Door Rita en Dirk
1° zaterdag van juni, slechts 13°, met regen. We laten België achter ons liggen en rijden met de motorhome al over Luxemburg, richting Frankrijk. Op ´t gemakske weg, via Pont-à-Mousson – Epinal – Vesoul komen we aan op de camperplaats van Fontaine-Française, onder een bewolkte hemel.
Helaas zijn alle plaatsjes naast de rivier al ingenomen door motorhomes, en hebben wij geen andere keuze, dan ons te installeren op het heel rustig gemeenteplein, Rue de la Croix Brunot.
Ons doel is het verkennen van de streek van de Ardèche met de motorhome.
De Ardèche ligt in het zuid-oosten van Frankrijk, aan de oostkant van het Centraal Massief en is één van de acht departementen die samen de regio Rhône-Alpes vormen.
Dus rijden we verder over Dyon – Chalon – Tournus – Mâcon – Lyon – St. Etienne – Le Puy en Velay – Pradelles naar Thueyts.
De N 88 van St.Etienne naar Le Puy en Velay is geen makkie hoor ! Wat een lastige weg en dan nog veel regen, we rijden tussen de wolken en zien geen weersverbetering, daarenboven heel veel klimmen en dan weer afdalen, oei, oei, we dienen op te passen voor het warm lopen van de remmen en houden een uurtje halt. Wonder boven wonder, de zon komt te voorschijn en we kunnen ter plaatse al een mooie wandeling maken in de bossen. Het ruikt er fris en af en toe komen we nog een familie tegen die eveneens profiteert van de aangename zon.
Nog een paar kilometers rijden met de motorhome en we komen aan in Thueyts. De camperplaats ligt langs de N102, en is voorzien met een tennisveld, voetbalveld, jeugdhuis, zelfs met een parcours voorzien met diverse houten instrumenten zodat we, voor de fysiek, kunnen starten met lenigheidsoefeningen. De jeugd van het dorp is present in het clubhuis, lekker genietend van een barbecue met muziek à volonté.
Van oudsher moesten hier de inwoners, om de rivier de Ardèche over te steken, creatief zijn en deden dit door bruggen aan te leggen, later kabels met schuitjes en maakten tevens gebruik van allerlei vernuftige technieken.
Wij hebben nu ook de mogelijkheid om de lokale tradities te ontdekken, evenals de plaatselijke bouwstijlen en zelfs de vulkanen, die stuk voor stuk getuigen van het onstuimige verleden van deze uitzonderlijke streek.
We strekken nog even de benen en vangen een glimp op van de Ardèche, maar hier is de rivier nog heel smal en kronkelt tussen de bergen. Dirk waagt zich tussen een spelonk naar beneden, maar ik hou het bij het nemen van een foto van de omgeving !
´s Anderendaags gaan we te voet op stap in Thueyts. Het is een klein dorp met een oud gedeelte, mooie gerenoveerde huizen, prachtige muurschilderijen en we treffen er de gekende ´pont du diable´ (duivelsbrug) aan. Langs het paadje zien we een prachtige waterval en ook het lavameer met het blauw – groene water.
We komen al diverse toeristen tegen : te voet, met de fiets, met de bus. Ja, we voelen werkelijk de vakantie volop kriebelen en trekken er onmiddellijk enthousiast met de moto op uit, richting Montpezat s/s-Bouzon. De hellingen zijn hier meer dan 15% in een bosrijke omgeving.
Montpezat klikIn de toeristische dienst ontvangen we documentatie met aanduiding van diverse rondritten in de nabije omgeving. We vliegen er maar in en treffen er onmiddellijk al de overblijfselen aan van een kasteel : le château de Montlaur. Je hebt er wel een beetje verbeelding voor nodig, want het kasteel is er niet meer, het zijn slechts een paar muurtjes die nog overeind staan. Ertegenover staat wel de statige gemeentekerk én vandaar vangen we de rit aan, met de moto, onder een prachtige zon met een temperatuur van 25° richting Ste-Eulalie voor het bezoek aan de oude boerderij van rond 1622. Het landschap met jonge vulkanen is overgroeid met bloeiende gele brem. Nabij Rieutord is de eerste stopplaats : Vestigde du Pal, de krater is helaas niet toegankelijk daar er een film wordt gedraaid. We gaan verder en rijden reeds naast de Loire.
