Oostenrijk, Slovenië

Door: Lydia, Egbert

Allereerst wil ik de aanleiding tot deze reis en het reisdoel even aan de lezer uitleggen, zodat ook min of meer duidelijk wordt waarom we naar de Balkan getrokken zijn. Nu deze aanleiding is gelegen in het feit dat we 30 jaar geleden onze huwelijksreis gemaakt hebben naar het toenmalige Joegoslavië. We deden dat indertijd met een vouwwagen, dit was ons zeer goed bevallen (gelukkig maar zult u zeggen) en dus wilden we nog eens terug. De toestand in de Balkan stak daar echter een stokje voor en dus was het wachten op rustiger tijden. In de zomer van 2000 achten wij de situatie zodanig dat aan de voorbereidingen kon worden begonnen.

Deze voorbereidingen bestonden oa uit informeren wat voor documenten we nodig zouden kunnen hebben, met name documenten voor het voertuig, de hond en uiteraard voor onszelf speciaal ook bij eventuele ongevallen of ziektes. Van de verzekering kregen we zo oa. documenten in de lands taal van Slovenië, Bosnië-Herzegovina en Kroatië. Ook hebben we informatie ingewonnen bij de Tourist informatie bureau van Slovenië en Kroatië. Omdat we onze reis ook gedeeltelijk met de kinderen wilden doorbrengen gaf dit nog wat extra regelwerk. Ze vergezelden ons oa in Wenen, Kroatië en Venetië, ze kwamen en gingen dan met het vliegtuig. Dit was voor ons ook een reden om af en toe op campings te gaan staan om hun komst af te wachten en/of het vertrek te regelen. Later in het verhaal komt een en ander nog terug.

Nu het reisdoel in grote lijnen vast lag en de voorbereidingen voor een groot deel genomen waren kwam de dag van vertrek er al vlug aan en zo vertrokken we 15 mei met als eerste afspraak 23 mei 1700 uur Vienna Airport. We hebben dus alle tijd en besluiten om eens richting het Bodenmeer te gaan en omdat dan Luxemburg voor ons op de route ligt gaan we daar nog eens alles vol tanken want voor een voordeeltje zijn we altijd wel te vinden. Het is voorjaar en dus richting Zwarte Woud en via een stuk “Uhren” route komen we in Blumberg waar een camperplaats is in een mooie rustige omgeving, ook lagen er grote stapels met bomen die nat gehouden werden. Dit blijken allemaal bomen te zijn die op 26-12-1999 door een zware storm omgevallen zijn en omdat het er zoveel waren hebben ze besloten om ze op te slaan zodat de markt niet overspoeld zou worden en de prijs ineen zou klappen en anderzijds er zo meer tijd is om ze te verwerken. Goed bekeken dunkt me. Van al deze nattigheid raakt ook het weer een beetje van streek en we worden vergezeld van een paar dagen regen, wat ons niet belet om in Tangen in het “Freilicht” museum het “Romischer Gutshof” te bezoeken. Het geheel is gelegen in een schitterende omgeving en je krijgt er een goed inzicht van hoe Romeinse nederzettingen eruit zagen, tevens kom je dan onder de indruk van het feit dat zij al zeer goede voorzieningen hadden.

Onze reis vervolgend via Singen, Radolfzell en Constanz komen we bij het bloemen eiland Mainau wat zeker een bezoek waard is met b.v. mooie bloemen, bomen en leuk vlinderhuis alles vergezeld van een mooi uitzicht over het Bodenmeer. Bij Constanz dan de veerpont naar Meersburg genomen wat ons wel op 32 DM kwam te staan voor 15 min varen niet echt goedkoop dus! In Meersburg dan maar op de camperplaats gebleven. Kosten 5 DM met gebruik van toilet ed. Hier kwamen we tot de ontdekking dat er een dakluik spontaan was gaan lekken, bleek er een scheur in te zitten wat we in Friedrichshafen snel konden laten repareren. Het weer verbeterde nu ook langzaam wat ons deed besluiten om de bergen van Vorarlberg, wiens rijkelijk met sneeuw bedekte toppen uitdagend lagen te schitteren in de zon met een bezoek te vereren.

Omdat we met de familie een paar keer op wintersport waren geweest in Damüls in het Bregenzerwald gingen we daarheen. Hier lag er nog volop sneeuw en de krokussen staken aarzelend hun kopjes boven de grond. Hier ook overnacht op de parking van de skilift en na nog wat kennissen bezocht te hebben zijn we verder getrokken en via Bludenz-Landeck-Innsbruck-Worgl-St Johann i Tirol-Kitzbuhel-Mittersill-Bruck-Taxenbach-St Johann i Pongau naar Wagrain waar we weer op parking skilift gestaan hebben. Het is hier dat we een paar waterspreeuwen druk bezig zagen in een wilde bergrivier, schitterend zoals deze vogels zwemmen een lust om te zien. Na een zeer koude nacht vertrokken richting Wenen over plaatsen zoals Radstadt-Schladming-Liezen-St Michael-Leoben en Kapfenberg waar we het slot wilden bezoeken. Het bleek echter moeilijk te vinden en net toen we op het punt stonden om het op te geven vroeg een patrouille van de gendarmerie die toevallig passeerde waar we heen moesten op ons antwoord naar het kasteel zeiden ze dat we moesten keren en hun volgen. Zo gezegd zo gedaan en na een snelle rit door de stad ( blauw zwaailicht) vlogen we zo de steile berg op. Omdat de weg werd vrijgemaakt niet zo moeilijk of we het echter op eigen houtje hadden gedaan dat betwijfel ik. Het uitzicht boven maakte alles toch de moeite waard en wat er nog meer uitblijkt is dat ze toch toerist vriendelijker zijn in Oostenrijk ook tegenover camperaars dan we vaak horen.

