Een maand toeren door Frankrijk
Door Margot Kuilenberg
Het is zaterdag 6 oktober als we om 10 uur vertrekken voor een 4 weken durende trip, de eerste lange reis met onze zwerfauto. De bedoeling is de Franse westkust te verkennen en eventueel naar het zuiden dwars door Frankrijk.
| Vandaag gaan we niet verder dan Gent, waar ´s avonds een Verdi opera wordt gegeven in de openlucht, het betreft hier een film uitgave die door middel van een groot scherm buiten aan het publiek wordt getoond. Eenmaal aangekomen in Gent nemen we afslag 10 en parkeren op de speciale parking voor motorhome´s aan de sporthal Driebeek in Gentbrugge. De tram [lijn 22] brengt je tot in het centrum van Gent. Zelfs betalen hoefde niet, het bleek de eerste zaterdag van de maand gratis openbaar vervoer te zijn ! We hebben de hele middag besteed aan het bezichtigen van het oude stadscentrum. Helaas kwam de regen met bakken naar beneden, zodat we de openlucht film maar overgeslagen hebben. Tegen half 10 in de avond werd het droog. |
Nieuwpoort, 7 oktober.
We worden de volgende ochtend gewekt door een zonnetje, zodat we besluiten om richting Nieuwpoort te rijden. Al om 11 uur staan we geparkeerd bij de vismijn langs de IJzer, niet de officiële parking, maar wel gezellig bij het stadje. Na de koffie op pad voor een lange wandeling, het is prachtig weer, wel veel wind maar dat hoort bij de zee, vinden we. Eind van de middag rijden we naar de parking aan de jachthaven waar we iets rustiger staan.
Le Tourquet Paris Plage, 8 oktober.
Na een woelige nacht met heel veel wind ontbijten we met een waterig zonnetje. Al om 9.30 uur verlaten we Nieuwpoort, richting Calais, waar we de D 940 proberen te vinden, via een weliswaar mooie omweg komen we toch op deze weg. Kennelijk moeten we wennen aan de bewegwijzering. Pas buiten Calais staan er wegnummers op de borden. We stoppen in Cap Griz Nez om een blik op de zee te werpen vanaf de krijtrotsen. We waaien zowat uit onze jassen, er staat een stevige 8 Bft. de zee is ruw maar mooi.
Een helikopter vliegt laag over het kustwater op zoek naar …? Na de lunch gaan we door naar Le Tourquet Paris Plage, wat we zonder veel moeite vinden. Bij de luchthaven is een verzorgings zuil en ik ga een praatje maken met een Nederlands paar, dat net water aan het tanken is, althans dat was de bedoeling. Net als ik op ze toeloop komen er 2 grote honden op me af, een St. Bernard en een grote zwarte. De zwarte grijpt me zonder pardon stevig in mijn been wat behoorlijk pijn doet. Na een woedende trap mijnerzijds verdwijnt het beest een eindje verder. Het bedrijf waarbij de zuil geplaatst is, is gesloten en ik zie de honden aan voor bewaking of iets dergelijks. Na het gesprek met de jongelui ga ik terug naar onze wagen en besef dan dat ze wel vreemd reageerden en bedenk ik, dat het waarschijnlijk hun honden waren. Als ik terug ga om verhaal te halen, mijn been is kapot dwars door mijn broek heen, zijn de vogels gevlogen! Gelukkig heb ik nog niet zo lang geleden een tetanus injectie gehad, zodat ik de boel maar desinfecteer en er het beste van hoop. Na gebruik van de verzorgingszuil vertrekken we naar een andere parking, vlak bij het haventje, maar deze blijkt helemaal opgebroken te zijn, dan maar naar een andere parking die we vinden bij een paarden manege, recht tegenover het Hotel Grand Plaza. . De rest van de dag gebruiken we om Le Tourquet te bekijken. Het blijkt een aardig stadje te zijn met een leuk centrum met een paar aardige panden. De boulevard is zoals overal langs de kust, maar voor ons te winderig, het zand knarst gelijk tussen de tanden! ´s Avonds krijgen we weer een flinke plensbui over ons heen, geen probleem we waren net op tijd terug bij onze zwerfauto. Weer een mooie dag voorbij !
