Vanomobil
GoBoony
Urbano
SEC Construction
Ruwelka Verzekeringen
Dicar Motorhomes
Alpha Motorhomes
ABC Mobile

Inhoud

Campersite op Instagram

Dolomieten 2005

Door Ria, Filip en Nathalie Rots

Dolomieten, Venetië, Toscane en terug

Na twee weken van uitzonderlijk warm weer in België is het eindelijk gaan regenen. De zwoele zweetpartijen zijn voorbij, onze jeugd kreunend achter hun bureau, kilo´s boeken aan´t verslinden, eindelijk is het verlof. Rond 11 uur starten we onze trotter. Via Luik en Bastogne tot Luxemburg. Af en toe een fikse regenbui, de verwarming alweer wat hoger gedraaid.

Via Zweibrücken en Landau tot Karlsruhe en Ulm. Nergens is het ´te´ druk, in Füssen draaien we de grote mth-parking op. De eerste dag zit er op. Het zwaarbewolkte hemeldek zat er wel voor wat tussen, een kleine 800 km zijn er in normale omstandigheden enkele teveel maar klagen doen we zeker niet. Het kan enkel beter en dan hebben we toch al wat kilometers afgelegd.

02 Juli
Een niet aflatende zware stortvloed gutst de hele nacht naar beneden. Van ochtendgloren is nauwelijks sprake. Met de moed der wanhoop rijden we naar slot Neuschwanstein, zo´n 10 km van de parking. Europa´s meest gefotografeerde koningsburchten zijn amper zichtbaar. Met bedrukte gezichten nuttigen we het uitgesteld ontbijtbuffet en besluiten een uurtje af te wachten. Misschien klaart het weer enigszins op. Tegen beter weten in trekken we de oliejekker aan en doen al een kleine verkenning. Na een kwartiertje zijn we drijfnat en zinkt de moed tot diep in onze doorweekte schoenen. Dit ziet er echt niet goed uit. Het is zinloos nog langer te wachten. Misschien zit de mogelijkheid erin om op de terugweg onze schade in te halen, maar dat is nog ver weg…

De Oostenrijkse grens stelt niet veel voor, en via Reutte en Telfs gaat het tot Innsbrück. De B-wegen zijn zonder meer goed. Langs adembenemende vergezichten, smaragdgroene bergmeren en grasgroene hellingen tot in het ski-mekka. Hier en daar priemt een enkele zonnestraal door het wolkendek.

De B82 kronkelt langs een immense skischans. De hoogtemeter vliegt na elke bocht abrupt de hoogte in. Een dik half uur later passeren we zonder veel poespas de Brenner (1375m). In het Italiaanse grensstadje is het gezellig druk en we besluiten hier iets achter de kiezen te drukken. Tot Bressanone volgen we de S12, daarna de S49 tot Brunico. We rijden voorbij de in de winter overvolle ´Kromplatz´. In de verte doemen de zogekende grillige rotspieken van de Dolomieten op. Na een korte, verplichte stop, zeg maar carabinieri-controle zetten we onze weg verder. Nauwgezet volgen we elk gebods- of verbodsbord. Niet alleen voor de politie, en die staan bijna na elke bocht, maar ook voor onze eigen veiligheid. Honderden motorfietsen scheuren door de ontelbare bochten, je kan maar beter voorbereid zijn !

De prachtige weg zigzagt door het dal van de ´Rienza´ en verheft zich al gauw tot boven de duizend meter. Voorbij ´Dobbiaco´ (1243m) slaan we rechts af. Het stijgingspercentage van de S52 gaat met een ruk de hoogte in. Voorbij ´Sexten´ draaien we ´caravanpark Sexten´ op. Awel sé, als je nu eens een prachtige camping wil zien, dit is er één! De half ondergrondse sanitaire installatie lijkt weggeknipt uit één of ander sprookje. Het sauna- en wellness-complex onevenaarbaar. Beschrijven is onmogelijk, er bestaan gewoon te weinig superlatieven.

De camping ligt op 1520m en het uitzicht is gewoon schitterend. De ´Drei Zinnen´, de overbekende ´Drie Rotspieken´ liggen voor het grijpen, de ´Tre Scarperi´ is zowaar het huisbergje. Tegen de avond zijn zo goed al de wolken verdwenen. Al vlug wordt het vrij fris en worden lange broek en fleece aangetrokken. Een koele ´Elzasser´ wordt ontkurkt. Languit ingeduffeld staren we naar de purperen zonsondergang.

03 Juli
Rond 5 uur worden we gewelkt door honderden fluitende vogeltjes. Er wordt nog een dekentje tevoorschijn getoverd. Het is 4°C buiten, 9°C binnen, tja de hoogte ! Een maagdelijk blauwe hemel spant zich amper enkele uren later over de Dolomieten. De zon priemt makkelijk door de ijle lucht en warm de omgeving op. We lezen wat, zonnen een uurtje, kruipen in het zwembad en genieten volop van de natuur. Kortom, een dagje ´dolce far niente´.
Tegen de avond nog een BBQ-tje. Kort na het vallen van de duisternis kruipen we onder de wol, klaar om er de volgende dag weer een lap op te geven.