Maar wat komt voor ons te voorschijn ? De hemel komt pikzwart, en we zien al een hevige bliksem. Daar we slechts nog maar een vijfde van de rit gedaan hebben, doen we rechtsomkeer. De zwarte wolken achtervolgen ons en we komen niet tijdig uit de bergen. We schuilen een beetje maar ´t begint er te gieten. De motokledij kan ons niet voldoende beschermen tegen al dat water en eenmaal ´t ietsje minder regent, rijden we toch verder, richting camperplaats. De hemel zet de sluizen volop open, de hagelstenen vallen naar beneden, de bruine aarde loopt over de weg mee met ´t water, net of we door de rivier rijden in plaats van op de openbare weg. In ´t dorp scheppen de winkeliers reeds ´t water uit de winkel en pletsen dit op de rijbaan, allee : laat maar komen, we vangen ook nog een emmer water op… bijgevolg we komen ter plaatse : doorweekt ! Op de camperplaats komen de motorhomes bij massa´s binnen. Er is zelfs een groep bij die een rondrit doet van 8 dagen en ´t wordt er een overrompeling van Aubenas Ardeche frankrijkjewelste, iedereen wil een mooi plaatsje, in ´t gras staan is onmogelijk want ´t water staat er te hoog. Een vriendelijke heer in short en T-shirt met rode jas, kap en laarzen – net kabouter plop – zet zich in om het verkeer te regelen en ervoor te zorgen dat iedereen op de vaste grond, netjes naast elkaar kan staan, zodat iedereen er de nacht kan doorbrengen. Rond 20 u wordt het er stil, het stopt met regenen, maar de donkere wolken blijven verder komen.
De meesten wagen zich niet ver meer buiten.
De volgende ochtend deelt de bakker ons mee dat de donderwolken in de namiddag opnieuw zullen opsteken. We besluiten niet te blijven en rijden naar Aubenas, de Middeleeuwse stad in het hart van de zuidelijke Ardèche. In de toeristische dienst vinden we een stadsplan en bezoeken de stad onder een stralende zon. Een lekker middagmaal zorgt voor een goed gevuld buikje maar helaas, ook hier achtervolgen de donkere wolken ons weer, met donder en af en toe een flinke vlaag regen. Gelukkig klaart het gauw op.
Aubenas ligt tussen de bergen, langs een mooie toeristische route richting Vals-les-Bains, Antraigues, St Andéol-de-Vals, St-Michel de-Boulogne – Vesseaux – St Privat – St Julien du Serre – Ucel.
We gaan verder richting Saint-Remèze. We komen aan, nog steeds onder een stralende hemel en nemen de fiets om naar het centrum te rijden.
Hélaas, er pas toegekomen begint het opnieuw te regenen. We schuilen onder een afdak en na een tijdje staan we er met een ganse groep. Na een poosje kunnen we weer verder richting camperplaats, op de parking van de plaatselijke “cave cooperative”. Met vijf motorhomes brengen we er de nacht door, na eerst wat voorraad lekkere witte wijn te hebben opgeslagen want het zou zonde zijn hier niet van te profiteren !
´s Anderendaags wekt de felle zon ons van ´s morgens vroeg. We zijn bijgevolg vroeg uit de veren en vandaag wordt het fietsdag richting ´grotte de la Madeleine´. Om de grot in het hart van de Gorges de l´Ardèche te bezoeken hoeven we slechts 6,5 km te rijden en dan nog wel bergaf… met de remmen in de hand. Dit zijn we niet gewoon hoor, ´t is zelfs om een beetje bang te zijn, wij zijn immers geen goeie renners, dus goed opletten ! In een halfuurtje zijn we heelhuids ter plaatse. Er zijn nog geen bezoekers aanwezig, én we hebben de luxe de gids voor ons alleen te hebben ! De rondleiding is voorzien voor één uurtje, maar de gids heeft alle tijd : ze vertelt ronduit, zelfs kent ze het mooie Brugge, de aangename badplaatsen aan de Belgische kust enz. Ter plaatse wordt ook een film met klank – en lichtspel vertoond over de Ardèche, hoe destijds een herder de grot heeft ontdekt en zo genieten we gedurende 1u1/2´ van een fijne rondleiding met een super enthousiaste gids, die dit fantastisch doet én met hart en ziel !