Na dit intermezzo gaan we naar Klosterneuburg bij Wenen waar we een plaats per internet besproken hebben op de Donaupark camping. Gelukkig hadden we een plaats besproken want het bleek erg druk hier wat komt omdat deze camping ideaal gelegen is als uitvals basis voor uitstapjes naar Wenen (een echte aanrader mede ook vanwege het vriendelijke personeel) Omdat er ook een reünie van Clou campers was hebben we onze ogen uitgekeken, het leek nl meer op een show van Smart ! We konden hier ook terecht met campingcheques en op de camping was er veel informatie te krijgen over uitstapjes naar Wenen en omgeving. De volgende dagen Klosterneuburg zelf bezocht en met name ook een bezichtiging van de Stifts kerk.

In Wenen een bezoek gebracht aan het Central Friedhof (afmeting 2km bij 2 km) waar bijna alle groten van Oostenrijk begraven of herbegraven zijn, je ziet hier een groot aantal bekende namen vnl uit de muziekwereld die rusten onder vaak indrukwekkende graftombes, op meer afgelegen plaatsen heb je dan nog bv de Joodse afdeling en de Islamitische afd, het is ook op deze rustige plaatsen waar je zo fazanten ziet rondscharrelen en ook als je geluk hebt reeën kunt zien. Midden in het Friedhof ligt trouwens een prachtig onlangs gerestaureerde kerk in Jugendstil, een juweeltje !

Inmiddels is het 24 mei en samen met een van de kinderen doen we het Wenen wat elke toerist wel doet denk ik, zoals de “Spanische Reitschule”, slot “Schonbrunn” met groot “Sissi” gehalte en stadsrondwandeling met gids wat een aanrader is omdat er dan doelgericht rondgelopen wordt en je dingen beter leert zien. S´avonds een Mozart concert bezocht in de grote zaal van de “Musikverein” want dat kon natuurlijk niet ontbreken op het programma. Wat het boeken voor deze concerten betreft in onze opinie kun je dat het beste ter plaatse doen omdat je dan het meest geschikte moment kunt uitkiezen en er is zoveel keuze dat er meestal wel plaats is. Nu hebben we even genoeg van de stad en omdat het verkeer in het week-end rustiger is vertrekken we zaterdagmiddag naar Lackenhof wat ongeveer tussen Gaming en Gostling a.d. Ybbs ligt, waar we gingen proberen om de eerste beginselen van Parapente of Paragleiten aan te leren.

We deden dat bij een ervaren instructeur nl Fred Danneberg van de flugschule Otscherland. We troffen een leuke groep en ook het weer was op onze hand. Resultaat na twee dagen rennen van hellingen maakten de meeste van ons al een vlucht van enkele honderden meters. Dat er ook de nodige lachwekkende momenten waren laat zich raden. Overnachten deden we op… U raadt het al de parking van de skilift en bij een boerderij van sehr freundliche bauern. Omdat wij nog meer wilden zien, moesten we helaas de groep achterlaten op de helling. Echter een echte aanrader deze tak van sport toch zeker in een mooie omgeving en met goede instructeur.

ns volgende reisdoel was Hallstatt waarheen we via Hieflau waar de rivier de Enns een soort knooppunt van waterwegen heeft gevormd en verder langs Admont-Mitterndorf naar Winkl aan de zuidoostkant van de Hallstattersee waar we op Camping am See een leuke plaats met leuke uitbaters vonden. Van hieruit konden we in 30 min. naar Hallstatt wandelen. Over Hallstatt hoef ik verder niet veel te zeggen als je in de buurt bent moet je het gaan bekijken. Nu we hier toch zijn is een volgende aanrader “Eisriesenwelt” in Werfen we denken dat nog dezelfde dag te kunnen doen je moet echter rekening houden met het feit dat het bezoeken van Eisriesenwelt meerdere uren duurt en je na 15.30 uur niet meer kunt beginnen. Reden voor ons om een bezoekje te brengen aan het slot “Burg Hohenwerfen” hier vlakbij. Ze hebben er een interessante collectie roofvogels en houden ook shows met deze vogels zeker leuk om te doen ook met kinderen. Vlakbij in Pfarrwerfen vonden we in camping “Vierthaler” een geschikte plaats om te overnachten en uitgerust stonden we de volgende morgen om 9.30 uur op de parkeerplaats van Eisriesenwelt. Het is indrukwekkend al dat ijs en inderdaad je moet het een keer gezien hebben. In de “Dachstein” regio zijn trouwens nog meer van deze Eishohlen te bewonderen en je kunt hier ook prachtige bergtochten maken.

Omdat het weer niet meewerkt besluiten we in Radstadt te blijven op camping Tauern hier ontdekken we dat we alweer een lek hebben en nu van een ander dakluik, het zit ons wat dat betreft niet mee en omdat het al bijna middernacht is gaan we op zoek naar iets waar we onder kunnen staan en we vinden “onderdak” bij een viaduct. De volgende morgen nemen we het gehele dakluik eruit en monteren het met nieuwe kit en nu maar hopen dat het niet meer lekt ! Uiteraard moeten we nog even terug naar de camping om af te rekenen, waarschijnlijk kijken we zo zielig dat we niets moeten betalen, nou ja met een kleinigheid van ons is iedereen tevreden. Nu het al bijna middag is besluiten we om nog een stukje te rijden en in Schladming rijden we een eind de Planai op en gebruiken de lunch met een schitterend uitzicht op Dachstein ea. Het dakluik is ook lekvrij nu en vol goede gevoelens rijden we via Liezen richting Leoben zomaar ergens hebben we er genoeg van en rijden het dorpje Kalwang binnen, er heerst hier een ontspannen sfeer, als we dan ook bij een mooie grote boerderij vragen of we op hun terrein mogen staan is dat geen enkel probleem. Tijdens de daarop volgende verkenning van het dorp valt het ons op dat een groot aantal monumentale gebouwen allen dezelfde gele kleur hebben net als de boerderij waar wij staan.