04 Juli
In alle rust wordt er ontbeten. De kruin van de rotstoppen doorklieft het laaghangende grijze wolkendek. Wat later rijden we af de camping richting S. Candido. De lokale attractie is een zomerbobbaan. De zetellift brengt je halverwege de ´Croda dei Baranci´, en enkele minuten later zit je in een gammele slee die via aluminium geleidingen zigzagt over de weiden. Af en toe duikt het karretje een hellend stuk naar benenden, tot groot jolijt van jong en oud. Je kan steeds de snelheid afremmen, maar het is natuurlijk de kick om van de rem af te blijven.

Stilaan verdwijnen de wolken, de temperatuur gaat langzaam omhoog, en wij trotteren verder. In Dobbiaco draaien we de S51 op richting Cortina d´Ampezzo. Langzaam kronkelt de weg via een adembenemend landschap. Als een aureool hangen hier en daar nog wat wolkenslierten rond de woeste kale toppen. Het mondaine skioord ligt er wat verlaten bij, enkel in het centrum is het vrij druk. Van hieruit gaat het via de R48 richting Canazei. Als opwarmer volgt de Passo di Falzarego (2105m) geen enkel probleem. Met vliegend gemak moeten we onze berggeit wat temperen.

In Arabba kijken we uit op de schitterende Marmolada. Nu nog 16 km en 33 haarspeldbochten tot de Pordoï (2239m). Honderden motorfietsen en evenveel fietsen vatten de klim aan.
2005 Italië Dolomieten, Venetië, ToscaneOp de grote parking op de top houden ze allen halt en de meesten kunnen het niet nalaten om gezeten op hun stalen ros een fotootje te schieten met op de achtergrond de gedenksteen van ´Fausto Coppi´.

De dominante ´Sella-groep´ heerst over het dal en wedijvert in alle stilte met de Marmolada. Hier word je stil van…

Wat later dalen we terug af tot Arabba. We draaien links af via de P244 tot Corvara. De ´Passo di Campolongo´ (1875m) betekent niets meer dan een molshoopje. Links van ons de Sella, rechtvoor de ´La Varella´ (3055m), na elke bocht een ander uitzicht, na elke klim een schitterend beeld van oeroude massieve rotsmassa´s, prachtig belicht door de priemende zomerzon. Net voorbij S. Cassiano draaien we de camping op. De niet-geringe hoogte (1670m), zorgt ervoor dat het al snel afkoelt. De lange broeken worden weer boven gehaald, de douchekraan op heet ingesteld. De dag zit erop, alleen zijn we het er over eens. Met de Pyreneeën en de Alpen is de concurrentie moordend, maar de Dolomieten hebben toch een plaatsje in ons hart veroverd.

05 Juli
Hard gekletter doet ons reeds vroeg ontwaken. Het vrij grote waterdebiet laat al snel grote zompige plassen ontstaan. Van de ´Varella´ kunnen we enkel de basis zien. Links en rechts zijn arme tentbewoners zwaar in de weer om al wat nog droog is, zo te houden. Rond de klok van negenen rijden we af de camping. Bijna meteen klimt de hoogtenaald ver tot boven de 2000m. Van de ´Passo di Valparola´ (2192m) valt weinig te zien. Met moeite 50m asfalt voor de mth. De laaghangende wolken maken het autorijden niet tot een pleziertochtje. Met de grootste voorzichtigheid rijden we terug tot Cortina.

Net voor de stad duiken we gelukkig onder het wolkendek, enkel de zware regen blijft over. De anders zo langzaam kabbelende beekjes zijn flink aangezwollen en hebben alle moeite al dat watergeweld binnen hun oevers te houden.
2005 Italië Dolomieten, Venetië, ToscaneWe volgen de S51 tot ´Valle di Cadone´, de prachtige ´Ampezzo-vallei´ blijft echter verstoken achter een dik wolkenpak. Via ´Belluno´ tot ´Conegliano´. Hier volgen we ´Oderzo´ en ´Jesolo´ om uiteindelijk in ´Punta Sabbioni´ de camping op te rijden. ´Miramare´ is een eenvoudige 2-sterren camping, zuiver en efficiënt. Op een kleine kilometer ligt de aanlegplaats van de vaporetto, de taxiboot die elk half uur vertrekt richting Venetië. Voor gemotoriseerd vervoer wordt door de camping gezorgd.
We nestelen ons op een vrij groot perceel. Halverwege de middag komt de zon er eindelijk door. Een uurtje later is alle waterellende weeral vergeten. Onder de luifel worden de stadsplannen van Venetië opengeplooid, een strategische volgweg uitgezet. Ja dat ziet er goed uit, het dagabonnement voor de vaporetto (10.5 € pp/24u), het stadsplan, het pocketboekje met alle bezienswaardigheden, alles lijkt in orde. Morgen starten we vroeg en dat zal nodig zijn.

