Door Stropke
Noord-Normandië Frankrijk reisverhaal
We zijn altijd late vertrekkers… Eer alles ingeladen is in de motorhome, is het gauw 11.30 uur.
We hadden alles voorbereid voor een bezoek aan de Elzas, maar de weersvoorspelling zag er niet goed uit voor die streek : minimum 2 à 3 dagen regen. Wat doe je daar dan in godsnaam ?
Prompt veranderden we onze bestemming naar Frankrijk Normandië voor 5 dagen.
Het ziet er daar beter uit, minder regen, het is zeeklimaat, wellicht met buien met opklaringen…
Woensdag 29 oktober 2003 : naar Le Tréport
Via Gent – A40 – Brugge – Veurne – Duinkerken – Le Havre nemen we autostrade tot aan de péage van Boulogne. Vanaf daar nemen we de N1 naar Abbeville. We rijden via Le Crotoy en St-Valery en Somme naar Le Tréport. Zo passeren we het vogelreservaat aan de monding van de Somme, welke we vroeger al eens bezochten. In Le Tréport zoeken we gelijk de mobilehome parking op. Bij het binnenrijden van Le Tréport is het rechts af, richting sportcomplex, camping municipal en afvalpark. Er staan richtingaanwijzers. Een 20tal collega’s staan er al : veel Fransen, enkele Duitsers en een paar landgenoten.
Le Tréport is het meest noordelijke stadje in Normandië. De kust is er een van keien en krijtrotsen. De massieve 16de eeuwse kerk staat wat hogergelegen. Nog hoger gelegen is het “Calvaire”, een hoog punt met daarop een afbeelding van de kruisiging. Je kan er te voet naar toe klimmen.
We waren door onze dealer verwittigd dat er een vriesbeveiliging op de Trumatic boiler zat. Deze was afgelopen week in actie gekomen. Er lag een plas water onder de mobile home. ´s Winters zetten we altijd 2 vochtvreters (1 vooraan en 1 in de koffer achteraan) én een warme luchtblazer in de mobile home. Dit houdt gegarandeerd het vocht en de kilte buiten. Onze mobile home staat omzeggens nooit lang stil. Elk weekend rijden we er mee. Maar dit jaar werden we eind oktober verrast door vriesweer en zelfs sneeuw.
Maar toen we in Le Tréport water wilden pompen, stroomde het gelijk weg via een uitlaat onder de boiler ! Help ! Hoe houden we dit tegen ? Snel in de handleiding gekeken en gezien dat het een drukknop is die we moeten induwen. Weer iets wat we bijweten en moeten controleren alvorens te vertrekken …
Dik ingeduffeld maken we een wandeling naar het keienstrand. We lopen even de overdekte vismarkt binnen en het water komt ons in de mond als we al dat lekkers zien liggen. Verdomme, we zijn ons oestermes thuis vergeten ! Het zal voor een andere keer zijn, want vanavond eten we een lasagne in de oven. Praktisch gerief is zo’n oventje. Het zat er standaard in toen we de Bürstner 615 kochten.
19.30 u. Tok tok op de deur. “Bonsoir monsieur… 5 € pour l’emplacement s.v.p.” Een gemeentewerker int ons staangeld en we krijgen een betalingsbewijs dat we achter de voorruit moeten plaatsen. Kwestie van morgenvroeg niet uit ons bed geroepen te worden ! Voor die 5€ krijg je ook elektriciteit. Ons warmluchtblazertje komt ook hier in actie. We mogen blijven staan tot morgenavond 17u.
Donderdag 30 oktober 2003 : van Le Tréport naar St-Valery-en-Caux
Le Tréport 8.15 u. “Tuuuut tuuuuut” – de bakker komt rond met croissants en pain français. Wij liggen nog in bed. We hebben trouwens nog Belgisch brood mee.