Bij navraag blijkt dat al deze gebouwen eigendom zijn van de Vorst van Liechtenstein, die hier vooral in het najaar komt om te jagen en de boerderij is de voormalige stoeterij waar nog niet zolang geleden zo`n 350 paarden stonden nu nog enkele tientallen. Na een goede nachtrust en een flinke ochtend wandeling rijden we via Leoben –Bruck a d Mur-Birkfeld naar het Natuurpark Pollauer Tal, het is een zeer karakteristiek landschap wat je vanaf de Pollauberg uitstekend kunt bekijken je hebt hier bij mooi weer een schitterend uitzicht. Over diverse kleine weggetjes en paadjes bereiken we dan Vorau, waar we bij de abdij van de Augustiner chor Herrn een rustige plaats voor de nacht vinden. De volgende morgen Pinksterzondag is het een drukte van belang, er staan allerlei kraampjes en de mensen zien er in hun traditionele kledij zeer feestelijk uit. We horen dat die dag de Kardinaal aan een groot aantal jongeren het vormsel zal toedienen. De locatie is er uitermate geschikt voor en sowieso een bezoek waard. Als je daar dan toch bent kun je meteen een bezoekje brengen aan het Freilicht museum dat naast het complex is gelegen en een goed beeld geeft van het leven uit de vorige eeuwen hier in deze streek.

Onze volgende afspraak is weer in Wenen dus begeven we ons weer naar Klosterneuburg om de volgende dag onze zoon en vriendin af te halen en tevens onze dochter en schoonzoon af te leveren die gaan weer huiswaarts. Met z´n allen “Schonbrunn” bekeken wat rond gekeken in ´t “Prater” nog een echte grote Wiener Schnitzel verorbert en afscheid genomen.

Dinsdag 5 juni zakken we af naar het zuiden richting Graz over de A2 die we bij Hainfeld verlaten en bij Riegersburg overnachten we op de parking van een gasthof. De volgende morgen als we richting Feldbach rijden denken we dat we niet goed uitgeslapen zijn, want we bevinden ons op “Route 66” en die ligt toch in Amerika dachten we, hier blijkt er echter ook een te zijn. Grappig!!

Bij Mureck steken we de rivier de Mur over die hier de grens vormt tussen Oostenrijk en Slovenië, vriendelijke douanebeambten wuiven ons het land binnen. Aan de bebouwing kun je zien dat we in een ander land zijn, alles is hier wat minder schoon als in Oostenrijk, wat vooral in de steden opvalt maar storend is het zeker niet. Ptuj is de eerste plaats waar we de Sloveense cultuur beginnen op te snuiven ook vinden we er een plaats op een nette camping net zuidelijk van de stad. Een onweersbui bederft hier onze BBQ en brengt ons tevens op een idee. Als er genoeg regen valt staat er zeker genoeg water in de rivieren zodat we kunnen kajakken, raften oid. Onderzoek leert dat er op de rivier de Krka wel mogelijkheden zijn en dus vertrekken we over Pleyska Gora naar Dolenske Toplice alwaar we bij een riviertje op een leuke camping belanden. Het dorpje zelf herbergt een aantal kuuroorden met heilzame waterbaden ed. Dit is te zien aan het grote aantal mensen met een handicap die zich hier ophouden, bij de plaatselijke VVV krijgen we het adres van een bedrijf dat kajaktochten organiseert in het dorpje Krka aan uiteraard de gelijknamige rivier.

Vrijdagmorgen vroeg vertrekken we na een goede nachtrust naar Krka om te gaan kajakken en wel bij Javoznik Borud (Olympisch coach van Slovenië) dat beloofd veel en inderdaad dit bleek ook zo te zijn. Na een briefing en een inspectie van het materiaal gingen 12 mensen onder leiding van twee instructeurs het water op of af hoe zeg je dat ! 

Na afloop van de schitterende tocht met enkele spectaculaire jumps en de nodige kenteringen tot hilariteit van allen hebben we onder het genot van een plaatselijk glaasje wijn en onder het verorberen van heerlijke forellen in zijn eigen restaurantje alles nog eens overgedaan. Overnacht hebben we op zijn terrein, waar we de volgende morgen na uitgebreid handen schudden, als dank kregen we ook nog zo`n heerlijke fles wijn, met weemoed vertrokken richting Plitvice meren in Kroatië.

Doordat een kamikaze piloot in een Lada jeep een ongeluk veroorzaakte zodat de weg was verspert moesten we via een andere route dan gepland. Het bleek een mooie route(voor een groot deel door en over de zgn. Velika Kapela) met heel, heel veel bos en slechte wegwijzers zodat we op een gegeven moment ongeveer 2 uur terug moesten en een andere route zoeken, daarbij kwamen we in Mrkopalj langs de plaats waar een monument staat voor de gevallen partizanen uit WO II. Het was ook hier dat we een landgenoot de route terug naar de kust konden aanwijzen, zij kwamen net terug van de Plitvice meren en dachten een route binnendoor te nemen en waren van het goede pad geraakt. Uiteindelijk via Ogulin en Jezero in Plitvica Jezera aangekomen alwaar we op de zeer grote en goed uitgeruste camping een prima plaatsje vonden. Na uitslapen rond middaguur naar de Plitvice meren zelf gegaan. Dit op de werelderfgoed lijst staande natuurgebied heeft gelukkig geen schade opgelopen in de oorlog. Voor ons was het een weerzien alsof we er gisteren voor het laatst geweest waren alles leek nog net zo puur als 30 jaar geleden. Het water helder als kristal met een diep blauwe/groene kleur waarin je de vissen zeer goed ziet rondzwemmen afgewisseld met de imposante watervallen in de groene vegetatie met mooie bloeiende planten en struiken. Dit is een absolute aanrader je kunt er naar hartelust wandelen en ook een tocht per elektrisch aangedreven boot hoort erbij, zij die niet de hele route willen lopen kunnen ook een gedeelte per trammetje(bus) afleggen.

