd door een agressief ventje van de policia local, go, go! Zijn collega in de auto durft ons niet aan te kijken, hij schaamt zich hiervoor. We starten onze wagen en rijden een straat in, achter een hotel waar nog 3 campers op de parking staan, tja, dat krijg je dan. De volgende ochtend gaan we naar de gezellig markt, het is een grote zigeuner markt die slecht 1 maal in de maand gehouden wordt, zodat er veel mensen uit de regio komen. We blijven nog 1 nacht achter het hotel staan en gaan dan naar Tavir.
Zaterdag, 19 januari.
Da afstanden in Portugal zijn allemaal erg kort, Tavira ligt zo ongeveer een kilometer of 25 van Manta Rota, zodat we al om 11 uur in Tavira aankomen. Je kan hier kiezen uit 3 mogelijkheden, de grote parking vlakbij het centrum of de 2 parkings richting strand. Wij kiezen voor de grote parking want de was moet gedaan worden en de wasserette is hier vlakbij. Na de koffie eerst maar weg brengenen boodschappen doen.
De parking staat goed vol, geen problemen hier met campers. De overdekte markt ligt voor ons, lekker makkelijk alleen voor brood moet je het stadje in. Tavira zelf is een bezoek wel waard, het is een oud stadje met mooie gevels die helaas allemaal erg vervallen zijn, maar er wordt langzaam gerestaureerd. Bij de grote supermarkt Pingo Dolce is een openbaar toilet waar de ´camperzaken´ geregeld kunnen worden. We fietsen hier wat in de omgeving en slenteren door het stadje, verder veel in de zon liggen en genieten van het ´Zwitserleven gevoel´.
Woensdag, 21 januari.
Het is mooi weer, de was is schoon, tijd om een beetje verder te gaan. Het wordt Quarteira waar we een beetje aan het strand willen uitwaaien. Quarteira ligt een km. of 50 verder naar het westen. We hebben in Tavira gehoord dat ook in Faro de campers worden weggestuurd, jammer, helemaal begrijpen doen we het niet want de parkings zijn in de winter allemaal zo goed als leeg en al die camperaars moeten toch eten en drinken, over het algemeen zijn het 50 plussers die goed in de slappe was zitten, ze veroorzaken geen overlast en spenderen veel centjes, maar ja, inzicht is niet overal aanwezig. In Quarteira rijden we naar de vissershaven waar aan het eind een parking is aan het strand. Het ligt op de grens met Vilamoura zodat je hier fijn kunt wandelen, ofwel naar het luxe Vilamoura met zijn prachtige jachthaven, of naar het gezellige stadje Quarteira met zijn lange boulevard, die nu eindelijk helemaal af is. We blijven hier tot 27 januari staan en genieten van het strand en de omgeving.
Het weer is een beetje omgeslagen zodat we besluiten om rustig aan weer naar Spanje af te zakken waar volgens de weersverwachting beter weer te verwachten is. Nog een paar dagen Tavira, waar nu de witte was aan de beurt is, rijden we naar het gas station van de blauwe olifant, vlak voor de grens met Spanje en vullen onze gasfles tot de nok. Op weg weer naar Rota, want dat hebben we beloofd!
Vrijdag, 30 januari.
Al om 9 uur zijn we onderweg, we moeten het tijdsverschil met Spanje weer goedmaken, alles gaat goed totdat we, net nadat we Sevilla gepasseerd zijn, een lekke achterband krijgen. Er is gelukkig plaats langs de kant van de weg en zijn blij dat dit niet in Sevilla gebeurd is. De band is er gauw af, maar de reserve wil er niet op. De krik kan niet hoger, gelukkig stopt er een vriendelijke Spanjaard van een pneuma… bedrijf, die ziet ons probleem en haalt een blok hout uit zijn busje. Nu is de klus zo geklaard, de krik kan uitgedraaid worden en de auto omhoog. Als ik wil helpen met de band dan maakt hij bezwaar, te zwaar werk voor vrouwen gebaart hij. Samen met Kor is in no time de band erop en bedanken we hem met een fles wijn, die hij eerst niet wil aannemen, maar na wat aandrang van onze kant toch accepteert. Fijne mensen, die Spanjaarden!