De terugweg met de fiets, voorbij de botanische tuin met de verschillende lavendelsoorten, dat is wat anders : één volledig uur doen we er over, bijna altijd maar berg op… zelfs af en toe vliegt de fiets aan de graskant om efkens uit te blazen… wat lastig rijden zeg ! We blijven niet fietsen, we krijgen trek in een lekker hapje en genieten van een goed maal met een fris wijntje. Wat moeten we nog meer hebben onder zo´n stralende zon. ´t Wordt zalig genieten als God in Frankrijk ! ´s Namiddags doen we nog een grote wandeling en kunnen de dag afsluiten voor het eerst zonder regen. ´s Nachts komt de wind fel opsteken en weer komt nog een regenvlaag voorbij.
We ontwaken met de zon maar de wind is niet gaan liggen. We nemen de moto en gaan verder op verkenning.
Er wordt al kano gevaren langs de Ardèche, hier en daar wordt ook al geluierd of pootje gebaden langs de waterkant.
De stadjes errond worden al druk bezocht en de foto´s worden genomen. We gaan naar het middeleeuws dorpje Aiguèze, naar Vallon Pont d´Arc (de Pont d´Arc : een natuurlijke 30 meter hoge boog met een opening van 66 meter vormt als het ware de toegangspoort tot de Gorges van de Ardèche), verder naar Saint-Martin, Saint Just d´ Ardèche tot aan Pont St. Esprit.
De Gouden Poort van de Provence was vanaf de 5de eeuw voor Christus een belangrijke handelsplaats waarvan de bloei in de loop der jaren alleen maar toenam. Om aan deze economische ontwikkeling tegemoet te komen begonnen de Benedictijnen, aan de bouw van een brug. De werkzaamheden duurden meer dan 40 jaar van 1265 tot 1309 om het bouwwerk van 25 bogen over 191 meter lengte te voltooien. Daarom werd de naam ´Pont Saint-Esprit´ aan de stad gegeven.
Hier vangt Francine & Yves Jullien, fruitboeren van de hoeve “Les Digues” de motorhomes op, de motorhome plaats is gelegen recht tegenover de camping, nabij de Rhône in een zeer rustige, groene omgeving. De afstand naar het centrum is heel gemakkelijk te doen met de fiets.
Er loopt eveneens nog een mooie toeristische bergroute van Mias, naar Eyriac, Lussas, St-Laurent sous-Coiron, Darbes, Mirabel, St-Gineys en-Coiron, Berzème, St Pons, St-Jean-le Centenier, Le Pradel, Villeneuve-de-Berg (honingproeverij-uitleg over alle bijenproducten).
We komen tot de vaststelling dat het toch beter was geweest dat we via Lyon, alover Vienne, Valence naar Pont St. Esprit waren gereden en vandaar de Ardèche hadden verkend, want deze weg is veel gemakkelijker met de motorhome. Met de moto is het zelfs een luxe om tussen de bergen te rijden (als het niet regent hé!)
Vandaar gaan we verder richting Orange en treden in de voetsporen van de Romeinen :
- We starten in de dienst toerisme en met het plan in de hand gaan we op ontdekkingstocht en treffen er aan :
- Het plein van de kanunnik Sautel, een archeoloog uit de Vaucluse : hij voerde de opgravingen die tot de ontdekking van de Romeinse kadasters heeft geleid.
- De westelijke omheiningsmuur van het Romeinse forum : op dit forum werden handel, recht en zaken geregeld.
- De tempel en het halfcirkelvormige gedeelte waar de resten van een grote tempel te zien zijn. Het antieke theater en de halve cirkel vormden hoogstwaarschijnlijk een ´augusteum´, een architecturaal geheel gewijd aan de keizerlijke verering.
- Het Romeinse theater van Orange is tijdens het bewind van keizer Augustus in de 1° eeuw na Christus gebouwd. Het uitstekend bewaard gebleven theater heeft nog zijn oorspronkelijke toneelwand en is door de Unesco tot wereldcultuurerfgoed benoemd. Dit bouwwerk kan nog steeds, zoals in de antieke tijd, 9000 personen per opvoering ontvangen. Orange FrankrijkDe buitenmuur van 103 meter lang en 37 meter hoog beantwoordde beslist aan een model, dat gebruikt werd voor de afmeting van de woonblokken uit de antieke stad.
- Het Romeins kadaster : dit systeem heeft het mogelijk gemaakt om de grond gelijkdelig te verdelen en om het bedrag van de belasting te bepalen. De drie kadasters gegraveerd op marmer, zijn de enige bewaard gebleven uit de Romeinse wereld. Deze zijn gevonden in 1949 in 5, rue de la république toen de bank “de Societé Marseillaise de Crédit” werd gebouwd.