Maandag- morgen eerst de camper en de fietsen een flinke wasbeurt gegeven om al het stof van de eerder genoemde “bostocht” eraf te spoelen. Vervolgens weer verder en samen met Sania en Edouard, een paar Franse lifters, via Knin waar we de hoogte naar de plaatselijke burcht beklommen hebben, eenmaal boven een prachtig uitzicht over de omgeving en meteen valt dan op dat dit plaatsje een knooppunt van zowel water, spoor als gewone wegen is.

De rit verder naar Sibenik vertoont eenzelfde dorre alsook eenzame beeld als voorheen met vele verlaten huizen. Halverwege is de weg afgesloten vanwege ontmijnings werkzaamheden door Zweedse Blauwhelmen die met een enorm soort van tank hele velden letterlijk omploegen en zo de mijnen laten ontploffen, doordat wij nu een zeer grote omweg moeten maken komt ons geplande bezoek aan de watervallen in Krka bij Skradin helaas te vervallen, jammer volgende keer. 

De nacht doorgebracht op camping Solaris in Sibenik waar het heerlijk toeven is onder de dennenbomen en in de zee waaraan de camping grenst. Het stadje de volgende dag bezocht en tegelijkertijd inkopen gedaan wat hier goed ging en zoals bijna overal in Kroatië kun je ook hier gebruik maken van credit cards. Diezelfde dag afgezakt langs de beruchte kustweg waar inderdaad vele kamikaze piloten rondrijden, het beste is om je niet zenuwachtig te laten maken want omdat ze constant boven op je bumper kleven ben je geneigd om harder te gaan rijden iets wat je in verband met de vele onoverzichtelijke bochten zeker niet moet doen, in dit verband is het nuttig om te weten dat deze weg en ook de wegen van de kust en naar Zagreb/Karlovac via bv Plitvice in het weekeinde zeer druk zijn en dus beter te mijden.

Na een bezoek aan het zeer mooie havenstadje Trogir gaan we naar camping M. Seget in Seget die even voor Trogir opgemerkt hadden. Het is mooi gelegen aan het water en na een steile afdaling belanden we op een goede plaats. Eigenlijk willen we de dag daarop in de buurt van Split blijven maar door het ontbreken van een camping of zoiets bezoeken we de stad en toeren verder langs de kust tot in Baska Voda waar we op camping Basca Polje verblijven. Er is hier heel veel jeugd van veelal Poolse/Tjechische of Hongaarse afkomst en ze verblijven in een soort tenten kampen. Dit is van reisorganisaties die wat goedkopere reizen aanbieden wat gezien het prijspeil in Kroatië wel mogelijk is. Het zijn meestal campings met een matig maar overwegend toch voldoende niveau en is het eens wat minder dan nemen we dat ook voor lief, verstandig is het wel om vooraf even te kijken of en hoe je op de standplaats komt, dit om verrassingen te voorkomen.

Op naar Dubrovnik nu, het is nu genieten van fantastische vergezichten over oa de eilanden Brac, Hvar speciaal de telkens weer veranderende kleur van de zee is bijzonder. Een zeer speciaal landschap vindt je dan weer in de delta van de Neretva die voorbij Ploce als een twaalfvingerige “octopus” in de Adriatische zee stroomt. Net voorbij de delta passeren we de grens van Bosnie-Hercegovina en enkele km verder zijn we weer in Kroatië. Dit lijkt een beetje raar, wat het ook is maar de verklaring hiervoor is te vinden in het vredesakkoord na de oorlog in de Balkan, waarbij is afgesproken dat alle landen een stuk(je) aan de zee moesten liggen. Ook de kustlijn van Slovenië is zo erg kort gebleven. In Slano is er een arboretum waar naar hun zeggen de oudste bomen van Europa staan en indrukwekkend zijn ze. Na een kort bezoek aan Dubrovnik rijden we door naar Srebreno waar wel een camping Porto genaamd is. Dit dorp is in de oorlog bijna geheel vernield en de wederopbouw moet nog beginnen. S`avonds met de bus naar Dubrovnik en speciaal de oude binnenstad bezocht, het is er erg gezellig met de vele nauwe steegjes en terrasjes. Je kunt hier nauwelijks nog sporen van de oorlog ontdekken bijna alles is in oude glorie herstelt. Hier zijn we op het keerpunt van onze reis en we gaan via het schiereiland Peljesac terug. In Ston kijken we even naar oude zoutpannen alsook zijn hier resten van oude muren te zien die tot ver over de bergen lopen.

Dan gaan we via Orebic naar camping Preno net voorbij het stadje en pal tegenover het eiland Korcula met de gelijknamige hoofdstad vanop onze plaats onder de bomen genieten we van het uitzicht. Voor het eerst hebben we hier een probleem om aan geld te komen want het blijkt dat alle automaten hier alleen Visa kaarten en een plaatselijke aanvaarden en wij hebben eurocard! Uiteindelijk vinden we een bank waar we aan de balie geld kunnen opnemen, later blijkt dit de eerste en de laatste keer te zijn. Omdat we niet het hele stuk terug willen rijden gaan we naar Trpanj waar een veerdienst is naar Ploce, navraag leert dat we makkelijk meekunnen, dit blijkt echter als het zover is iets moeilijker gedaan dan gezegd maar met behulp van een groot aantal planken wordt ook deze klus geklaard wel was van belang dat iemand van onszelf aanwijzingen kon geven want op zulke momenten is de taal toch een barrière. Na een overtocht over een rimpelloze zee komen we in de haven van Ploce waar veel goederen oa bestemd voor Bosnië overgeslagen worden.

Het is nu zaterdag 16/6/01 en je begint te merken dat er meer vakantiegangers onderweg zijn, ook onze zoon zal over enkele dagen vertrekken en daarom rijden we naar het vliegveld van Split om te kijken of we een terugvlucht kunnen boeken en dat lukt voor dinsdagmorgen om 06.00 uur vanuit Zadar via Zagreb naar Brussel. Dan kunnen wij het even rustig aandoen en we vinden bij Trogir op camping Belvedere in Vrsine een prima plaats waar we luierend, zwemmend en BBQ’end doorbrengen. In Kroatië moet je trouwens met BBQ heel voorzichtig zijn ivm brandgevaar de voorbeelden en gevolgen hiervan zie je helaas regelmatig.