06 Juli
Het belooft een schitterende dag te worden. Stralende hemel, rugzak gefit, schoeisel uitgekozen, Om 9 uur zitten we al op de Vaporetto, een korte tussenstop in Lido en na 35 minuten meren we aan op 100 meter van het San Marco plein. 2005 Italië Dolomieten, Venetië, ToscaneEen prachtige, romantische en lokaal zeer dure stad ligt onder onze voeten. In een apart artikel volgt een beschrijving van onze wandeling. Één ding is zeker, zonder gedetailleerd stadsplan, uitgekozen volgweg en dito bezienswaardighedenlijst, ben je radenloos verloren. Dan doe je 50 keer dezelfde weg, loop je ettelijke keren in een doodlopende steeg en bekijk je alleen wat winkeltjes (tenzij dit de bedoeling is).
Na een hele dag geslenterd te hebben, vergenoegen we ons ´s avonds aan een pizza. Voor drie deegschijven met evenveel cola´s betaal je al gauw 50 euro ´noblesse oblige´ noemen ze dat. Enfin, dit ter zijde. Rond 18.30 uur hebben we de boot terug genomen om ons op de camping gedurende ten minste 15 minuten (ik toch) onder het heerlijke warme douche water te zetten. Dit raad je nooit, zo´n twee uur later zitten we terug op de Vaporetto richting Dogenstad, de vrouwen wilden persé ´San Marco by night´ zien. Het gejoel en gewemel van de dag heeft plaats gemaakt voor ingetogen schoonheid, bejubelt en bezongen door de vele kunstenaars. Een pint hebben we niet gedronken (15 €/stuk) maar de sfeer was gratis en gemoedelijk. Rond 23 uur nemen we de laatste boot terug. Om middernacht nestelen we ons onder het dekbed. Het duurt niet lang of onze gedachten dwalen af, ver weg van de stad.

Veni, Vidi, Venici…

07 Juli
Het zat er al aan te komen, elke vakantie hebben we er zo één. Waarom en hoe, ik weet het niet, maar dit is hem. Al vrij vroeg in de morgen begint een baggerboot met dreggen. Gigantische kranen verslepen stenen en keilpalen. Nog voor dag en dauw heerst er reeds een grote bedrijvigheid in de Venetiaanse delta. De vermoeidheid van het urenlange geslenter zit ons nog in de kuiten, onze oogleden wegen nog zwaar, te zwaar. Recht tegenover uit een Duitse peuter haar ongenoegen, pffffff dit is hem.

Rond tienen rijden we de camping uit. Het is alweer zwaar bewolkt. Op de file gevoelige weg tot Jesolo valt het al bij al mee. In Mestre rijden we terug het binnenland in. De R11 voert ons langs het Brenta-kanaal tot Dolo. Hier ligt een oude molen, spijtig maar een tunneltje van 2.8 meter versperd ons de weg, dan maar door. In Stra bezoeken we ´Villa Pisani´. Een onguur trio volgt ons echter op de parking van de Villa. Hun meer dan gewone interesse noodzaakt ons om de nodige voorzichtigheid in acht te nemen, lees vader en dochter blijven achter bij de mth terwijl mams met fototoestel bewapend, de schitterende architectuur en een prachtige tuindoolhof bewondert.

Wegwerkzaamheden, omleidingborden die er plots niet meer staan, een samenloop van omstandigheden, het gebeurd zelden maar in Padova rijden we de mist in. Na 30 minuten en 20 km over en weer gerij zitten we terug op de juiste weg, zij het dan dat een spoorweg ons tegen houdt om naar Abano Terme te rijden. Steeds is de tunnel te laag, de weg te smal of…

Uiteindelijk geraken we er dan toch. In Abano bevindt zich een groot mineraal badcomplex uit begin 20e eeuw. Alleen vinden “wij” nagelnieuwe, decadent grote en luxueuze hotels, geen eeuwenoud badcomplex. Geen plakkaten, geen infoborden, niets. We rijden alle straten meermaals door tot we het beu zijn. In Montegrotte plaatsen we ons op een ruime parking en nuttigen we het middagmaal.

Met het enorme geluk dat we vandaag al gehad hebben, besluiten we zo snel mogelijk naar onze bestemming te rijden. Genoeg voor vandaag. Rest ons toch nog een dikke 100 km. Van Monselice, Adria en Rosolina richting Ravenna. Hier en daar valt een druppel regen. Uiteindelijk rijden we in Lido della Nazione camping “Tahiti” op. Enig lichtpunt, dit is fantastisch. Drie mega zwembaden met nep-rotspartijen en watervallen, inclusief een heus wellness-center in een tropische entourage. Mooie percelen en dito sanitair, vriendelijk en ideaal met kinderen (groot klim-en avontuurparcours…)

Ver weg dondert een onweer voorbij, deze dag is ten einde, misschien maar al goed ook. In ieder geval blijven we nog zeker een dagje om te genieten van deze camping met z´n schitterende faciliteiten, Murphy hebben we al gehad… Of tenminste, dat dachten we…

08 Juli
Op en rustdag wordt meestal met dezelfde werkzaamheden begonnen, de mth wordt na een week of wat terug op orde gezet, wat uitgestelde werken uitgevoerd. Ondanks het feit dat de camping er echt alles aan doet krioelt het van de muggen, met zoveel binnenmeertjes kan het ook moeilijk anders, maar je ziet hier mensen met zware tick-nerveus, lichamen bezaait met mazelachtige uitstulpingen, maar dit is echt ook het enige negatieve puntje dat hier te bespeuren valt. Het weer is niet veel soeps. Met enige moeite kunnen we na de middag even in het immense zwembad. Het begint wat afgezaagd te worden maar tegen vieren is het weer zover. De luchtsluizen worden weer opengezet… Met tussenpozen gaat het er fel aan toe en dan zeggen dat wij nog geluk hadden.