Tegen 16.00 uur arriveren we weer bij onze vrienden in Rota, nu via een brede weg en kletsen heel wat af. Ze hebben voor morgen een bezoek met gids geregeld om het kasteel van Rota te bezoeken ! Het kasteel, nu gemeentehuis, is prachtig gerestaureerd en een bezoek zeker waard, zelfs de kamer van de burgemeester mogen we in, hij gaat wel even ergens anders heen, waar kom je dat nog tegen ! De gids neemt ons ook nog mee naar de kerk, in een woord prachtig. Van buiten ziet het er niet uit maar van binnen zeer mooi. Al met al een hele fijne dag en we willen graag iets terug doen, we nodigen ze uit voor een dagtocht met de camper naar iets wat ze graag willen zien. De volgende dag gaan we dus gevieren naar Arcos, een mooi oud stadje in het binnenland waar veel te zien is. We bezoeken verschillende kerken en gebouwen en slenteren door de smalle straatjes waar we in een leuk Spaans restaurantje lekker gaan eten. In de middag rijden we naar Medina Sedonia voor een bezoek aan de oude binnenstad. Als we tegen 18.00 uur weer in Rota zijn besluiten we om s´avonds nog tapa´s te gaan eten, een leuke afsluiting van een gezellige dag. Eigenlijk wilden we de volgende dag weer wat verder trekken, maar Ursi haalt ons over om nog een dag te blijven, ze wil iets voor ons koken uit haar thuisland. Hartstikke leuk, graag ! Ze maakt een echt Zwitsers gerecht klaar ” Zuricher Geschnetseltes mit rosti ” in een woord zalig!
Woensdag 4 februari.
We nemen afscheid van onze vrienden, hopelijk zien we hen volgend jaar weer terug, ergens in Europa. Ook onze reis gaat weer verder, ditmaal naar Ronda, waar we een paar jaar geleden ook geweest zijn, maar toen was ik ziek en heb er niet veel van gezien, dat gaan we nu inhalen. We rijden weer een groot gedeelte van de route die we met Jan en Ursi gereden hebben, onderweg komen we langs een mooi stuwmeer, iets om volgend jaar eens te onderzoeken, als het een tikkie warmer is. Na een prachtige tocht komen we aan bij Ronda, nu even zoeken, want we komen uit een totaal andere richting dan voorheen en we willen absoluut niet in de oude binnenstad verdwalen. Ik navigeer op mijn gevoel en ja hoor, we komen gelukkig precies daar uit waar we wilden, nl. de parking aan het einde van Ronda (N) Het is pas een uur of 3, eerst maar eens thee drinken en dan op onderzoek uit. Vanaf deze parking is het niet zover naar de oude binnenstad met z´n prachtige brug over het beroemde ravijn. De huizen staan hier letterlijk op het randje van de afgrond en je hebt er schitterende vergezichten. Op een van deze uitzichtpunten neem ik een paar foto´s, niet wetende dat het plateau waar ik op sta aan de bergwand hangt. Als ik later iets verder loop en zie waar ik op gestaan heb lopen de rillingen over mijn rug, maar goed dat je niet alles weet ! We slenteren door de mooie straatjes en bewonderen de oude gebouwen, de grote stierenvechters arena en een kerk. Er zijn veel souvenir shops met geborduurde kleden, maar ook mooie schilderijen, verder natuurlijk alle kitsch die je maar kunt bedenken. Als we het oude gedeelte hebben gezien gaan we naar het nieuwe Ronda, veel gezellige winkelstraten met de nodige eethuisjes. Al met al een leuk stadje waar we zeker nog eens terugkomen.
Donderdag 5 februari.