Als we willen vertrekken naar Zadar blijkt dat we een lekke achterband hebben, gelukkig hebben we dubbellucht achter en kunnen we hetzij langzaam een soort” kwikfit” bereiken waar ze ons zeer professioneel en voor een schappelijke prijs helpen en ook hier blijkt weer dat ze in dit soort landen wel iets gewent zijn wat repareren betreft. De rit verder verloopt prima en we genieten steeds weer van het uitzicht en de omgeving vooral de talloze eilandjes voor kust tussen Sibenik en Zadar zijn schitterend. Een van deze eilanden is Kornati grotendeels het Kornati nac park vormend, wij zijn er niet geweest maar als je meer tijd hebt is het zeker het bezoeken waard. Zadar is een drukke, gezellige stad je kunt er ronddolen in de oude binnenstad, maar ook langs de bedrijvige haventjes wandelen. Overal zie je hier grote grills met complete schapen en omdat het voor ons etenstijd was besloten we om dit eens te proberen en gesmuld hebben we. Nu op naar het vliegveld wat ongeveer 15 km van de stad landinwaarts ligt, over een bar slechte weg bereiken we na ongeveer 45 min. het “stationsgebouw” waar gewapende agenten ons vertellen waar we kunnen staan en dat ze s`nachts een oogje in het zeil zullen houden, hierdoor gerustgesteld genieten we van een goede nachtrust. s`Morgens vroeg op want om 07.00 uur vetrekt het vliegtuig waarvandaan is ons niet geheel duidelijk als wij echter besluiten weg te rijden en we weer op de weg zijn moeten we stoppen en tot onze grote verbazing steekt er een vliegtuig de weg over en dat taxiet naar een nabijgelegen landingsstrip van een militair domein en stijgt op, daarmede ons raadsel oplossend. Grappig!

Onze eerstvolgende afspraak is in het weekend met een Nederlander genaamd Willem Woudstra die in Kroatië humanitair werk doet voor verschillende organisaties. Hij woont in Karlovac en dus hebben we de tijd om rustig aan die kant uit te gaan, wat we doen via stille binnenwegen en zo komen we langs Dubraja, Obrovac en Maslenica. In laatst genoemde plaats blijkt zowat alles vernield te zijn, zo zien we een fabriekscomplex waar vroeger 4000 mensen werkten wat met de grond gelijk is gemaakt alleen een verwrongen berg met ijzer is er van over.

Hier wordt je toch wel een beetje triest van en des te verrassender is het dan om een 15 tal km verderop het Paklenica Nac. Park te kunnen bezoeken. In dit park dat gelegen is in het Velebit gebergte hun je verschillende activiteiten doen met de nadruk op wandelen(voor enkele uren of meerdere dagen) en vooral bergbeklimmers komen naar hier omdat er hier uitstekende mogelijkheden zowel voor beginners alsook voor gevorderden zijn om te trainen. Ook het Kroatische leger oefent hier wekelijks. Onze weg vervolgend valt het op dat de eilanden aan de kant die wij zien hier enorm dor en kaal zijn dit is toe te schrijven aan de gure winden die uit het Velebit gebergte neerstorten op de eilanden, het verschijnsel wordt wel de Bora genoemd. Aan de zeezijde is het veel groener en is het klimaat veel milder onder invloed van het warmere water. Veel goede overnachtingsplaatsen laat staan campings vindt je hier niet reden waarom we in Karlobag aan de plaatselijke politie vragen of zij een plaats weten en zoals vaak kregen we een mooi plaatsje aangewezen en zoals verwacht zagen we nog een paar maal een patrouille langskomen die avond en nacht. In Karlobag staat een merkwaardig gebouw, nou ja wat ervan over is tenminste. Het zijn de muren en nog wat restanten van een kerk geschilderd in frisse kleuren. Nou en zult u zeggen maar het bijzondere eraan is dat als je het vanuit een kant bekijkt, lijkt of het gebouw nog intact is terwijl als je 90 graden verder kijkt er niets achter staat. Uiteraard dachten wij dat dit gebouw vernield was tijdens de Balkan oorlog dit is echter al in 1944 gebeurd toen de Duitsers hier een munitie opslagplaats hadden die door de geallieerden is gebombardeerd en al die tijd als symbool voor WO II heeft gestaan. Van hieruit gaan we na een bezoekje aan het oude vissersdorpje Jablanca, waar ook een veerpont is naar het bekende eiland Rab, naar Senj om inkopen te doen. Net voor Senj trekt een soort oude vesting onze aandacht en dit blijkt een oud fort, genaamd Mehaj, van de Uskoken te zijn. Wij vervolgen onze weg en komen terecht op camping Bunica even voorbij Senj, de camping(en buur camping) liggen direct aan het water en je komt er via een zeer steile afdaling. Het is er rustig en er doet zich een bijzonder verschijnsel voor in het water, er komt nl erg koud zoet water als ondergrondse bron in zee uit. Dit geeft verrassende effecten je zwemt nl afwisselend in warm zout of koud zoet water, je kunt er trouwens redelijk snorkelen en de privé uitbaters serveren heerlijke zelf gevangen vis.