Dieppe, 9 oktober.
Na een rustige nacht zijn we weer zo fit als een hoentje en vertrekken we om 9.30 uur uit Le Tourquet. We pakken de D940 weer op en gaan richting Dieppe.
De route is mooi met een heel afwisselend landschap, kleine dorpjes wisselen af met uitgestrekte velden in een golvend landschap. We arriveren om 12.30 uur in Dieppe, waar we een prachtige plek vinden bij de port de plaisance. Er is een grote gratis parking met zicht op de havenhoofden en de zee vlak voor ons. Na de lunch gaan we op verkenning.
Dieppe blijkt een leuke stad te zijn met een oud centrum en een paar zeer oude gebouwen. We bezoeken het oude kasteel, hoog op een heuvel aan de boulevard waar nu een museum in gevestigd is. Helaas blijkt het gesloten, maar het uitzicht alleen al is de klim waard. Het museum herbergt onder andere een verzameling oude scheepsmodellen en veel ivoor. Na een terrasje, waar Kor de koffie met calvados uitprobeert, gaan we weer home waarts. De volgende dag bekijken we de rest van Dieppe.
Als we de volgende ochtend wakker worden zijn we een beetje katterig, onze hond heeft n.l. vanaf 5 uur alles onder gespuugd tot 4 keer toe. Ze had de avond tevoren de vuilbak overhoop gehaald en er kotelet botjes uitgevist, die haar te zwaar op de maag lagen. Gelukkig kwam alles eruit anders was de ramp niet te overzien.
Etretat, 11 oktober.
We vertrekken om 9.30 uur naar Honfleur. De D 925 wordt weer opgepakt en volgen die door de prachtige natuur, de zon doet haar best en we genieten. In Fecamp besluiten we om via de D 940 naar Etretat te gaan, waar volgens onze reisgids mooie krijtrotsen zijn. In Etretat vinden we een grote parking met water en loosput. We hebben praktisch geen water meer dus dat kwam goed uit. Als we eenmaal klaar zijn en het plaatsje gaan bekijken ontdekken we een bord dat overnachten niet is toegestaan.
We informeren bij de tourist office, geen probleem, het geld alleen voor het hoogseizoen, daar buiten mag men een nacht blijven ! Het stadje is schattig, veel vakwerkhuizen, enorm veel eethuisjes en natuurlijk een kleine boulevard. De krijtrotsen met hun poorten zijn mooi. Er zijn 2 wandelroutes uitgezet van elk anderhalf uur, maar daar zien we vanaf. We nemen genoegen met een plek in de zon! We kunnen ´s avonds uitgebreid badderen, voor vertrek morgenvroeg laten we de tank wel weer vollopen!
Courseulles, 12 oktober.
Na een zeer rustige nacht maken we ons klaar voor vertrek, de watertank is weer vol en het vuilwater geloosd, we kunnen er weer tegen. We vervolgen onze route over de D940 richting Le Havre, we passeren de gigantische tolbrug over de Seine en draaien af naar Honfleur, waar we een plaatselijke supermarkt plunderen. Als we het stadje doorrijden zien we te laat een mooie parking voor zwerfauto´s. Het leek ons een gezellige bedoening, misschien voor de volgende keer. Via Quistreham- Luc- en St. Aubin komen we in de buurt van Courseulles. Een jonge man op een brommer gebaart, dat er iets mis is. We stoppen en ontdekken een lekke band. Even tevoren hadden we een zg. verkeersdrempel over het hoofd gezien en kennelijk was dit iets teveel van het goede. De achterband wordt verwisseld en bij de dichtstbijzijnde garage even bekeken. Als we hem oppompen blijkt hij gescheurd te zijn. De garagist kan er een voor ons bestellen, afleveren de volgende ochtend. Prima geregeld! We rijden Courseulles binnen en vinden een parking aan de zeekant. Het is prachtig weer, dus het genieten kan beginnen. We maken een lange strand wandeling met Bonnie en verkennen het stadje. Het is ´s avonds wat rumoerig, jongelui op brommers die het bekende rondje rijden, maar tegen 12 uur is alles naar bed en kunnen we slapen. ´s Morgens naar de garage om de band op te halen, we moeten hem er zelf weer onder zetten, wat een service en dat voor 950 Franse frank, maar goed, we kunnen weer op pad. We blijven nog een dagje luieren aan het strand vanwege het mooie weer, maar ´s avonds verhuizen we naar een ander plekje, waar we rustig kunnen pitten.