09 Juli
De zanderige bodem is omgewoeld tot een modderachtige brei. Van uit zee pakken donkere wolken samen en zetten hun aanval op het land onverstoord verder. We vertrekken richting zuiden om de kans op enig mooi weer te vergroten. D S309 vertoont aardig wat overeenkomst met onze Belgische kustbaan. Tientallen badstadjes en ik vermoed uniek in Italië, honderden verkeerslichten. Van Lido della Nazioni door Ravenna tot Rimini. Duizenden hotelletjes flankeren de weg. In Riccione rijden we de gelijknamige camping op. Er heerst een ongeziene bedrijvigheid. Een perceel wordt ons toegewezen, toevallig naast een jonge Naamse familie met een mth. Langzaam dringt het tot ons door, hier heeft het nog iets meer gedaan dan een regenbui. Caravans lijken beplakt met bladeren, toegangsweggetjes bezaait met takken en pakken bladeren, bomen zo goed als kaal. Huisvrouwen zijn in de weer met de was, mannen scharen zich dan weer samen rond één van de campingbewoners. Volgens de Belgische familie was hier de dag voordien gedurende een kleine minuut een windhoos gepasseerd; hoge windsnelheden, hagel pingpongballen groot, gevolgd door een gigantische plensbui. Het aluminium frame van hun luifel was volledig verwrongen en uit de mth gerukt! Caravans zagen eruit alsof er op het dak met naaldhakken was gelopen, tentzeilen gescheurd, ondergelopen winkels, afsloten wegen en tunnels, kortom één stuk ellende.
Ondertussen was het weer beginnen regenen. Wat zoals gewoonlijk heel onschuldig begon, wordt al gauw een heus onweer, donder, bliksem en liters hemelvocht. We hadden genoeg gezien, zo snel mogelijk weg van hier, zeer tot ongenoegen van de receptiebediende die het allemaal niet zo goed begreep. In Riccione en Cattolica stond in een mum van tijd alles alweer onder water. Donder, bliksem, rukwinden en nachttaferelen tijdens de dag.

Stapvoets rijden we tot Pesaro. Vrij ongewoon, maar boven het binnenland ziet het er beter uit. De lucht trekt ten minste open. Als logisch gevolg nemen we richting West, weg van de zee… Tot Urbino volgen we de smalle S423, de regen laten we ver achter ons. Langs de schitterende ´Furlo-pas´ gaat het via de autobaan S3 tot Gubbio. Voorbij Perugia draaien we af aan het ´Lago Transimeno´ en plaatsen ons in S. Arcangelo op camping ´Villagio Italgest´. Op een klein schiereilandje zetten we de mth op de blokken. Ver weg van donder en bliksem genieten we van de zon…

10 Juli-12 Juli
De weersvoorspellingen kondigen regen aan. Toch besluiten we wat te blijven. Regen en wind staan op het dagelijkse menu, daar kunnen we nu eenmaal niets aan veranderen. 11 juli regent de hele namiddag. We amuseren ons rot; middagdutje, uiltje, een slaapje en ´s nachts liggen we wat wakker omdat we al teveel geslapen hebben! We lezen wat, vangen tonnen muggen en drinken liters koffie. Na elke bui hopen we dat het de laatste is. Alia iacta est, ons besluit staat vast, morgen vertrekken we, weer of geen weer.

13 Juli
Al vroeg draaien we de gashendels open, het weer is redelijk. Net voor Chiusi stoppen we nog even bij een grootwarenhuis en tanken onze cashvoorraad bij. In Chianciano worden we nog net getolereerd. Het decadente vijfsterren stadje gaat gebukt onder de ´chiqué´. Een dikke Ferrari zwiept ons voorbij. De kalende vijftiger achter het stuur gunt ons geen blik. Hij drukt onverstoord het gaspedaal dieper, waardoor de bolide als een pijl vooruit schiet. Diep weerklinkt het aanzwellende toerental. De brede rubbers plakken aan het tarmac, een abrupte koerswijziging duwt de neus een chicane in, het rode monster laat ons ver achter.

We rijden verder tot Montepulciano waar we, zoals vorig jaar, nog wat wijnaankopen doen. In Bagno Vignoni volgen we de parkingborden. Een netjes geasfalteerde, met boompjes omzoomde plek die hiervoor dienst doet verbiedt mth. De doodlopende weg gaat plots steil omhoog, het asfalt maakt plaats voor grind en kiezel, en ja hoor, een bordje met mth-parking duidt de parkeerplaats aan. In het dorpje is een verrassend kuuroord, doch wanneer je het kleine, steile wandelpad naar beneden volgt, kom je uit op een natuurlijke poel, zeg maar een zeer rudimentair zwembekken. De randen zijn wat glibberig en op de ongelijke bodem ligt centimeters sediment. Een duik in het frisse, zwavelhoudende water is desondanks een fantastische belevenis, zeker de moeite waard.

Een halfuurtje later zetten we de kleine maar steile klim in naar de parking, net op tijd want de zoveelste regenbui plenst alweer op de voorruit van onze trotter. Enorme plassen staan in een mum van tijd op de verse asfaltlaag van de S2. Het prachtig Toscaans landschap ligt er troosteloos bij. Licht glooiend, wat solitaire hoeves met enorme oprijlanen, de typische cipressenrijen…

Donkere onweerswolken hangen laag over de heuvelruggen. Net voor Siena nemen we richting Sovicille en schrijven ons in op camping Montagnola. We kunnen het niet nalaten om Siena opnieuw te bezoeken.

14 Juli 2005

Rond 9 uur nemen we de stadsbus (tickets op de camping) die ons een halfuurtje later afzet in het vrij bedrijvige stadscentrum. De ´Banchi di Sopra´, de drukke hoofdstraat brengt ons in de oude stadskern.