Na een heerlijke rustdag trekken we door het Velebitgebergte wat niet zo makkelijk gaat en uiteindelijk komen we via Plitvica, wat eigenlijk niet de bedoeling was bij ons doel het plaatsje Vojnic in de Krajina. Hier hebben we afgesproken met Willem omdat we hier een project met hem willen bekijken. In het dorp navraag gedaan naar het project maar niemand die er iets van weet, uiteindelijk navraag op het politiebureau maar 

ook daar weet niemand er iets van en omdat het reeds avond begon te worden dan maar gevraagd of we daar ergens mochten overnachten en kregen we een plaatsje achter het bureau, prima dus. Bij een dorpswandeling ontdekken we een kantoortje van de Unhcr en ook de naam van Willem we zitten dus goed, gerustgesteld bellen we hem de volgende dag op maar krijgen hem niet te pakken. Dan maar naar Karlovac om hem te zoeken wat niet zo simpel blijkt, de huizenblokken zijn nog uit de tijd van Tito en lijken allemaal op elkaar en de nummering is ook niet up-to-date, voeg daarbij dat de bevolking sinds de oorlog ook vaak is gewisseld en dus de buurt niet kennen maar uiteindelijk lukt het, blijkt er niemand thuis. Dan maar een briefje in de bus en langs de rivier Mreznica naar het plaatsje Belevic waar we bij restaurant Brig het Diner/Overnachten principe hebben toegepast.

Een schitterende locatie aan de rivier met een goede keuken. Zondagmorgen al nam Willem contact met ons op hij was net terug uit Nederland. Afgesproken voor gezamenlijke lunch in Karlovac en na een leuke stadswandeling en een duik in de rivier de Korana(zelfde die Plitvica voedt) terug naar Vojnic waar we maandagmorgen afspreken voor projectbezoek

Als we rondrijden in het gebied komen we nog meer onder de indruk van het geweld wat hier heeft gewoed en begint het besef te groeien dat hier nog bergen werk te verzetten zijn vooraleer er weer iets van toekomst voor deze mensen begint te gloren. Opvallend is dat de bevolking erg vriendelijk is en probeert een gesprek te voeren en met wat Duits en Engels wel lukt. Als we s`middags weg rijden voelen we ons een beetje beschaamd vanwege de luxe waarin wij verkeren met ons huis op wielen!! En we nemen ons voor om eenmaal thuis wat te ondernemen voor deze mensen en als eerste dus deze passage in het reisverslag.Eenmaal onderweg dringt de routine van het camperen zich weer aan ons op en dus op zoek naar de te nemen route en een verblijfplaats voor de komende nacht. Die denken we te vinden op weg naar Rijeka aan de rivier 

de Kupa even voorbij Luvkodol, maar niets is minder waar. Als we daar een half uur staan komt langzaam een politieauto voorbijgereden en jawel voorgevoel na 15 min. is hij daar terug met passagier die engels spreekt. Wat blijkt de Kupa is grensrivier tussen Kroatië en Slovenië en even verderop is een brug waarvoor je speciale toestemming moet hebben om die te passeren en hij was bang dat wij dat zouden proberen en dan konden we in de problemen komen. Wat schetst onze verbazing als hij ons een veel betere plaats in het dorpje Blazevci aanwijst met jawel !!!! zicht op de brug, maar wel eerste rang om te genieten van de boeren die hier hun koeien komen laten drinken en na een praatje ons uitnodigen op de boerderij en omdat wij een boerenhart hebben is er vlug contact en is de avond veel te vlug voorbij. Na genoten te hebben van het spel van de zwaluwen en de forellen met de insecten de volgende morgen vertrokken naar Istrië waar we de route langs Rijeka, Opatija naar Rabac volgen en hier op camping Oliva terechtkomen.

Het is hier erg druk en vrij vol en de accommodatie is matig, de zee is echter heerlijk om in te zwemmen vooral met het erg warme weer wat we nu hebben, maar wat een contrast met het Andere Kroatië je zou kunnen zeggen het land met de twee gezichten, aan de ene kant de kapotgeschoten huizen armoede ed en aan de andere kant de (betrekkelijke) luxe van de toeristen oorden!

Onze volgende afspraak is 4 juli in Venetië en we gaan verder via het binnenland naar de westkust van Istrie omdat de kustwegen steeds drukker worden nu de vakantie periode volop is begonnen. Uiteindelijk gaan we voorbij Buje de grens met Slovenië over om vervolgens via Izola, Koper Italië te bereiken. Hier nemen we de route door Triest omdat we over de SS 14 naar Monfalcone en Grado willen, dit lukt aardig en in Grado komen we op de vrije camperplaats op het Isola Del Schiusa met uitzicht over de Laguna di Grado. Het weer is schitterend, de camperplaats prima(water ter beschikking), de stad gezellig en op het vrije strand is het goed toeven en zwemmen. In het weekend wordt het opeens veel drukker met Italiaanse camperaars en dat heeft twee redenen nl 1. In het weekend is het altijd al drukker, iets wat we later op andere camperplaatsen in Italië ook meemaken; les zoek een vrije camperplaats voor het weekend of net nadien. En 2. Deze zondag is het wijding van de zee en tevens de vissers en hun schepen. Ze varen dan ook volledig versiert naar een kapel ergens in de lagune in aanwezigheid van de kardinaal die de zegening doet en daarna is het feest. Na uitslapen vertrek en via Latisana waar we diesel, gas en benzine tanken en Caorle naar Punta Sabbioni waar we op een soort super camping, genaamd Marina di Venezia terechtkomen, deze camping is gelegen op het schiereiland tegenover Venetië en een 4 sterren camping die goed gelegen is als uitvals basis naar de stad nl even in de bus en vervolgens met de stadsboot en in 45 min sta je op het San Marco plein. Op het schiereiland kun je ook op een camperplaats staan en moet je alleen parkeergeld betalen vele malen goedkoper dan op de camping maar voorzieningen zijn er niet. Ik moet erbij vermelden dat de hond op de camping welkom is, we staan dan op een aparte afdeling waar zelfs een heel groot uitlaatveld is voor de dieren, perfecte organisatie zoals op de gehele camping. Er zijn allerlei winkeltjes, grote supermarkt er is animatie en de zee is op loopafstand. Z`n 4 sterren waard.