- De Gallo-Romeinse resten : de ondergrond van een groot gebouw, destijds herkend als een Kapitool en onlangs eerder als een basis voor een uitkijktoren geïndentificeerd.
- de Triomfboog (1° eeuw) : deze staat op de weg van Agrippa en is gewijd aan de veteranen die de Romeinse kolonie van Oranje gevestigd hebben ; dit monument is kenmerkend voor de romano-provençaalse kunst.
De voorstelling van de Gallische gevangenen is het symbool van de Romeinse overheersing.
Bovenaan de triomfboog zijn trofeeën van de scheepvaart uitgebeeld. Het is waarschijnlijk een oproeping van de Romeinse oppermacht op de zeeën.
Dan hebben we ook het parcours van de Prinsen van Oranje :
- 183 jaren geschiedenis verbonden aan Nederland ( vanaf 1530). De Nassau hebben de naam van Oranje door de hele wereld bekend gemaakt. De titel van de ´Prinsen van Oranje´ wordt nu nog voortgebracht door de koninklijke familie van Oranje Nassau uit Nederland.
- Het huis van Lodewijk van Silhol (17° eeuw) : van Silhol was vertegenwoordiger van het parlement en erfde dit huis in 1632.
- Het huis van George van Cuyl : het museum is ondergebracht in het vroegere huis van de heer van Cuyl, een Nederlandse edelman en verantwoordelijk voor de munitie van het kasteel.
- De zilveren staf van de universiteit van Oranje (14° eeuw).
De universiteit werd gevestigd in 1365. Zijn roem in theologie en filosofie trokken veel buitenlandse, protestantse studenten aan.
- Willem III van Oranje (1650 – 1702) : deze Prins werd Koning van Engeland in 1689.
Orange Ardeche
De grote Protestantse Kerk werd afgebroken op bevel van Lodewijk de XIV en weer opgebouwd in 1698. Na het verdrag van Rijswijk werd het Prinsdom aan Willem III overgedragen.
- Het kasteel : een van de mooiste vestigingen van Europa, versterkt door Maurits van Nassau in 1622 en afgebroken op bevel van Lodewijk de XIV in 1673.
- De eik van Koningin Juliana van Nederland : de Koningin bezocht Oranje op 29 juli 1952 en plantte er een eik op de heuvel Sint Eutrope.
- Het hospitium (16° eeuw) : op aanvraag van Prins Maurits werd dit gebouw in 1638 een ´algemeen ziekenhuis voor arme zieken´.
- Het college : gesticht in 1573 door Lodewijk van Nassau. Onder Willem Philippe, was het personeel samengesteld uit evenveel kalvijnen als katholieken.
- Het huis van Lapise : adviseur van de Prins en auteur van ´beeld van de geschiedenis van de Prinsen en het Prinsdom van Oranje´ gepubliceerd in 1639 in Den Haag.
Orange Ardeche Dirk Vansteelandt en Rita Mouton
En dan zijn er nog enkele mooie plekjes en monumenten om te bezoeken en van te genieten :
– Het theater (19° eeuw) geopend in 1885. De plannen zijn ontworpen door André – Jean Boudoy, een architect uit Avignon en medewerker van Charles Garnier ( opera van Parijs ) de Borstbeelden van Molière, Corneille en Félicien David symboliseren respectievelijk de komedie, de tragedie en de muziek.
- De protestantse kerk : oude kerk van de Jacobijnen uit de 16° eeuw, opgekocht door de stad en in 1812 tot de protestantse gemeente overgedragen.
- Het standbeeld van Injalbert : staat direct tegenover de Koninklijke deur van het antieke theater. Het symboliseert de antieke geest, die de vlam van de kunst overdraagt aan het moderne talent.
- Sint Florent (15° eeuw) : oude kloosterlijke kerk en klooster van de Cordeliers (Franciscanen). Voorgevel gotiek in een strenge bouwstijl.
Temperatuur
nu in Orange
- Beeld van Raimbaud : graaf van Oranje, die meedeed met de kruistochten van Jeruzalem in 1099.
- Stadhuis : een privé huis uit de 17° eeuw, dat door de gemeente werd gekocht in 1713. De klokkentoren is geklasseerd als historisch monument.