We worden wakker met mist, tja je zit hier behoorlijk hoog in de bergen, rustig aan dus maar. Als we de ontbijtboel opgeruimd hebben breekt de zon door, een prachtig gezicht want de mist flarden hangen nog in de dalen, sommige bergtoppen liggen in de zon, andere nog net niet. We vertrekken hiervandaan weer richting zuidkust, ditmaal naar Torremoulinos, waar we een paar dagen willen blijven. De rit erheen is prachtig, het wordt een herhaling, maar het is echt zo. Soms zitten we in de wolken, dan zie je ineens een mistbank langs de al warme berghelling omhoog kolken en bij de volgende bocht zit je weer in de stralende zon! Als we de kustweg bereiken bemerken we dat het weer hier niet zo best is, veel bewolking en een frisse wind. We rijden naar de parking aan het einde van de boulevard van Torremoulinos en zoeken een mooi plekje. Uitzicht op de zee, water en een loosput vlakbij en het centrum op loop of fiets afstand, wat wil een mens nog meer! Nou ja, een beetje zon was welkom geweest maar je kunt niet alles hebben. We blijven hier 4 dagen, die we doorbrengen met slenteren door de leuke oude straatjes, snuffelen in de overvloed aan winkeltjes en fietsen in de omgeving. Het weer is redelijk, af en toe een zonnetje en gelukkig droog, zodat de terrasjes met een bezoek vereerd kunnen worden.
Weer tijd om verder te gaan, het was leuk hier. We zouden hier geen 4 weken willen blijven maar een paar dagen is erg gezellig. Nu weer op weg naar Nerga, waar we de dinsdag markt willen bezoeken. We parkeren op de grote parking vlakbij het oude centrum zodat we ´s avonds nog even gezellig kunnen wandelen door de sfeervolle straatjes. De volgende morgen al vroeg naar de markt, die aan het andere einde van de stad is, ongeveer 15 minuten lopen. Het is nog niet zo druk dus kunnen we lekker neuzen. We vinden beiden wat we zochten en nog veel meer, zodat we na een paar uur lekker onderuit zakken op een terrasje met een bakje koffie. De zon doet z´n best zodat we de middag gebruiken voor een bezoek aan het strand.
Woensdag 11 februari.
De tijd vliegt voorbij, begin maart willen we zo ongeveer thuis zijn, dus moeten we langzaam de weg omhoog gaan volgen, veel zin hebben we nog niet. We rijden naar Motril, een van onze favoriete plekjes. We staan op de parking aan het strand, naast het optrekje van het Belgisch koningshuis. Er staan al een stuk of 10 campers, maar er is ruimte zat. We maken hier kennis met een Nederlands koppel, Jan-Willem en Gre, waar we een paar gezellige dagen mee doorbrengen. We wandelen en fietsen wat en ontdekken een grote supermarkt in de buurt waar we natuurlijk een bezoek aan brengen. De eethuisjes van Motril doen ook goede zaken, verschillende worden uitgeprobeerd en allemaal lekker tot erg lekker! We hebben telefonisch contact met vrienden die ook met hun camper in de buurt zitten en ze besluiten om onze richting uit te komen. Ze zijn nog niet zo lang onderweg i.v.m. gezondheid perikelen, maar het lijkt nu goed te gaan. Er is inmiddels flink wat activiteit rond de Belgische villa, gras maaien, onkruid vrij maken en schoonmaken, zodat we begrijpen dat er hoog bezoek op komst is. Voor ons is dat een teken om op te stappen, want dan wordt de parking “geruimd” als veiligheid maatregel.
Woensdag 18 februari.
Nico en José besluiten om met ons mee te gaan, samen met Gre en Jan-Willem, die ook aanhaken. Ik heb een parking op mijn kaart staan, gekregen van een Duitse, die we wel eens willen bekijken, hij ligt in de buurt van Balenga. Jan Willem zegt hem te kennen dus die mag ter plekke voor gaan rijden, hij rijdt een piepklein weggetje in tussen de landbouw kassen en komt zo op de boulevard uit. Er ligt een prachtige nieuwe parking vlak aan zee met een mooi boulevard. We zien het wel zitten en blijven hier een nachtje, helaas staat er alweer een koude wind zodat Nico zijn camper dwars zet ons allen wat beschutting geeft. We drinken gezellig een wijntje, diep weggedoken in onze jassen en besluiten om lekker te gaan eten. Er komt een Nederlander even buurten, hij woont hier, en geeft ons een adres van een prima eethuisje. Na het eten zoeken we een plekje uit de wind en in de zon zodat we lekker kunnen uitbuiken.