Siena is een stad die rijk en machtig is geworden door zijn ligging op de route van Via Francigena.

De “Palio” in Siena is wereldberoemd. De race wordt 2x per jaar gelopen rond de Piazza del Campo (2 Juli en 16 Augustus) met kleine jockeys die zonder zadel de paarden opjagen. Tien van de zeventien historische contrades (districten) die nog bestaan strijden om beurten tegen elkaar; aangemoedigd door de hele stad. Het hele jaar door wordt dit spektakel voorbereid.
Wat volgt is een korte beschrijving van de prachtigste monumenten van de stad :

  1. Piazza del Campo :

Omdat dit plein afloopt naar het zuiden en door lichtere stroken verdeeld in negen secties lijkt het een schelp. In de 12e eeuw werden hier vee, kippen en graan verhandeld. Tijdens de eerste helft van de 14e eeuw werd het binnenste deel geplaveid met bakstenen, de buitenste ring met platte stenen. De laatste meet 333 meter en vormt een baan voor de Palio. Hiervoor wordt een dikke laag zand gestrooid, zodat de paarden meer grip hebben.

2. Fonte Gaia :

De vreugde waarmee de komst van de eerste waterstromen werden verwelkomd die de bottini (30 km leidingen en reservoirs) in de stad brachten, leidde in 1346 tot de naam van deze ´fontein van vreugde´. In 1868 werd het marmeren bekken, in 1409 gebeeldhouwd door Jacopo della Quercia (de fraaie oorspronkelijke panelen zijn in het Spedale di Santa Maria della Scala) van zijn oorspronkelijke plek iets verderop verhuisd naar het midden van het plein.

  1. Palazzo Pubblico :

Het laatste decennium van de 13e eeuw begonnen de vertegenwoordigers van de Raad van Negen (1287-1355) aan dit werk. Het ontwerp geeft de overgang van de burcht, die als verdediging was gebouwd, een residentie met gastverblijven. Toen het gebouw in 1310 was voltooid vroegen de Negen aan belangrijke kunstenaars fresco´s in de kamers te schilderen (nu stedelijk museum)

  1. Piazzakapel :

Het dak van de kapellogia dateert van 1463-1468 en is het resultaat van een gelofte die werd gedaan ten tijde van de Zwarte Dood, die tussen 1328-1348 het leven kostte aan drie kwart van de bevolking.

  1. Torre del Mangia :

De bakstenen toren die in 1338-1348 werd gebouwd was met zijn hoogte van 88 meter een symbool van gemeentelijke macht. Pas in 1666 werd de grote klok gegoten. De galm weerklinkt nog bij speciale gelegenheden. Het uitzicht vanaf de toren is prachtig,net als de trappen naar boven.

  1. Via di Città :

De Croce di Travaglio wordt gedomineerd door de Loggia della Mercanzia (1417-1444), gebouwd als handelstribunaal. In de 17e eeuw werd het de ontmoetingsplaats voor de adel.

  1. Pinacoteca nazionale :

De schilderijengalerij die in twee statige 14e eeuwse herenhuizen is ondergebracht biedt een uitgebreid overzicht van de Sienese school tussen eind 12e en halverwege 17e eeuw.

  1. Spedale di Santa Maria della Scale : :

Volgens de overlevering werd dit hospitaal in 898 opgericht door een schoenlapper om pelgrims, armen en vondelingen op te vangen. Uit archieven blijkt dat het al in 1040 bestond en werd geleid door kanunniken. Het embleem, een trap met een kruis, is in vele verstrekkende boerderijen in de omgeving van Siena te zien. Binnen mag u de Pellegrinaiohal niet missen. In de kelders kan je ook enorm veel archeologisch materiaal bewonderen.

  1. Duomo dell´Assunta :

De bouw van deze romaans-gotische kathedraal duurde 200 jaar (13e en 14e eeuw). De familie Pisano kreeg opdracht hem te decoreren: vader Nicola maakte de achthoekige kansel en zoon Giovanni wijdde zich aan de onderkant van de façade. Binnen is de Piccolominibibliotheek, gebouwd door kardinaal Francesco voor de boeken die hij van zijn oom erfde, de humanistische paus Pius II. De vloer is een kunstwerk, volledig ingelegd met marmer en teksten met 56 panelen die tussen 1369 en 1547 werden ontworpen door Sienese kunstenaars.

  1. Museo dell´Opera del Duomo :

Het museum over het bouwproces van de kathedraal is een verlengstuk van het gebouw zelf, namelijk in de erker van de rechtervleugel van de ´nieuw kathedraal´. Een 55m lange as in het midden werd aan de 89m hoge kathedraal toegevoegd, waardoor de dwarsdoorsnee van de kerk 110m werd. De grote façade was gebouwd, maar berekeningsfouten, geldgebrek en de Zwarte Dood zaten voltooiing in de weg. De enorme muren en bogen staan er nog steeds.

  1. Baptisterium :

De ingang van het baptisterium werd aan de achterkant van de kathedraal veranderd in een tweede façade (1355-1382). Helaas werd het niet voltooid maar is toch bijna net zo imposant als de eerste façade en de apsis gaat er volledig achter schuil.