Port- en Bessin, 14 oktober.
Het is alweer 14 oktober als we de D 514 oppikken. We willen het oorlogsmuseum in Arromanches bezoeken waar de hele operatie D-day uit de doeken wordt gedaan. De parking boven op de klif kost 10 frank en er staan heel wat campers die hier overnacht hebben. Het weer is wat minder, een beetje miezerig.We bezoeken het museum en bekijken de film van de aanleg van de kunstmatige haven. Het stadje zelf kan ons niet boeien, zodat we weer pad gaan naar Port- en- Bessin. Onderweg nog een stop om de grote kanonnen te bekijken. Kor wilde ze eens van dichtbij zien, voor mij hoefde het niet, ik had mijn portie oorlog wel weer gehad, maar ik kan me voorstellen ,dat als je de oorlog hebt meegemaakt, het anders is! We rijden Port- en- Bessin binnen en besluiten even aan de haven te gaan kijken. We zien een mooie plek voor motorhomes, compleet met verzorgings zuil. We zoeken een plekje met uitzicht op de haven. Even later halen we een zak garnalen die we lekker voor het raam zitten te pellen, een avocado erbij en het leven is weer goed, mmmm ! De regen komt gestaag omlaag maar dat deert ons niet. Morgen zien we wel verder!
Le Mont St. Michel, 15 oktober.
De dag begint met een zonnetje, we hebben genoeg oorlog gezien en gaan op weg naar Bayeux, daar nemen we de D 572 naar St. Lo en verder via Coutances naar Granville. De parking ligt boven het stadje met uitzicht op zee bij het Aquarium. Het is gesloten voor bezoek en verder is er niet veel. Het waait er onbehoorlijk hard, zodat we na de lunch besluiten om door te rijden naar Le Mont St. Michel. We rijden langs de kust via de D911, een prachtige route, jammer, dat je op de mooie plekjes niet kunt stoppen om van het uitzicht te genieten! Tegen 4 uur arriveren we bij de Mont. De parking is nog maar een uurtje open i.v.m hoog water, zodat we omkeren naar de grote vrije parking een paar km. terug. Hier sta je heerlijk rustig en een lekkere wandeling is nooit weg! Zodra we staan gaan de wandelschoenen aan en op weg. Het is een plaatje zoals dit heuveltje in zee ligt. Het is erg druk met opvallend veel Japanners en Engelsen.
| Het is enig om te zien, maar we zijn al gauw bekaf van al het klimmen. We pauzeren voor een bakkie thee en gaan dan op weg naar de grote kathedraal. Pech, hij gaat over een kwartiertje sluiten en daar vinden we het toch iets te duur voor [42 FF] Kor vindt aan kerken zo wie zo niet veel aan, kwam dus wel goed uit. Tegen half 6 begint de speaker te blerren dat iedereen zijn auto weg moet halen want de vloed komt er aan en inderdaad zie je het water aan komen rollen, zo hard als een galopperend paard vinden we wat overdreven, maar toch….. Het gaat steeds sneller en is leuk om te zien. |
Tegen 6 uur keren we huiswaarts voor de warme hap en gaan s´ avonds nog een keer om wat plaatjes te schieten van een verlichte Mont. De sfeer is nu heel anders, de bussen met toeristen zijn vertrokken en het is stil in de straatjes. Ook wij vertrekken weer in de donkere avond. We bekijken waar we heengaan, dat wordt wat meer naar het zuiden want het weer is niet echt geweldig, iedere middag wel flink wat regen en daar wordt je niet vrolijk van.