Jos en Nico nemen de volgende dag afscheid van ons, ze willen richting Portugal, waar Nico over een paar weken weer voor controle naar het ziekenhuis moet. Ze hebben nog heerlijk de tijd tot eind april !
Wij vertrekken gezamenlijk naar Mojacar, waar we oud en nieuw gevierd hebben. Jan-Willem wil echter bij de Moren toren staan, wij vinden het prima. Helaas worden we tegen 18 uur door de policia gemaand om te vertrekken. We rijden nu naar “ons” plekje aan het strand, maar……. net als de mannen boodschappen zijn doen, wordt er geklopt, we mogen hier niet de nacht doorbrengen. Hoe en waarom, waarschijnlijk heeft het iets te maken met de maan stand, het is nieuwe maan, dus stikdonker, en met al die campers kunnen ze de kust niet in de gaten houden. Als de mannen terug komen rijden we naar de parking achter de Mercadona, waar al veel campers staan. We slapen hier rustig en kunnen s´morgens verse broodjes halen, ook niet verkeerd!
Vrijdag 20 februari.
Gre en Jan-Willem willen ons een mooi plek laten zien en daar zijn we altijd voor te vinden, immers hoe meer hoe beter! Eerst gaan we naar Aguilas, waar we in een supermarkt de voorraad plaatselijke wijn opkopen, we hebben deze de afgelopen dagen goed kunnen proeven bij Jan-Willem (hij heeft 20 pakken van 5 ltr. mee naar huis genomen) Het is een prima slobber wijntje waar je absoluut geen hoofdpijn van krijgt zodat wij ook een paar pakken meenemen voor onderweg. Na een prachtige rit langs Cabo de Gata (foto rechts) belanden we bij een bord met Canada/ playa Precilla, hier slaan we af en rijden zo een kilometer of 5 door een tuinbouw gebied, de weg wordt steeds smaller en we vragen ons af waar we terecht komen.
Dan houdt de weg op, alleen nog een zand pad omhoog, ja hoor daar gaan we, een bocht om en… een prachtige baai ontrolt zich voor onze ogen, een schitterend palmen strand met daaromheen heuvels en rotsen, prachtig! Er zijn verschillende niveaus gemaakt om te parkeren, wij kiezen voor een iets hoger plekje, dan lopen we minder risico bij regen. De bevolking vindt het prima dat hier zoveel campers komen, iedere morgen komt de bakker langs met brood en andere lekkere zaken, hulde aan die man ! Het weer klaart de volgende dag op, stoelen naar buiten en lekker genieten. Je kunt er ook prachtig wandelen over de rotsen of de heuvels ingaan, wel stevige schoenen aandoen. Een heerlijke plek waar we graag nog veel langer willen blijven, maar de tijd gaat verder.
Dinsdag 24 februari.
Jos en Nico hebben ons verteld dat ze in Albir (bij Benidorm) een aantal dagen hebben gestaan en hier heerlijk gegeten hebben. Ze vertelden bij de Chinees te hebben gegeten voor een onvoorstelbaar bedrag n.l. € 3,5 per persoon, zeker alleen een loempia, plaagden wij, maar nee, probeer het zelf maar. Eenmaal in Albir aangeland op de hoge parking boven de supermarkt wij dus naar de Chinees en ja hoor, een menu voor € 3,5, dat wilden we wel eens meemaken ! Tot onze stomme verbazing kregen we eerst een fles goede huiswijn per 2 personen, daarna een loempia gevolgd door nassie of bami met kip of varkensvlees met na afloop koffie of ijs. Volgegeten vroegen we om de rekening, die kwam met 4 glazen likeur en een “ring” voor de dames. Ook de warme handdoekjes werden niet vergeten, nu begrepen we waarom het er zo vol was ! Een adres om te onthouden. We wilden hier een paar dagen blijven om wat rond te neuzen, maar helaas was het weer spelbreker, regen en nog eens regen.
Woensdag 25 februari.