  1. Basilica S. Domenico :

Deze kerk werd gebouwd door de Dominicanen (1226-1465) en staat op de Camporegioheuvel. Bedelorden kozen vaak afgelegen locaties. Bezoek meer dan waard vanwege de meesterwerken van Sodoma over S. Caterina in extase en in zwijm (1526)

Bron : Toscane&Umbrië- 25 uitgelezen tochten voor de automobilist-Kosmos reisgidsen-ISBN 90-215-4451-2

De uurtabel van de stadsbussen lijkt aan een stevige ´update´ toe, twee uur later dan gepland zitten we terug op de lijndienst die ons afzet in het dorp Sovicille, waarna nog een kleine wandeling deze uitstap afrond. Persoonlijk vind ik het één van de schitterendste steden die ik al ooit bezocht!

15 Juli
Het, bijna dagelijkse inpakwerk is al enkele dagen op kruissnelheid. Het ´echte´ Italiaanse weer kondigt zich aan. Een wolkenloze hemel, een zacht briesje, wat mistig in de bergen…eindelijk. We verkiezen in de voormiddag te rijden en in de namiddag wat te luieren en een koele duik in een zwembad te nemen.
Vandaag staan we voor de deur van de Chianti-streek. Vertrekkend uit de camping gaat het tot Pievescola langs de flanken van de Montagnola (663m). Daarna volgen we de S541 tot Poggibonsi. De S429 duikt nu regelrecht de Chianti binnen. Licht bergop en met momenten zwaar kronkelend rijden we door de typische wijnstreek. Net voor Castelloni (578m) kan je nog net de torens van San Gimignano nog zien ! Op schijnbaar willekeurige plaatsen liggen de kwaliteitswijngaarden door de streek verspreid. Soms hectaren naast een, soms kleinere grondstukken apart. De S222 zigzagt via Panzano tot Greve in Chianti.
2005 Italië Dolomieten, Venetië, Toscane 22In dalende lijn gaat het nu tot in Figline waar we ons inschrijven op camping Girasole, of toch tenminste willen inschrijven. De kampeerplaats staat eivol, we krijgen voor één nacht een plaats toegewezen op de parking ! Wel met elektriciteit en uitzonderlijk wat schaduw, maar betalen wel de volle pot. De tijdelijke bewoners van de camping, zo´n 90% zijn Nederlanders, moeten zich tevreden stellen met kleine, schaduwloze percelen. De 2 gigantische zwembadcomplexen, waarvan 1 met wildwaterbanen liggen vrij ver uiteen en zijn gescheiden door een zeer steile helling.

Met wat geluk brengt een treintje je naar het andere zwembekken waar honderden campinggebruikers tergend langzaam aanschuiven bij een van de attracties. Het gezegde van de sardientjes lijkt hier van toepassing. Op de ligweiden stoel aan stoel, gejodel en gewriemel, kortom veel te druk, het hoogseizoen laat zich gelden. ´s Avonds verlangt de ´Take-Away´ meer dan een uur voor enkele pizza´s. Ons leek het in ieder geval allemaal wat ´oversized´. De 44€ dagprijs (ook al stonden we eigenlijk op de parking) al evengoed. Van de enkele dagen die we hier planden, schiet er welgeteld één over. Het prachtige zwembadcomplex “Lagoon” kan de zware gebreken met moeite wat wegsteken…

16 Juli
Even voorbij de camping ligt de autoweg A1 richting Firenze. We zijn blij om na verschillende dagen de supersonische snelheid van 100 km/uur nog Filip Rodts 2005 Italië Dolomieten, Venetië, Toscane 23eens te rijden. We draaien af op de FiPiLi, de verbindingsweg van Firenze richting Pisa en Livorno. In Empoli verlaten we de snelweg. We volgen de borden ´Vinci´, geboortedorp van de Leonardo met dezelfde achternaam. Het pittoreske gehucht kijkt uit over de Monte Albano. De prachtige achtergronden van ´s werelds zo niet grootste kunstenaar hebben hier hun oorsprong. De weg wordt met de meter wat steiler. De, vooral voor wielertoeristen bekende Monte Albano eindigt in Baronto (348m). In het dorp, op een bergflank ligt terrassencamping ´Barco Reale´. Het uitzicht vanaf het zwembad is onevenaarbaar. In Westelijke richting zie je makkelijk de vlieghaven van Lucca (+/- 30km), maar ook Lucca (+/- 45km), Pisa (+/- 55 km) en de ´Alpi Apuane´, de marmerbergen van Carrara en Massa op zo´n 100 km, echt adembenemend. Voor de rest is de camping prima hoewel de prijs van 50€ per dag wat aan de hoge kant is.

Morgen steken we in één ruk de Po-vlakte over tot aan het Garda meer, waar het 2e deel van onze vakantie begint, eerst nog 300 km waarvan we toch 85% autoweg willen nemen.