- De kathedraal van Onze Lieve Vrouw van Nazareth : de kerk was tot de Franse revolutie de kathedraal van Oranje.
Kenmerkend is het zuidelijk portaal in een Romaans-Provençaalse stijl.
Uitzicht van de oriëntatietafel
- Kapel van Gabet (3 km van Oranje) in 1794 veroordeelde de populaire commissie 332 personen tot de dood, waaronder 32 nonnen. De slachtoffers werden in een algemeen graf begraven. Op deze plek is in 1832 de kapel van Gabet opgericht.
En nu verder naar Carpentras : gelegen in het dal tussen de Mont Ventoux en het gebergte van de Dentelles de Montmirail (blauwige, kalkrijke, door erosie gekartelde rontswanden), in het hart van een vruchtbaar tuinbouwgebied. De moestuinen brengen aardbeien en meloenen voort ; de wijngaarden produceren de Appellation Contrôlée van de Côtes du Ventoux. Tevens kan je er kennis maken met hun zwarte diamant : de truffel van de Périgord, (de meeste truffels groeien aan de voet van de Mont Ventoux ; deze groeien op speciale grond altijd in de buurt van eiken of olijfbomen. De oogst begint bij de eerste winterkou en duurt tot half maart) alsook met de ´berlingot´ (felgekleurde snoepjes ; werden voor het eerst in de 19de eeuw gemaakt volgens een recept waarbij de suiker van gekookte vruchten werd gebruikt ; de lokale specialiteit is de muntsmaak maar er zijn berlingots met anijs-, citroen- en sinaasappelsmaak) en de bekende gekonfijte vruchten. De lavendelvelden op het hoger gelegen plateau rond Sault biedt de omgeving een verscheidenheid aan landschappen.
Mysterieus en koninklijk waakt de Mont Ventoux over de vlakte.
Met een hoogte van 1912 meter is deze berg de trots van de streek.
De Reus van de Provence die door de Unesco is aangewezen als biosfeerreservaat, bezit een uitzonderlijke flora en fauna met talrijke beschermde soorten. De Mont Ventoux heeft door de grote wielerrondes en autoraces een mythische klank gekregen en is daarom een trekpleister voor amateur wielrenners en wandelaars.
Carpentras dankt haar bijzonder karakter aan de feit dat zij van de 13de tot de 18de eeuw deel uitmaakte van de Pauselijke Staat. De architectuur is geïnspireerd op Italiaanse bouwstijlen en beïnvloed door de Joodse gemeenschap die hier de bescherming genoot van de Paus.
Er zijn volgende mooie bezienswaardigheden :
- De synagoge is de oudste van Frankrijk (1367) en nog altijd in gebruik. Het is een plek die getuigt van de Joods – Provençaalse beschaving van heden en verleden.
- L´Hôtel – Dieu : een verrassend bezoek, waarbij kennis wordt gemaakt met het dagelijkse leven van een ziekenhuis in de 18de eeuw. De apotheek geeft een beeld van de medische inzichten uit de eeuw der Verlichting.
De bouwstijl ervan heeft de allure van een Romeins paleis.
-La Cathedrale St-Siffrein : de façade van deze gotische kerk valt op door zijn eenvoud en schitterend witte natuursteen. Binnen wordt je verrast door de rijke barokversieringen van de kapellen.
- Le Passage Boyer of de Glazen Straat & les Halles : deze overdekte winkelgalerij uit het midden van de 19de eeuw herbergt modieuze winkels in sobere huizenblokken ; deze winkels staan in schril contrast tot de gezellige winkeltjes en kraampjes onder de middeleeuwse arcaden van de Rue des Halles.
- Le Palais épiscopal : het huidige paleis van justitie bezit prachtige in de 17de eeuw door Romanelli geschilderde decors, die herinneren aan de luisterrijke tijd waarin dit monument de residentie van de bisschop was en een tempel van Italiaanse kunst.
font> - L´Arc Romain : deze triomfboog is gebouwd in de tijd van keizer Augustus (1ste eeuw na Chr.) en bestaat uit één boog met op de zijden een reliëf van geketende gevangenen rond een wapentrofee.
- La porte d´Orange : Toen in de 14de eeuw de Honderdjarige Oorlog dreigde, gaf de Paus het bevel stadsmuren te laten bouwen.
Deze bestaan uit 32 torens en vier versterkte poorten waarvan de indrukwekkendste, de Porte d´Orange, die gespaard bleef bij de sloop in de 19de eeuw.