Culan, 16 oktober.
Dinsdag 16 oktober verlaten we de streek van de Calvados, die overigens heerlijk smaakt, voor wat zuidelijker streken. Via de N 176 gaan we naar Alençon om hier richting zuid N138 naar Le Mans en richting Tours te rijden. In Chateau du Loir hebben we er voor vandaag genoeg van met 235 km. op de teller. We vinden een plekje bij een kleuterschool, vlak naast de N138. We gaan wat boodschappen doen en het plaatsje bekijken, veel is er niet en we nemen dan ook genoegen met een luie stoel en een boek. Morgen richting Auvergne.We zijn vandaag redelijk vroeg wakker door het voorbij rijdende vrachtverkeer. Om 9 uur rijden we van de parking richting Chateauroux over de N 143, in Chateauroux door naar Culan via de D 943.
Het kleine plaatsje blijkt een prima plek voor campers te hebben, naast het office de tourisme, compleet met sanitair, douches en water/ afval put. Het uitzicht is fantastisch, we kijken over een prachtig dal. We gaan het plaatselijke kasteel bekijken en ook hier treffen we weer gesloten deuren, jammer maar helaas. Het kasteel levert wel wat mooie plaatjes op. Ik let weer eens niet op en verlies mijn evenwicht door een kuil in het wegdek, resultaat een kapotte knie en een verzwikte enkel! We keren maar terug en pakken onze stoelen, lekker even genieten van het mooie weer en het uitzicht, daar het plaatsje verder niets te bieden heeft. ´s avonds de wedstrijd Bayern/Spartak gezien via de satelliet. De eerste keer dat we hem gebruiken. De ontvangst valt niet tegen, hoewel het uitrichten niet echt vlot gaat.
St. Eloy les Mines, 17 oktober.
We worden deze donderdag wakker van de regen en constateren dat het weerbericht van de wereldomroep dus klopt. Na een lekkere douche en boodschappen rijden we tegen 10.30 uur weg van de parking. Vandaag een kort tripje. Via Montluçon rijden we de N 144 op richting Clermont. In St. Eloy les Mines vinden we een prachtige parking met zuil, gelegen aan een meertje, even buiten het plaatsje. Met mooi weer moet het hier prachtig zijn! Eerst maar eens een flinke wandeling met Bonnie, dan het stadje verkennen. Het stelt niet veel voor maar tot onze grote verbazing hebben ze wel een Nederlandse krant voor ons. Het weer is afwisselend en de paraplu moet regelmatig op. Toen we op de parking aankwamen stonden we alleen maar dat duurde niet lang, al gauw kwam er een Fransman naast ons staan die vroeg of we vannacht bleven, na dit bevestigd te hebben bleef hij ook en binnen de kortste keren stonden we met 10 campers. Veel contact onderling is er niet, ook doordat we de Franse taal niet goed beheersen en Nederlanders zie je praktisch nooit.
St. German Lembron, 18 oktober.
Ik heb op internet een artikeltje gelezen over een klein Frans kasteeltje waar een camping bij zou zijn. Dat lijkt me wel wat en het ligt op onze route, dus……….we gaan op pad.
Het zonnetje schijnt en de mist in de dalen trekt langzaam op. Onderweg zien we in een bocht een prachtig plaatje, een mistbank waaruit de torens van een oude burcht steken. Gauw gestopt voor een foto want dit zie je niet iedere dag.