We zetten aan voor een 2de bestemming : St-Valery-en-Caux, een badplaats aan de Côte d’Albâtre. Ook daar is er een speciale gratis parking voor mobile homes. Komende van Dieppe ziet men links de grote jachthaven, we rijden het brugje over en dan onmiddellijk rechts. Deze 500 meter lange weg is wel een kleine onderneming : met véél moeite kunnen hier 2 mobile homes elkaar passeren. Meestal moet de ene een stuk achteruit. Ik vraag me wel af hoe ze dit in zomer regelen. Wij hebben “geluk” : geen tegenliggers. Er kunnen zo’n 20-tal mobile homes op de ruime parking (met sanistation) parkeren. Hier staan een 10-tal Belgen naast een paar Fransen en een Duitser die we ook gisteren in Le Tréport zagen. Het leuke van deze plaats is dat je vlakbij het strand en de haveninkom staat. Er is dus altijd wat te zien rondom je.
We gaan wandelen in St-Valéry-en-Caux langs de jachthaven. We passeren een oud huis dat nog toebehoorde aan Henri IV. Het houten snijwerk moet indertijd prachtig geweest zijn. Nu is het verweerd door de tand des tijds. Het gebouw herbergt de dienst “Office du Tourisme”. In de jachthaven liggen honderden jachten en motorboten. Eind oktober mag je niet veel meer verwachten van veel leven in het stadje. We zoeken een pannenkoekenzaak, maar alle 5 die we vinden, zijn dicht.
| We beklimmen de falaises waarop boven een monument staat ter nagedachtenis van de Amerikaanse en Schotse soldaten die hier in ‘40-45 vochten. Ook beneden aan de haven staat er een gedenkplaat voor Belgische soldaten die hier gevochten hebben. Merkwaardig. Wist ik niet. |
We hebben nog steeds het idee om een “Plat fruits de mer” te kopen. We vinden een poissonerie op het marktplein (zo te zien het enige in het stadje). Voor 26€ krijgen we een tweepersoonsschotel waar we “u” kunnen tegen zeggen. Magnifiek gepresenteerd ! Alles levend vers ! Dit is natuurlijk niet de eerste keer dat we een plat fruits de mer in de mobile home eten. Je moet wel je “gerief” bijhebben : een notenkraker voor het breken van de krabbenpoten, uit de kluiten gewassen metalen pinnen om de wulken en de wannekes uit hun schelp te trekken en natuurlijk de metalen 2-pinnige vork met aan de andere zijde een soort schepje om het vlees los te peuteren. Een oestermes is niet nodig. De oesters zijn reeds geopend. Voordien hadden we ook bijhorende sausjes in de supermarkt gekocht : Provençale – Tartare – Rouille – Aïoli, (merk Bénédicto) -voor mobile home normen-, handige kleine potjes van 80 gram. Bij ons weten kan je die enkel in Frankrijk vinden. Bijna 3 uur later is alles spijtig genoeg op… Het heeft ons gesmaakt !
Vrijdag 31 oktober 2003 : van l’Etretat naar Le Havre
St-Valery-en-Caux 08:00u : we rijden weg zonder een tegenligger tegen te komen op het fameuze weggetje…
Er is geen verkeer. We rijden Fécamp voorbij zonder te stoppen. Er is hier ook veel bedrijvigheid, maar we zijn op weg naar l’Etretat, een kleine kustplaats. Let hier op ! Aan de verkeerslichten niet naar rechts het centrum in want dan rij je je vast : slechts 1,70 m breedte ! Maar sla links af naar de parking speciaal voor mobile homes (er staan richtingaanwijzers). Op het plein is er ook een sanistation (lozen, tanken, WC). Hier mag je gratis staan tot 17 u ’s avonds. Wel een bizar uur vinden we. Dat het verboden wordt om te overnachten, daar kan ik inkomen. Maar wat als ik ’s avonds nog op restaurant wil ? Er staan een 10-tal mobile homes en diverse hebben nog de isothermische blinden voor de voorruit zitten. Zij hebben hier dus overnacht. Nu ja, het is eind oktober. Veel toerisme is er niet meer.
We bezoeken eerst het stadje (mooie gebouwen – mooi houtsnijwerk – oude markthal) en klimmen dan de falaises op richting Le Havre. Wat een prachtig uitzicht heb je hier. Rechts zie je de rotsformatie “Amont” en links de mooiste, de “Aval”. Je kan hier kilometers ver langsheen de kustlijn wandelen. Moet je zeker doen. Want wat verder kom je de machtige boog van de Manne Porte tegen. In de verte zie je de Cap d’Antifer en zijn vuurtoren. Je kan er ook golfen of surfen.