Woensdag 4 juli vandaag komt onze zoon en schoondochter ons vergezellen, we gaan dan ook op tijd naar de stad waar we een oriënterend bezoek afleggen en vandaar gaan we per watertaxi naar het vliegveld Marco Polo om onze gasten die met (wat later zal blijken )een van de laatste vluchten per Sabena uit Brussel overigens stipt op tijd arriveren. Het restant van deze en volgende dagen besteden we aan het bezoeken van Venetië waar je niet zomaar bent uitgekeken. Om lange rijen wachtenden te vermijden zijn we een dag s´morgens om 8 uur al in de stad en kunnen dan vlot het Palazzo Ducale in zodat we alles rustig kunnen bekijken. Ga ook eens wat achteraf bezoeken bv steek Ponte dell`Accademia over en ga op zoek naar het authentieke gondel werfje aan de Rio di San Trovaso en ontdek dat het hier ook zeer mooi is en veel rustiger ! En er is nog zoveel wat we niet gezien hebben voor later dan maar ?

Van hieruit beginnen we een tocht die ons door een groot gedeelte van Toscana moet brengen en we beginnen in Padova met bezoek aan de Basilica di Sant Antonio, helaas begint het onverwacht heftig te onweren en de luiken van de camper staan nog open zodat we spoorslags terug gaan en dan maar besluiten de stad te verlaten en via Ferrara, Bologna, Imola over S 610 naar Castel del Rio waar een camperplaats aan het riviertje de Santerro is, gelukkig is er nog plaats en s`avonds speelt er bij de kiosk een bandje heel gezellig. Zondagmorgen worden we gewekt door dagjes mensen die massaal naar deze locatie komen om er te zonnen en te zwemmen, wij vertrekken dan maar naar Firenze en bezoeken oa. De Duomo, Ponte Vecchio en zomeer. Omdat het erg warm en drukkend is en we moe zijn van het slenteren zoeken we een (camper)plaats voor de nacht in Castellina in Chianti die we bereiken via S2 en S 429.

Volgende dag bezoeken we Siena met z`n mooie Piazza del Campo, schitterende Duomo en typische Palazzo Publico. Na het bezoek aan de stad willen we met de stadsbus terug naar de parking en nu blijkt dat we een beginners fout gemaakt hebben, we zijn de naam van de parking vergeten, gelukkig hebben we een buskaart waarmee we kriskras door de stad rijden tot we weten waar we moeten zijn, goede les ! Na dit oponthoud vlug naar camping La Montagnola in Sovicille, goede accommodatie voor een rustige nacht. ´s Nachts begint het te regenen en de volgende dag begint somber en dan is ook Toscane niet zo mooi als wel wordt gesuggereerd, jammer want zo heeft een bezoek aan San Gimignano geen zin en rijden we naar Pisa in de hoop dat het opklaart en wonder o wonder als we Pisa naderen komt de zon door. Eenmaal in Pisa zoeken we een plaatsje zoals gelezen op campersite tegenover de ingang en jawel hier is volop plaats in de zijstraten. Van Pisa hadden we een idee van zeer, zeer toeristisch, maar je moet nu eenmaal, dit blijkt een vooroordeel, inderdaad het is er zeer toeristisch en druk. Desondanks houden we er een goed gevoel aan over temeer ook omdat het niet alleen de Scheve Toren is, maar het geheel van Baptisterium, Duomo en de toren op het Campo dei Miracoli die de moeite lonen. Om even te bekomen van cultuur en steden willen we naar zee en er moet bij Castiglioncello een leuke camperplaats zijn, nou ja die hebben we niet gevonden wel eentje in Rosignano Solvay, deze is gelegen op een parkeerplaats en alleen geschikt om de nacht door te brengen en zo gezegd en zo gedaan. s`Morgens dan maar vroeg op en richting Vada(Mazzanta) naar camping Rifugo del Mare(borden volgen) een mooie camping op ongeveer 500mtr van zee gelegen. Op weg naar het strand ontdekken we vlak bij de zee een vrije camperplaats, de exacte locatie is als volgt: Volg vanaf camping Rifugo del Mare de weg naar het strand en na ongeveer 300mtr bij kruispunt zie je links aan de overkant hoge bomen waaronder het goed toeven is(bij Via Cavalleggeri Nuova). Voorzieningen zijn er niet bij het strand zo`n 200 mtr verder zijn echter douches die met muntautomaten werken. In de buurt kun je op loopafstand inkopen doen wel zo handig. Na enkele luierdagen gaan we verder langs de Costa Degli Etruschi naar Populonia om de nederzetting van de Etrusken daar ter plekke te bekijken, als je een ticket voor het Archeologische Park Baratti-Populonia koopt kun je de erop volgende nacht gratis op de camper/parkeerplaats blijven. Er is een lozingspunt en je kunt er water tappen. Voor het bezoek aan het park kun je het beste een halve dag uittrekken, terwijl je er verstandig aandoet stevig schoeisel aan te trekken aangezien het een stevige wandeling is door de beboste omgeving en door het open veld met mooi uitzicht over de Golfo di Baratti, zeker doen als je in de buurt komt.

Voor ons begint nu de terugweg naar Venetië en dit doen we via Grosseto, Montalcin, Montepulciano tot bij Castiglione Del Lago aan het Lago di Trasimeno, hier moet een camperplaats zijn die vol is en ook alle campings zijn overvol uiteindelijk vinden we een soort overloop terrein, het kost niet veel maar is dat ook niet waard. Het meer valt ons wat tegen, de oevers zijn slikkerig en het water ziet er ook niet zuiver uit, jammer dan maar niet zwemmen ook al is het bloedheet. Onze tocht vervolgend komen we via de S 416 op de E 45 die we afrijden tot Ravenna en van hieruit langs de kust en door de Po delta tot in Sottomarina waar camping Grande Italia onze verblijfplaats voor twee dagen wordt.