De route gaat weer verder over de N144 naar Clermont Ferand, waar we de tolvrije A75 oppakken. Bij afslag 17 staat St. German Lembron en daar moeten we zijn. In het centrum richting Ardes en dan richting Collange. We zagen de torentjes van het kasteeltje al liggen, nou ja “kasteel” is een groot woord, meer een boerderij met torentjes! De camping is open en de eigenaar [een Nederlander] heet ons welkom. We kunnen een plekje zoeken. Het uitzicht is prachtig zo boven op een heuvel, helaas staat er erg veel wind maar je kunt niet alles hebben. Na de lunch gaan we aan de wandel met Bonnie, zon met veel wind. Tegen 4 uur zijn we weer op honk en vraagt Louis, de eigenaar, of we zin hebben in een ritje naar een kennis die een camper plaats aan het bouwen is. Daar hebben we wel zin in en zijn zo klaar. Wij krijgen een toeristische rondrit door een prachtig dal met hele smalle weggetjes. Na de nodige afslagen en bochten belanden we bij de kennis van Louis, ene Willem en zijn vrouw Joke. Ze zijn een groot oud huis aan het verbouwen tot hotel en in de garage hebben ze tijdelijk een cafeetje ingericht. Buiten is een grote gras parking achter het toekomstige hotel met alle gemakken van dien. Douches en toiletten en er komen ook wasmachine en droger. Datgene wat klaar is ziet er prima uit, de omgeving is mooi, maar of er veel campers komen?? Ik hoop het voor ze, want hun enthousiasme is groot. Willem is een figuur apart, type ruwe bolster blanke pit en als we tegen 6 uur opstappen hebben we allebei kramp in onze kaken van het lachen. Die houdt zijn gasten wel bezig! We gaan via de snelweg terug en zitten om 7uur aan de avond maaltijd. Het is inmiddels gaan regenen en de wind is aangewakkerd tot bijna storm. Ik slaap heerlijk als het buiten zo tekeer gaat.
Millau, 19 oktober.
We slapen maar een beetje uit want het is echt beesten weer. Als we afgerekend hebben [48 FF] willen we weg rijden, maar dat valt tegen. De ondergrond is doorweekt en de banden slippen in de klei. Met behulp van een paar plankjes die we bij ons hadden komen we los uit de blubber en kunnen we de we de A75 weer op om zo snel mogelijk uit dit barre weer te raken. De wind is onbehoorlijk hard, maar de regen is inmiddels gestopt. Als we in de buurt van Millau zijn krijgen we zulke zwiepers dat het niet leuk rijden meer is. We zoeken een parking, die we bij het plaatselijke zwembad vinden en gaan Millau met een bezoek vereren, dat valt niet tegen. Er is een leuk centrum met vele smalle straatjes en pleintjes. De wind is echt heel hard, we hebben het over de eerste herfststorm. Toch is het allesbehalve koud. Later horen we op het nieuws van 2 tornado´s, vlak bij Montpellier en bij de Pyreneen. Maar goed dat we gestopt zijn anders hadden we er misschien midden in gezeten. Ze lagen aardig in ons bestemmingsplan.
Seté, 20 oktober.
Als we om 8.30 uur wakker worden zien we dat de ruiten helemaal nat zijn, we bekijken de thermometer en ja hoor, het is vannacht zo´n 5 graden geweest! De baas gaat eruit om de verwarming aan te zetten en ik mag nog even blijven liggen, het is immers zondag! Kor maakt zich klaar om brood te halen en nog belangrijker, de zaterdag Telegraaf, want die wil hij niet missen. Even op de fiets naar het centrum. Als hij na een half uurtje teug is, is het heerlijk warm en de eitjes gekookt. Heerlijk zo relaxt te reizen.
Na het ontbijt gaan we weer op pad, nu richting Montpellier via de A75. Soms houdt de snelweg op en wordt het weer een Nationale, maar het landschap is bijzonder mooi. Hoe meer we naar het zuiden gaan hoe warmer het wordt. Bij Lod´eve gaan we door een tunnel en eenmaal aan de andere kant zijn we echt in het middellandse zee klimaat. Strakke blauwe lucht, veel wijndruiven en prachtig begroeide bergen. Als we het wijn gebied uitrijden, veranderd het landschap. Het doet een beetje vreemd aan, recht opstaande stenen, als pilaren uit de grond geschoten, afgewisseld met heide velden waarop schaapskuddes grazen. We gaan naar Séte, want je moet toch ergens beginnen. We vinden een parking aan de haven, waar nog een paar motorhomes staan. Eerst maar eens op verkenning, het stadje valt wel mee, veel vis restaurantjes langs de haven. Het is een drukte van heb ik jou daar, het lijkt wel of iedereen naar de pier wil wandelen! Als we terug lopen ontdekken we een wasserette zodat we een uur later met ons wasje achter de trommels staan. Zo, dat kan er weer een weekje tegen. We houden het verder voor gezien en zakken met een lekker wijntje onderuit. Zo is het leven best vol te houden !