De motorhome parking is bijna leeg als we terugkomen om te middagmalen. We rijden door naar Le Havre en parkeren op de camperplaats vlak aan het Office du Tourisme. Er staat een sanistation Flot Bleu, maar het is nogal onduidelijk waar je je WC en vuil water kwijt kan.
We bezoeken te voet het centrum van de stad. In wereldoorlog II is de ganse benedenstad platgelegd geworden door de bombardementen. Nu is het een moderne stad met brede, rechte lanen, vol met bomen, groen, vijvers, fonteinen, veel winkels enz. Het is er aangenaam wandelen en winkelen. Het is Halloween vandaag en de kinderen lopen prachtig uitgedost in zwarte heksenkleren van winkel tot winkel om wat snoepgoed te krijgen.
We bezoeken de kathedraal Notre-Dame (16de en 17de eeuw), maar dit bouwwerk is blijkbaar de 2de WO nog niet te boven gekomen. Wat verder staat de moderne kerk St-Joseph, die volledig in beton opgetrokken is. De toren is iets meer dan 100 m hoog. In de toren zitten duizenden glas-in-lood ramen in 33 verschillende kleuren. De kerk staat in de steigers en ook binnen mochten we slechts een stukje zien. Jammer. De mobile homeparking langsheen de drukke boulevard is niets voor ons. We besluiten door te rijden naar Honfleur.
Je kunt de mobile home parking niet missen. Van ver zie je aan je rechterkant de witte huisjes op wielen staan … Er staan 4 elektriciteitsblokken met 8 aansluitingen elk. Er zijn ook 2 lozingsplaatsen. Je betaalt 7€ voor al dit moois aan een parkeerautomaat en je plaatst het ticketje achter de voorruit (zorg dus voor genoeg muntstukken !). Ik las op het Franse forum voor campingcars dat het hier ’s zomers haast niet te doen is. Op de parking kunnen officieel 120 mobile homes parkeren, maar ’s zomers loopt dit op tot 200 à 300 stuks. Kan je je voorstellen dat er “gevochten” wordt voor de 32 elektriciteitsaansluitingen ?
Het valt ons op dat mensen, naast honden, nog andere dieren meenemen op vakantie. In Le Tréport zagen we een Belg met een vogelmuitje in zijn Weinsberg. Ooit had ik Franse vrienden die hun hamsters meenamen. Maar steeds meer zien we katten. In Le Tréport stonden we naast een Belg die een kat meehad. Op de parking in l’Etretat liet een Fransman zijn kat uit aan het riempje. Tijdens mijn werkzaamheden met de elektriciteitskabels in Honfleur zie ik opeens een zwarte kat met riempje aan de hals onder de mobile home lopen. “Chelsea, Chelsea !” Een Engelsman roept zijn kat terug naar binnen? Euh ??? Opeens nog een tweede kat. Ook van hem, loslopend … Ik vraag hem waarom de katten los lopen. De eerste kat liep vroeger aan een riempje, maar haatte dat. Op een dag ontsnapte ze uit de mobile home, was 2 uur weg, kwam dan terug en is sindsdien altijd in de buurt van de mobile home gebleven. De 2de kat heeft de goede gewoonte van de 1ste overgenomen. Beide katten waren ongeveer 6 jaar oud. “Ze weten dat ze bij ons eten krijgen, en ze komen steeds terug”, verklaarde de man. Leuk verhaal hé !
Wij nemen geen huisdieren mee, hoogstens een verdwaalde mug of vlieg, al kan je dit niet echt huisdieren noemen. Een paar weken geleden schrokken we ons rot : een kruisspin had haar web geweven rond het controlebord … Kun je je voorstellen, je stapt binnen en zo’n akelig beest hangt op 10 cm van je ogen… Je vraagt je af hoe die beesten het doen. Opeens zijn ze daar …
Zaterdag 1 november 2003 : van Honfleur naar La Mailleraye
Honfleur is het allercharmanste stadje dat we op deze vjfdaagse rondrit bezoeken. Het oude havenbekken wordt omringd door hoge, smalle huizen met leien daken. Er zijn veel toeristen, zelfs Japanners flaneren hier nog rond.