Het wordt altijd maar mooier en warmer weer. We vernemen van de bevolking dat het nu echt zomer wordt. Het was een nat voorjaar en dit zijn ze blijkbaar niet gewoon. Normaal gezien in deze tijd van het jaar vindt je weinig plassen langs de weg, nu zijn er nog veel.
We rijden voorbij Avignon en zien de statige gebouwen maar stoppen we ??? Neen, we rijden voorbij… we houden de streek voorlopig voor bekeken en gaan richting zee.
We gaan de witte paarden tegemoet, die duizenden jaren gelegen uit de steppen van Azië zijn gekomen en het symbool zijn van de Camargue.
We zien reeds de flamingo´s in de strandmeren van de Camargue en we zoeken het geklasseerde onmetelijke uitgestrekte strand op van l´Espiguette, met z´n natuurlijke duinen (hoogste duin is 9 meter hoog), duizenden vierkante meters zand met de Middellandse Zee als enig gezelschap. Achter deze duinenrij liggen immers de strandmeren en de moerassen.
Langs de wegen treffen we er ook de rijstvelden aan. De rijst uit de Camargue werd al in de 14° eeuw geteeld en wordt gezaaid in april en in de herfst geoogst. Wit, rood, volkoren… tal van variëteiten, erkend met een geografisch beschermde identiteit, die zich lenen voor lokale gerechten en de meest creatieve ideeën.
In de Camargue wordt de stier die al sinds lang vervlogen tijden voorkomt in het Middellandse Zeegebied, geassocieerd met talrijke rituelen : onder andere met de ferrade, het brandmerken van de kuddes, of de abrivados, het loslaten van de stieren in de straten van de dorpen. Tijdens de wedstrijden in de Camargue, die al sinds de 16° eeuw bestaan, proberen mannen, razeteurs genaamd, het dier, door middel van een haak vast te grijpen bij strik, kwasten en touw die vastgemaakt zijn op zijn voorhoofd en rond zijn horens. Deze activiteit is als sport erkend en is sinds 1975 in een vereniging georganiseerd.
We bezoeken nog volgende plaatsen :
– Aigues Mortes, gesticht in 1246 door de Franse Koning om met Marseille te kunnen concurreren, immers de steden Aigues Mortes klikprofiteerden van de kruistochten, want de specerijenroute liep er tot aan de kust. Aigues Mortes midden in de Camargue gelegen is nu een aangename pleisterplaats aan het Canal du Rhône à Sète.Le Grau du Roi, oorspronkelijk bewoond door enkele vissersfamilies rond een kreek tussen zee en het strandmeer ligt aan weerskanten van een vaargeul die reeds in 1725 werd gegraven en kan ons betoveren met mooie wandelingen in het historisch dorp.
Een beetje verder ligt dan Saint-Gilles. Er wordt verteld dat Sint-Gillis hier als kluizenaar woonde, nadat hij zijn bezittingen aan de armen gegeven had.
Zijn graftombe trok zoveel pelgrims dat er een stad ontstond, gevestigd rond een abdij die vanaf de 7de eeuw op de weg naar Santiago de Compostella gebouwd werd.
Beaucaire, gekend voor het draakachtige monster dat in de stroom van de Rhône zou rondgetoerd hebben en geklasseerd als stad van kunst en historie.
Dan wandelen we ook langs de smalle straatjes in Castillon du Gard :
Castillion du Gardde fijn gebeeldhouwde Renaissance – vensters, de waterspuwers, de fraaie bogen en doorgangen trekken onze aandacht net als de prachtig gerestaureerde voorgevels van de 13de eeuwse huizen. Het op een rotspunt gelegen dorp biedt naar het zuidoosten ook het enige vergezicht op de Pont du Gard.
Het nabijgelegen aquaduct strekt zich uit over een lengte van 50 kilometer en heeft een niveauverschil van in totaal slechts 17 meter. Deze bewonderenswaardige prestatie getuigt van het niveau van de bouwers, net als het beroemdste kunstwerk, de Pont du Gard met zijn 49 bogen : aan de bovenkant is het 275 m breed en 49 m hoog, sommige rotsblokken zijn groter dan 2m3 en het bestaat in totaal uit meer dan 50.000 ton steen. Het werd gebouwd om het woeste wassende water van de Gardon te weerstaan.