Valras Plage, 21 oktober.
De nacht is wat onrustig geweest, veel verkeer wat over de naast ons liggende brug denderde, maar dan waardeer je een goede plek des te meer! Tegen 9.30 uur zijn we klaar voor vertrek en op weg naar de kust. De N112 loopt pal langs de kust en is niet druk. Kor wil even kijken in Cap d´Agde. We gaan het centrum in en vinden een mooie parking waar men na 15 oktober gratis mag staan. Vlakbij een supermarkt, boodschappen gedaan en even met een landgenote gepraat. Ze wist veel te vertelen, o.a. over een naturisten park, dat nu ook voor campers opengesteld was. Bovendien vertelde ze dat in Valras Plage de parking aan zee open was voor campers, dit alles na 15 oktober! We zijn even naar het naturisten park gereden, maar konden niet bij het strand parkeren. Teruggekeerd en richting Valras Plage. Hier staan we echt praktisch op het strand, het is prachtig weer dus stoelen gepakt en luieren maar. We staan met zo´n 10 campers en er is nog plek genoeg. Er zijn toiletten vlakbij de parking en alles is gratis. Ik kan me voorstellen dat meer gemeenten dit in de winter maanden toestaan, het camper volk moet toch ook hun boodschappen doen en pakken eens een terrasje. Wij houden het hier wel een aantal dagen uit als het weer zo mooi blijft, overdag 24 graden !
| Het is inmiddels Donderdag en we hebben het nog steeds naar onze zin, mede dankzij een leuk gezelschap. We staan hier met een Belgisch echtpaar, een Engels en 2 Duitse paren. Onderling gaat dit prima, sommigen gaan samen vissen, andere weer wandelen en verder kletsen we heel wat af. We denken erover om komende maandag weer te vertrekken als het weer tot die tijd tenminste goed blijft, zoniet dan gaan we wat eerder weg. Bijna iedere middag gaan we even zwemmen, we schatten de water temperatuur op ongeveer 18 á 20 graden ! |
Tegen het weekeinde staat de gehele parking vol met Fransen en tellen we op -onze- parking ongeveer 25 motorhomes. Er is nog een parking naast de jachthaven en ook daar staan aardig wat wagens ! Af en toe komt de politie langs en zegt, dat er geen vuil water in de afvoerput voor de toiletten mag worden gestort, daar deze rechtstreeks naar zee gaat. Er schijnt in Valras een zuil te staan, maar wij hebben hem niet nodig gehad.
Nyons, 29 oktober.
Het is maandag 29 oktober als de blokken onder de auto weg gaan. De weerverwachting is uitstekend, 23 graden en morgen nog warmer. We gaan op weg richting Montpellier via de N9en N13 naar Nimes richting Avignon. Bij Pont du Gard verlaten we de weg even om de Romeinse aquaducten te bekijken, we zijn hier z´n 20 jaar geleden geweest maar het is geen succes. Het plaatsje is zeer toeristisch en de parking bij de Pont kost 50 FF. Voor een korte blik op deze water werken vonden we iets te veel van het goede. We pakken de N86 weer op rijden door een prachtige wijnstreek. Via Bollene naar Nyons over de D94. Het is een prachtig gebied. In Nyons vinden we een mooie parking aan het riviertje de Eiguest, vlak bij het centrum van het stadje. Er is een mooi park langs het water, compleet met kruidentuin, onze hond wil hier voorlopig wel blijven! Het is al vroeg donker zodat we het stadje tot morgen laten wachten.