17 Juli-19 Jul
2005 Italië Dolomieten, Venetië, Toscane, Rodts FilipSamen met honderden wielerfanaten nemen we de schitterende afdaling tot Pistoia, dan gaat het via Prato tot Bologna, 80 km lang kronkelt de A1, 2005 Italië Dolomieten, Venetië, Toscanevan tunnel tot tunnel, van brug naar brug. Op sommige stukken steil, dan weer vlak. Van Modena tot Verona, zo´n 90 km is het saai rijden. Links en rechts wat industrie rond de Po, de weg zo plat als een biljart, en bij gebrek aan enige wind verschroeiend heet. In Verona nemen we de A4 richting Brescia en verlaten de snelweg in Desenzano. Zondag aan het Garda-meer betekent zoveel als onze Belgische kust op een superwarm voorjaarsweekend m.a.w. filileed. Aan de betaalterminal en de bijbehorende verbindingsweg hebben we er al van. Een uurtje later rijden we in San Felice del Benaco camping ´Vacanze´ op. Lokale bevolking, geen toeristen, groot zwembad op enkele passen van ons perceel, 150 m van het meer en massa´s rust. Het enigszins verouderde sanitair nemen we er bij. Gedurende de volgende 3 dagen staat het stramien vast. Uit de veren richting zwembad om alleen en in alle rust wat baantjes te trekken, wat lezen, boodschappen doen, afspraakjes maken met Belgische vrienden die wat verder in een hotel zitten,…

Italië Dolomieten, Venetië, Toscane, 26´s Avonds worden we afgehaald en genieten in afgelegen restaurantjes van de lokale keuken. Op 18 juli worden we kort na middernacht gewekt door een bekend lawaai. Wat weeral onschuldig begon, groeit al snel uit tot het zoveelste onweer. Donder, bliksem en een aanzwellende wind, we zitten er weer middenin. Veel tijd om wakker te worden krijgen we niet. Een kletterende luifel, rondvliegende stoelen,… Als ingegeven springen we met z´n drieën naar buiten, trotseren regen en wind en proberen de luifel tegen te houden. Het aluminium frame kraakt en kreunt onder de steeds erger wordende stormachtige wind. Het uitspansel wordt met de grootste moeite ingedraaid, stoelen en tafel weggeborgen. Een kwartiertje later kruipen we gerustgesteld onder de lakens. Het geraas houdt nog een tijdje aan, de mth schudt lichtjes door de enorme drukgolven die op de zijwanden inbeuken. De daaropvolgende dag is het weerom bewolkt en somber weer.

20 Juli-24 Juli

We hebben een plaatsje gevonden op camping ´Eden´, zo´n 10 km van de camping waar we nu staan. Niet dat het zoveel uitmaakt maar het grenst aan het hotelletje van onze vrienden. Een uurtje later zijn we alweer geïnstalleerd. Het gekende verhaal kent z´n vervolg: zwemmen, wat met de boot ronddobberen, eten, Op de Nationale Feestdag organiseren we een klein Belgisch onderonsje met 22 landgenoten. Lekker eten, wat wijn en muziek, de rest laat zich uiteraard raden.

Ons leven krijgt weer voor even een vast stramien maar na enkele dagen begint het weer te kriebelen. Morgen houden we het Garda-meer voor bekeken.

25 Juli
We rijden terug tot Verona en nemen de S12 die parallel loopt met de A22 autoweg. Vergezelt van de ´Adige´ volgen we het tarmac. Van Volargne en Ceraino tot Dolcé, de ene marmer- en granietzagerij naast de andere, zoveel als in Carrara en Massa. Op de imposante zijhellingen van het ´Baldogebergte´ en in het dal van de ´Adige´ staan miljoenen druivenranken. Om Rovereto en Trento te ontwijken nemen we een stukje de A22.
De 80 km van Trento via Bolzano tot Merano lijken identiek. Gigantische fruitboomvelden schuiven voorbij. In de verte het Brenta massief. De S38 versmalt even voorbij Merano. Stilaan stijgt het wegdek. Links duiken de giganten van de Ortler-groep op; de drieduizenders met de eeuwige sneeuw. Een dik wolkenpak verhindert echter het zicht op de toppen. De campings in Latsch en Prad a. Stilfersjoch staan al overvol. Eigenlijk hadden we hier nog een dagje willen blijven staan. In Mals vinden we een zeer kleine, doch prima trekkerscamping. Na de noodzakelijke douche en de getrouwe BBQ, de al even gemeengoede bui. De bewoners van de kleine boltentjes spurten en rennen om alles droog te houden. Wat later die avond zitten we nog wat buiten. Ondertussen heeft een plaatselijke landbouwer van de bui gebruik gemaakt om zijn landgoed nog even te besprenkelen met een laagje goede verse mest. De doordringende varkenslucht is echter zo sterk dat we besluiten onze buitenactiviteiten op te schorten en zoeken met rasse schreden het interieur van onze trotter op.

26 Juli
Het weer ziet er voor de verandering eens goed uit. De dikke 20 km tot de ´Resiapas´ (1508m) zijn buitengewoon mooi. De S40 bestijgt het bergplateau met een constante snelheid. Langs het Lago di Muta en het prachtige Lago di Resia. Zonder oponthoud passeren we de Oostenrijkse grens. De afdaling tot de ´Finstermünzpass´ (1188m) is schitterend. Over de rotsen, door de rotsen, rond de rotsen en onder de rotsen. Je doet het allemaal. Vanaf Pfundsdorf verbreedt de weg en met een redelijke snelheid rijden we door het Inntal tot Landeck en Imst. 2005 Italië Dolomieten, Venetië, ToscaneOp de “Fernpass” (1210m) willen we het middagmaal nuttigen, doch een plaatselijke restauranthouder heeft daar anders over gedacht. Motorrijders zijn welkom, getuige het levensgrote verkoperde exemplaar, auto´s zijn welkom, caravans zijn welkom, maar voor mth geldt een strikt verbod om zelfs de parking maar op te rijden, laat staan te parkeren. Het prachtige uitzicht op de “Zugspitze” (2962m) wordt ons eens te meer ontzegd, wij behoren immers tot de verschrikkelijke “mth-bende”. Maar ja, alles zal wel een reden hebben…
Dit neemt niet weg dat ik bij de volgende zuidelijke reizen Oostenrijk zal mijden. Mijns inziens is het er toch wat motorhome-onvriendelijk., getuige de tol op +3,5 ton, we worden geweerd op alle mogelijke parkings, de schandalig dure prijzen,… Dan nog liever langs Zwitserland…