Dan weer aan zee komen we aan in Les Saintes-Maries-de-la-Mer : wat is het hier aangenaam verblijven… raar hé, hier hebben we het gevoel ´thuis´ te zijn ! Een toeristische trekpleister, goed om te wandelen, te winkelen, te luieren, te genieten, te fietsen langs de zee, over de dijk ; af en toe moet je toch afstappen van de fiets hoor, want dit is geen dijk zoals bij ons aan de kust : hier rijden we tussen de duinen, over ´t zand en dan verder langs een kiezelweg tot voorbij de vuurtoren van la Gacholle.
De kerk in het centrum is een juweeltje van Romaanse kunst met de crypte van Sara : de Zwarte Maagd, patrones van de zigeuners, die niet door Rome werd heilig verklaard. Zeer bekend zijn de twee Maria´s, aan hen wordt de macht om de vruchtbaarheid te bevorderen toegeschreven. Deze drie beschermvrouwen worden hier vereerd omdat ze Frankrijk het Christendom zouden hebben gebracht.
Er is ook nog de gekende Port Gardian : de vissershaven en plezierhaven met de nabijgelegen arena.
Salin de Giraud : hier is altijd veel zon en met een krachtige Mistral zijn dit de ideale voorwaarden voor een maximale verdamping. Daarom bestonden hier in de oudheid al zoutpannen. Vanaf midden 19de eeuw exploiteert de Compagnie des Salins du Midi meer dan 200 km2. Het zeewater stroomt er tussen maart en september door de kleine kanaaltjes en iedere dag werd er 15.000 ton zout gewonnen, gewassen en op lange witte zoutbergen ´camelles´ genaamd, opgeslagen. Blijkbaar zou nu ook een groot stuk ervan verkaveld worden, dienstig voor de toeristische sector.
Port Saint Louis – Le bac du Sauvage zorgt voor een overtocht van 320 meter over de Petit Rhône zodat we verder kunnen riching Port Saint Louis du Rhône. Het is een jachthaven in volle ontwikkeling.
Arles met de motorhome- En vandaar naar de markt in Arles, ook de toegangspoort van de Camargue genoemd. Van Gogh kwam uit Parijs in Arles aan, in februari 1888. Het heldere licht en de felle kleuren inspireerden hem en op 15 maanden tijd schilderde hij meer dan 300 schilderijen, waaronder zijn beroemde zonnebloemen, symbool voor de zon van de Provence.
De arena is er het best bewaard gebleven bouwwerk in de Provence. 20.000 toeschouwers konden hier plaatsnemen om zich te vermaken bij een gladiatorenwedstrijd. Het wordt nog altijd gebruikt voor spektakels, concerten, evenementen en Spaanse en Provençaalse stierengevechten.
De zon blijft stralen maar…, drie weken zijn al weer veel te vlug voorbij ?… we hebben genoten, veel gezien en vertrekken terug richting België.
Helaas in Vienne hebben we enorme pech : de koppeling begeeft het van de motorhome, dan nog in volle verkeer op de brug.
We kunnen ons moeilijk verplaatsen, maar geraken een eindje verderop toch op een voetpad tot het ietsje minder druk wordt en vandaar naar het plein “Place Joseph Muray et Jean Tardy”. Een herstelling is misschien vlug mogelijk. Een takelwagen komt ons ´s anderendaags oppikken en we worden afgezet in de dichtst bijgelegen garage. Deze is echter niet van het merk Renault en kan ons niet helpen, vandaar naar de garage Renault lichte vracht, hier kunnen we eveneens niet geholpen worden want de stukken zijn niet meer terug te vinden in hun computer, vandaar weer de takelwagen op richting garage Renault zwaar vervoer.
Hier mag de motorhome zelfs niet van de takelwagen afgezet worden van de garagist want hij heeft enorm veel werk, de verlofperiode staat voor de deur in Frankrijk en hij heeft absoluut geen tijd om onze wagen te herstellen… en zal dit ook niet doen, want deze behoort bij het licht vervoer… bijgevolg zit er niets anders op dan de wagen bij de takeldienst achter te laten en deze komt vier dagen later op een vrachtwagen terug aan in België. Wij overnachten eveneens bij de takelfirma en reizen ´s anderendaags met de taxi tot in Lyon, met de TGV van Lyon tot in Brussel en vandaar verder met de trein en de bus richting huiswaarts. Een niet zo´n vlot en gelukkig einde maar al bij al… we komen veilig terug thuis en de motorhome wordt hier onmiddellijk hersteld.