Na een bezoek aan het Tourist office en een Frans terrasje,verkennen we Nyons. Er is een heel oud centrum wat via een stadspoort bereikt wordt. Alle straatjes lijken wel naar boven te lopen, leuke trappetjes en kleine doorgangen zorgen steeds weer voor een nieuw uitzicht. We gaan door de Passage Ha Ha [zo heette het echt] en komen uit op een weggetje wat naar de mooie kapel boven op de heuvel loopt.
| Prachtig uitzicht over het stadje. Kris kras weer naar omlaag en ontdekken zo in een van de vele straatjes een wasserette. Het wasgoed was gauw gehaald en een uur later al weer klaar. De parking is inmiddels aardig vol, de meeste campers staan niet op de officiële parking voor campers, die is wat onrustig i.v.m het langsrijdende verkeer. De dag is voorbij gevlogen, ´s avonds nog een paar foto´s gemaakt van de verlichte toren, ook de oude brug is verlicht, wat een mooi effect geeft. |
Grignan, 31 oktober.
De volgende morgen rijden we eerst naar de WC public voor water en toilet en gaan dan rustig op weg naar Grignan De D 538 richting Montelimar via Valreas brengt ons naar Grignan. Een ritje van 25 km. Als we het plaatsje binnen rijden staat er een bord parking voor 400 auto´s. Nu, daar kunnen we dus best bij. De parking, naast het kerkhof, is helemaal leeg, er blijken toiletten en water te zijn. Er hangt wel een voor ons niet leesbaar papier betreffende het water, maar dat laten we voor wat het is. Eerst maar eens boodschappen doen voor alles gesloten is. Het stadje wordt gedomineerd door een groot kasteel in het midden, uiteraard boven op de top van een heuvel !
Navraag bij de toeristische dienst leert ons dat het kasteel om 2 uur ´s middags open gaat. Hoera, eindelijk een die open is! We besluiten om de maaltijd op een terrasje te gebruiken en genieten van de zon. Een beetje wankel gaan we naar ons rijdende huisje en houden nog een uurtje siësta. Het kasteel voldoet aan onze verwachtingen, oud, mooi en sommige vertrekken in oude luister hersteld. De gids spreekt alleen Frans, maar we krijgen een beknopte Nederlandse vertaling in de handen gedrukt waarmee we uit de voeten kunnen. Tegen 4 uur staan we weer buiten, de terrassen rondom het kasteel geven een prachtig uitzicht en langzaam slenteren we door de smalle straatjes naar beneden en zoeken ons huis weer op. Bonnie is blij en wil uit. Er zijn inmiddels een paar motor homes bij gekomen, maar er is plek zat, een van de voordelen van het na seizoen! Als we ´s avonds aan de koffie zitten klinkt er een luchtalarm, wat zou er aan de hand zijn? We zijn een beetje schichtig met al dat gepraat over aanslagen op kerncentrales en er staat er hier een in de buurt ! We zien buiten geen reacties en gaan rustig slapen. Tegen middernacht begint de auto te schudden van de wind, MISTRAL, en flink ook.
We worden vrij vroeg wakker van het lawaai dat de wind maakt, er staat een stevige 8Bft. denken we. Als we klaar zijn gaan we richting Montelimar, waar we de N7 pakken. We rijden rustig om geen verrassingen te krijgen met een onverwachte zwieper. Voorbij Valance pakken we de D 532 richting Romans en slaan af bij Curson naar de D 67, deze blijven we volgen tot Hauterives. De weg erheen is prachtig en lekker rustig want het is vandaag een officiële feestdag in Frankrijk, 1 november ! Wat er hier te zien is ? In 1836 leefde hier een gekke postbode, genaamd Ferdinand Cheval, die gedurende 33 jaar een fantasie paleis bouwde. Toen werd hij scheef aangekeken, nu komen er jaarlijks 120.000 mensen om zijn Palais Ideal te bekijken!
Als we bij de auto komen blijkt de rechter achterband lek. Gelukkig staan we op een ruime parking, zodat na een half uur de band verwisseld is. We vertrekken richting Lyon, binnendoor over de D 538 naar Vienne, waar we de N 7 weer oppakken. Een prachtige route, die in de zomer overweldigend moet zijn met al die lavendel velden. Zelfs nu alles in herfsttooi is zijn de vergezichten prachtig. Als we Lyon gepasseerd zijn stoppen we op een parking bij een tankstation langs de autoweg en houden het voor gezien voor vandaag. De wind blaast iets minder hard [of we wennen eraan].