Vanaf de Duitse grens gaat het via Kempten tot Isny, thuisbasis van onze trotter. Een speciale vloermat (die gescheurd was) wordt in de rapte nog aangeschaft, een stuk hout (in dezelfde kleur) gevraagd. De mensen met wie we in contact komen zijn vriendelijk en behulpzaam. Het is om te puffen. Tot ´s avonds laat heerst er een enorme drukte in en rond de fabriekshallen van de motorhomes en caravanproducent. Trailers worden geladen, toeleveranciers brengen nieuwe onderdelen, overvolle parkings met identieke modellen die wachten op nieuwe eigenaars, nog meer trailers worden geladen…

Desalniettemin is het voor ons een rustige nacht op de voorbehouden parking.

27 Juli
De aangekondigde hittegolf laat zich meteen gelden, wolkeloos en windstil. We besluiten een oud bekende camping op te zoeken in het Zwarte Woud. We doorkruisen het typische ´Allgäuer´ landschap, mooie afgeronde verhevenheden op een 900m hoog plateau. Zwitserse houten huisjes, dennenbomen, veel weiden en een enorme veestapel. Van het prachtige Ravensburg gaat het richting Bodensee. We volgen de Zwitserse grens tot Singen. In Neustadt doen we nog wat inkopen. Net voorbij de Titisee duikt de weg de diepte in richting Freiburg. Nog 40 km autosnelweg tot Lahr en dan naar Seelbach. Camping Schwarzwalderhof is prachtig. Ons telefoontje blijkt meer dan nodig, de kampeerplaats staat bijna vol. Onze trotter zucht van de hitte. Alles kookt, wij inclusief. Op ons perceel ingeplugd schakelen we onmiddellijk de Airco in, die direct op volle toeren van start gaat. De temperatuur bengelt ergens een stuk in de 40°C. Buiten is het verschroeiend. We plonsen met veel overgave in het grote zwembad, vergenoegen ons aan liters vocht en ijscrème en sluiten de dag af, of toch bijna, met de zoveelste BBQ. Je gelooft het niet (wij ook niet) maar rond 20 uur stappen we de sauna binnen. De 60°C Bio-sauna, de 90°C Finse sauna, afgewisseld met ijskoude baden, neveldouches en rustpauzes. Om 22 uur is ons lichaam verfrist als nooit tevoren, onze poriën verlost van alle zonnecrèmes en onze geest ont-stressed, klaar om ver weg te dromen.

28 Juli
De dag start zoals we hem gisteren hebben afgesloten. Zwemmen, verfrissen, wat lezen, hapje eten, zwemmen,… Het weer is tropisch, van kort na de middag wordt de 40°C overschreden, als dit maar goed komt… We liggen en zwemmen wat, niet zozeer om te zwemmen, maar wel om ons bijna constant af te koelen. ´s Avonds nemen we weer een korte saunabeurt alvorens we onze laatste vakantiedag afsluiten.

29 Juli
Zoals verwacht heeft het vannacht aardig geregend. Een verre donderslag, wat bliksem, we zijn erger gewoon. De temperatuur haalt amper 15°C. Ideaal rijweer met andere woorden.

Van Salzburg gaat het via Hagenau tot Zweibrücken en Saarlouis.

In Luxemburg tanken we nog eens met veel plezier, en niet alleen om de gunstige prijs. Het alarmlichtje van de dieseltank brandde al enige kilometers. (slik)

Om zware vrijdagnamiddagfiles te vermijden op de E411, de Brusselse en de Antwerpse ring nemen we richting Luik. Laat in de namiddag rijden we ons dorp binnen, 4000 km zitten er op, 4 weken zijn voorbij gevlogen.

Wat ons zal bij blijven van deze vakantie is het slechte weer, veel regen en onweer vooral de eerste helft en voor de rest wat kwakkeltoestanden met af en toe een echte zomerse dag. De Dolomieten, Venetië en Siena waren zoals te verwachten viel, prachtig. We kunnen weeral hopen op een volgende vakantie, binnen enkele weken zullen de eerste plannen alweer neergeschreven worden en wie weet.

Vanomobil
Vanomobil
GoBoony
GoBoony
Urbano
Urbano
SEC Construction
SEC Construction
Ruwelka Verzekeringen
Ruwelka Verzekeringen
Dicar Motorhomes
Dicar Motorhomes
Alpha Motorhomes
Alpha Motorhomes
ABC Mobile
ABC Mobile

Campersite.be

Account registreren

Gebruikersnaam *
E-mailadres *
Wachtwoord *
Bevestig uw wachtwoord *
Telefoonnummer
Verberg mijn telefoonnummer
Zakelijk account
Heeft uw onderneming betrekking tot kampeerauto's?
Bedrijfsnaam
Btw-nummer
Website
Contactpersoon naam
Contactpersoon E-mail
Contactpersoon telefoon
Facturatie straat en huisnummer
Facturatie postcode en gemeente
Voeg uw winkel/toonzaal toe