In de vissershaven liggen vele zeiljachten en vissersboten. Het is Halloween (geweest) en sommige boten hebben de zeeroversvlag gehesen. Het kerkje St-Etienne valt op. Nu is het een marinemuseum. Op de zelfde kaai ziin schilders bezig de huisjes op doek aan het vereeuwigen. Wellicht duizenden deden hen dit voor.
| Noteer maar in uw notities : Honfleur moet je ’s zaterdagsvoormiddag bezoeken, want het is er dan markt. In alle straatjes staan kraampjes en je vindt er vanalles. Ik beperk mijn koopwoede tot een paar streekspecialiteiten : een Normandisch geitenkaasje en typisch brood. |
Rond de prachtige, houten kerk St-Catherine staan de kraampjes met groenten, etenswaren e.d. Binnen in de kerk zijn er 2 gewelven in de vorm van een omgekeerde boot. Alles wordt ondersteund door houten pilaren. Diverse heiligen worden hier aanbeden. Typische bedevaartsbordjes met “Merci” hangen aan de muren. Velen dateren van rond 1920-1930. De kaarsjes branden volop.
Wat ook bijzonder is : de toren staat wat verderop, los van de kerk. Binnen in de toren is een tentoonstelling van schilderijen aan de gang. We wandelen door de straatjes achter de toren, want daar zijn nog vele typische huisjes in kleine steegjes, al zouden vele huisjes in België een gele plakbrief op de deur krijgen “Onbewoonbaar verklaard”.
We hebben geen haast, ons parkingticket is geldig tot 17.45u. We eten wat, lezen een boek en ’s namiddags trekken we nogmaals Honfleur binnen, maar we doen de bovenstad. De bouwstijl is hier totaal anders. We bezoeken nog een kerk (naam vergeten) die nog houten heiligenbeelden heeft. Ook niet zo evident in Frankrijk, want op een bepaald ogenblik heeft Napoleon nogal wat laten “verdwijnen” voor zijn financieringen van zijn oorlogen.
We besluiten de namiddag met een Normandische pannenkoek op grootmoeders wijze (met appeltjes, Calvados en room). Lekker !
Het is tijd om op te krassen. Hedenmorgen is de parkingwachter langsgekomen en controleerde de tickets. Mijn buur ruimt ook op. Hij stond hier al van donderdag en betaalde trouw elke dag zijn 7€. “Als je het niet doet, krijg je 200 Franse frank boete”, waarschuwt hij mij. Toch raar, mensen denken nog altijd in oude franken.
We willen naar Jumieges (richting Rouen), alwaar een abdij de bezienswaardigheid is. Maar we moeten de overzet (BAC) nemen om aan de andere kant van de Seine te geraken. En de boot ligt daar vastgemaakt. Tja, we zullen maar moeten rondrijden zeker ?
Wat verder zien we het bekende blauwe “mobile home bord” met P op 3km. We volgen de pijlen en belanden op een prachtige parking langsheen de Seine. We zijn in “La Mailleraye”. Er is ook een sanistation en voor 1,5€ kan je in het gemeentehuis of bij de plaatselijke commerçanten een jeton kopen. Tegen 22u staan we met 4 mobile homes op de parking. Het is hier rustig, met 1 kleine opmerking : 200 meter verderop staat er “iets” dat een constant lawaai maakt. We twijfelen tussen een waterzuiveringsstation of een luchtblazer. We zien niet wat het is, want er staan paplaurierstruiken voor. Nu ja, zolang je er ver genoeg van blijft, stoort het niet.
Zondag 2 november 2003 : terug naar huis
En het weer ?
Woensdag : overdag zonnige opklaringen met redelijk veel wind, ’s nachts regen. Donderdag : idem overdag – ’s nachts storm en regen. Vrijdag : zon ! we waren verbrand in ons gezicht, ’s nachts regen. Zaterdag : zon en bewolking wisselden elkaar af. Zondag : regen – grijs…
| INFO : Alle info over staanplaatsen in Frankrijk haal ik van een Franse campersite. Op het forum staan foto’s van de desbetreffende plaats met allerlei commentaren van gebruikers. Hier is het webadres. Ik heb eens alles afgeprint en had twee A4 klasseermappen nodig om alle papieren in kwijt te geraken. Maar het loont ! |