Chalon s. Saone, 2 november.
Alweer vrijdag en het is de afgelopen dagen gevoelig kouder dan voorheen. We hebben gisteravond en vanochtend de kachel aangehad. We zijn laat, eerst nog even water getankt bij het tankstation en de bandenspanning gecontroleerd, dan nog een kop koffie gedronken en even in de shop gekeken. Kor vindt een verloop nippel voor de gastank die we maar gelijk aangeschaft hebben. Weer een probleem minder! Pas tegen half elf zijn we onderweg en nog geen ontbijt gehad. Als we eenmaal op de N6 naar Villefranche zitten stoppen we in het eerstvolgende dorpje voor verse croissants en een flute.. Mmmm, die smaken heerlijk. Voldaan vervolgen we onze route. We willen vandaag naar Chalon s. Saone, waar we tegen 2 uur aankomen. Er is geen speciale parking, maar we rijden de tweede brug over en parkeren vlakvoor een volgende brug voor een flatje bij een parkje. Lekker rustig en vlakbij het centrum. De stad heeft een redelijk oud centrum met leuke vakwerkhuizen en een grote kerk of kathedraal, het verschil is me niet duidelijk, ´t zal wel met de afmeting te maken hebben. Er is markt en we slenteren zo gezellig langs de kramen en door leuke winkelstraten. Het is erg druk, waarschijnlijk hebben veel Fransen een extra vrije dag opgenomen. Tegen 5 uur keren we, bepakt en bezakt, terug bij onze zwerfauto om de warme hap te gaan bereiden. Het weer is eigenlik prima, we hebben de hele dag zon, maar de NO wind is koud en dat voel ik in mijn botjes. Het wordt tijd voor centrale verwarmin
Charmes, 3 november.
Ik wordt om 7 uur wakker en verricht direct mijn goede daad voor vandaag, ik zet de verwarming aan en duik gelijk weer onder mijn donsdeken, brrrrr wat is het koud. Tegen half 8 is het lekker warm en kunnen we opstaan. We zijn vroeg, kunnen we lekker doorrijden en vanmiddag nog iets leuk doen. Om half 9 zijn we klaar voor vertrek, de N 73 brengt ons naar Dole en Besancon, waar we de N 57 naar Vesoul nemen. Er valt niet zoveel meer te navigeren, zodat ik me op het uitzicht concentreer. Als ik kon schilderen, dan zou ik hier de herfst willen vastleggen, wat een kleuren nuances in rood, bruin, geel en groen, dit alles tegen een strak blauwe lucht met hier en daar wat condens strepen van vliegtuigen! Helaas kan ik nog geen lijn recht op papier zetten, dus…..Als we Epinal voorbij zijn besluiten we om in Charmes te stoppen. Er staat een bordje met een camperplaats bij de jachthaven, maar dat wisten we al. We zijn hier nl. een paar jaar geleden met onze boot langs gevaren in de zomer.
Weer thuis, 4 november.
Als ik de volgende morgen wakker word en het gordijntje laat zakken, zie ik niets. Met een zakdoek veeg ik een stukje venster schoon, maar ik zie nog steeds niet veel. Het zit potdicht van de mist! We haasten ons niet, zo tegen half 10 vertrekken we richting Luxemburg. De mist is erg dik zodat we het rustig aan doen, gelukkig is het niet druk op deze zondagmorgen. We kiezen voor het eerst voor de grote weg, wat we in deze omstandigheden het veiligst vinden. Eenmaal in Luxemburg wordt de mist wat dunner en uiteindelijk is hij helemaal verdwenen als we weer voet op Belgische bodem zetten. De geplande overnachting in de Ardennen laten we schieten. Via Luik en Hasselt belanden we weer in onze regio en rijden om 4 uur onze eigen parking op.
Oost west, thuis best, het was een geslaagde vakantie met veel nieuwe indrukken. Het leven in een motorhome is ons prima bevallen en biedt voor de toekomst nog heel veel mogelijkheden !