Na overleg besloten om naar Cambrill te rijden, daar te overnachten en dan de volgende dag door te rijden naar Frankrijk. Zo gezegd zo gedaan, al rond de middag waren we op de parking, er stond een verbodsboord voor campers, maar ze stonden er toch. Volgens Jan-Willem mocht je er een nacht staan, afwachten dus. Gre en Jan-Willem besloten om hier afscheid te nemen, want zij wilden zo snel mogelijk door Frankrijk naar huis rijden en daar hadden wij geen zin in. We namen dus ´s avonds afscheid met een lekker drankje en wensten ze een hele fijne en veilige reis naar huis. De volgende morgen zijn ze al vroeg vertrokken, wij hebben het rustig aan gedaan, rond 9 uur kwam de politie een papiertje op de camper zetten dat we hier niet mochten staan, prima. Het was alweer zwaar bewolkt met af en toe een bui en veel wind zodat we even voorbij Taragona de autobaan hebben genomen en op ons gemak naar Frankrijk zijn getuft, waar we tegen 4 uur aankwamen, het gas al gevuld en de boodschappen in huis. In Valras is de gemeente druk bezig met een totale renovatie van de riolering, zodat een aantal wegen opgebroken zijn. De volgende morgen even naar de markt geweest, de zon schijnt uitbundig, maar koud………brrrrr. Dikke jassen en truien uit de kast voor de dagelijkse wandeling en een snaps na afloop om warm te worden. Blij dat we weer voldoende gas hebben, de kachel snort de hele ochtend en avond.
Zaterdag 28 februari.We bekijken met argusogen de weerkaarten want het ziet er beroerd uit in Frankrijk, het is de kunst om tussen de lagedruk gebieden door te slippen en zo de grootste sneeuwval te vermijden. Het lijkt ons goed om zaterdag naar Millau te vertrekken, daarna komt er veel sneeuw richting zuiden. De wegen zijn goed, ook in de bergen waar we het rustig aan doen want er kan gladheid optreden. Het ziet er allemaal prachtig uit, besneeuwde dorpen en bossen, net een kerstkaart waar je in rijdt. Toch ben ik blij als we Millau bereiken, want het moeilijkste deel van onze terugreis ligt nu achter ons, verder alleen nog grote wegen. De volgende morgen vertrekken we lekker uitgerust ( de ijsbloemen stonden op de voor ramen van onze camper) voor de volgende etappe, n.l. Gannat, een mooie afstand van ongeveer 275 km. meer willen we vandaag niet rijden. De wegen zijn goed te berijden, alleen de op en afritten zijn hier en daar glad. In Gannat parkeren we in het centrum van het leuke oude stadje, de sneeuwbuien worden afgewisseld door wat plekjes zon. De weerkaart laat ons zien dat we goed gegokt hebben, achter ons is het verkeer volledig vast komen te zitten in de sneeuw en voor ons is het nog goed. Morgen een lange tocht naar de Franse grens, waar we naar de nieuwe parking in Charville sur Mezziere willen. Als we de volgende morgen achter ons warme stokbroodje zitten komt de zon ons verwennen, dat kunnen we goed gebruiken. We vertrekken al op tijd voor de lange tocht, maar met de nodige stops onderweg, gaat alles prima, het weer wordt steeds beter en de temperatuur ook. Tegen 17 uur komen we in Charville aan en rijden naar de parking, deze is nieuw en ligt voor de camping municipal bij de jachthaven. Mooi aangelegd, grote vakken voor 6 campers. Er is een prachtig zwembad vlakbij en je kijkt uit over de Maas, bovendien staat er een sani-zuil naast de parking, daar moeten andere landen eens een voorbeeld aan nemen!
Dinsdag 2 maart.
Op ons gemakje vertrekken we naar huis, nog een uurtje of 4 rijden, dan zit onze reis er weer op. België ziet er hier en daar nog wat wit uit, maar het valt erg mee, de zon schijnt volop, we brengen het mooie weer mee. Als we rond de klok van 2 uur onze huisdeur opendoen is het toch wel weer fijn om thuis te komen, onze Bonnie rent als een gek door het huis, zo blij is ze dat ze weer de ruimte heeft. Ook wij verheugen ons al op een warm bad en alle gemakken van een modern huishouden. Terug kijkend vinden we beiden dat deze winter kouder was dan andere jaren en ook natter, jammer, volgend jaar lekker naar Marokko!