Hier ontdekken we dat alle campings met een eigen zwembad overvol zijn en dat die zonder (met betere plaatsen) nog plaats hebben, alweer een lesje en voor ons geen probleem wij zwemmen toch liever in zee dan in een chloorbad!!!! Dinsdag 17 juli vanmiddag moeten we om 14.30 uur op vliegveld Marco Polo zijn, dus vetrekken we op tijd en genieten nog van de rit langs de Lagune van Venetië over de S 309 die er tegenaan ligt, een goede afsluiter van dit deel van Italië. Na het afzetten van zoon en schoondochter besluiten wij om langs het Garda meer terug te gaan en daar wij vanaf nu geen tijdsschema meer hebben nemen we de route Treviso, Castelfranco, Cittadella naar Vicenza, deze laatste is een prachtige stad helaas komen we te laat om het Teatro Olimpico binnen te gaan. Dus bekijken we de binnenstad waar diverse bouwwerken van de beroemde bouwmeester Andrea Palladio te bewonderen zijn oa op de Piazza dei Signori het Palazzo della Ragione of Basilica en genieten nog van vele andere sfeerbeelden ed. Die avond rijden we nog door naar Verona en vinden een camper/parkeerplaats in de stad(bordjes volgen).

Volgende morgen vroeg per fiets naar de binnenstad en het blijkt mogelijk om zo vroeg de kerken te bekijken zonder dat er entree betaald moet worden, meevaller en dus ook niet druk, dat is twee uur later wel anders. Verona hoort bij de toeristische trekpleisters en terecht. Voor het eerst op onze reis merkten we hier zakkenrollers op, ze gingen heel geraffineerd te werk als afleiding diende een oude man met klein kind en vooral grote groepen toeristen waren het doelwit. Wij gaan nog verder naar Sirmione aan het Garda meer en nemen daar plaats op de camper/parkeerplaats achteraan op het schiereiland, voor de prijs van 25000 lires mag je daar 24 uur verblijven er is een lozingspunt met watertappunt maar verder niets. Er is ook nog een camperplaats net voor het schiereiland tussen Colombare en S.Benedetto die berekend dezelfde prijzen en je staat er wat rustiger en onder de bomen, maar als je de winkeltjes ed wilt bezoeken ga je het best naar eerstgenoemde want die ligt op loopafstand. Na een verfrissende duik gaan we de dag erna verder langs het meer naar Riva del Garda langs de westkant van het meer, op deze route liggen veel tunnels wat jammer is voor het uitzicht, de route langs de oostkant lijkt mooier!! In Riva del Garda naar de camperplaats die ligt komende vanaf Riva del Garda richting A22 en op eind van het plaatsje linksaf, de camperplaats ligt rustig en binnen loopafstand van het plaatsje.

Na lekkere avond op gezellige terrasjes vervolgen we onze route richting Rovereto waar we het Nationale Oorlogsmonument uit WO I bezoeken, het is schitterend gelegen op een heuvel en geeft een beeld van hoe een ander land dit gegeven uitbeeldt. Hier zien we een onrustbarend plasje onder de camper liggen en bij inspectie blijkt het koelvloeistof lekkage te zijn, na controle en bijvullen gaan we op onze hoede verder, gelukkig blijft de temperatuur goed. Over de S 12 naar Trento en Bolzano, vervolgens over S 38 en S 40 via Merano naar Malles Venosta daar zou een camperplaats zijn, deze is echter in Burgusio Malles bij restaurant Haidepark en hier passen we het diner/overnachten systeem toe. Het is er erg onrustig van het voorbij razende verkeer, maar je kan niet alles hebben. Na een koude nacht naar St.Valentino alla Muta of St.Valentin a.d. Haide, we zijn hier duidelijk in Sud-Tirol, waar we inkopen doen en een flinke bergwandeling maken naar de Haideralm om moe een plaats voor de nacht te zoeken en die vinden we in Graun i. Vinschgau op een parkeerplaats aan de rand van het stuwmeer waar nog net een oude kerktoren boven water uitsteekt.

Deze plaats is een uitstekende stek voor Kitesurfers omdat hier altijd wind blaast komend vanaf de Reschenpass. Deze pas steken we de volgende morgen over en door het Oberinntal komen we in Landeck en door de Arlbergtunnel richting Bregenz om door de Pfandertunnel Duitsland te bereiken. Hier nemen we de route over Bad Wurzach naar Bad Waldsee, waar we een korte rondwandeling maken in het mooie en erg propere stadje om vervolgens in Bad Buchau te belandden op de camper/parkeerplaats bij de Federsee. Er zijn hier meerdere camperplaatsen waar je een kleine vergoeding voor moet betalen. Het gebied is uitstekend geschikt om te fietsen en te wandelen er zijn mooie routes uitgezet en het Federsee museum is een bezoek waard. Ook archeologisch is dit gebied interessant, dit is op diverse plaatsen langs de routes ook visueel gemaakt en heeft zo tevens een educatieve uitstraling. Langs Ulm, Stuttgart, Karlsruhe en Landau gaan we overnachten in Edenkoben op de betaalparkeerplaats en de volgende dag gaan we via Kaiserslautern, Saarbrucken tot net voorbij Merzig waar we bij Schwemlingen aan de oevers van Saar nog eenmaal BBQen, hier krijgen we de tip om de Saarschleife te bezoeken en omdat we er vlakbij zijn rijden we er heen. We zijn verbaast dat we hier in het voor ons idee smerige, industriële Saargebied dit “natuurverschijnsel” aantreffen. Je kunt de haarspeld bocht in de rivier langs de oevers bereiken en dan de klim naar het uitzichtspunt beginnen, maar andersom kan ook. Beneden bij de rivier is het ook toegestaan om met de camper te blijven staan en indien er wat meer tijd beschikbaar is kun je hier ook fietstochten maken. Tegen de avond vertrekken we richting België waar we in Chevetogne overnachten. De volgende ochtend genieten we langs de oevers van de Lesse van de capriolen van de kajakkers om daarna met een tevreden gevoel huiswaarts te rijden waar we woensdag 25 juli heelhuids aankomen na 8500km in 72 dagen afgelegd te hebben. Oh ja en die lekkage bleek kunststofkraantje onderaan de radiator, was gebroken waarom?

Met dank aan Egbert en Lydia