Vanomobil
GoBoony
Urbano
SEC Construction
Ruwelka Verzekeringen
Dicar Motorhomes
Alpha Motorhomes
ABC Mobile

Inhoud

Campersite op Instagram

Moezel 2004

Door Edith en Gerald uit Hengelo (NL)

Op zaterdag 24 juli 2004 vertrekken we naar Camping Zum Feuerberg in Ediger-Eller aan de Moezel. Als we goed een uur onderweg zijn komen we erachter dat we meerdere zaken vergeten zijn om mee te nemen. De broodjes en de kilo kaas staan nog steeds in de koelkast in Hengelo!En de videocamera en de digitale fotocamera staan nog netjes bij de achterdeur. We besluiten om door te rijden en Frank, een kameraad van ons, te bellen. Hij komt donderdag voor enkele dagen langs en kan dan de kaas, en de camera´s meenemen. De broodjes belanden in de otto.

egen elf uur zijn we al op de camping Zum Feuerberg. Tot Cochem ging het zeer voortvarend. Vanaf hier geeft elke routeplanner aan dat je dan binnendoor moet naar Ediger- Eller. Wij doen dit dan ook netjes. Het is slechts enkele kilometers, maar wat voor kilometers. Echte haarspelbochten, stijgings en dalingspercentages van meer dan 12% en nog meer haarspelbochten. Tot overmaat van ramp zijn in Ediger de straten zo smal dat je er met een caravan of camper er absoluut niet doorheen komt. Wij kunnen er met onze auto met de vouwwagen nog net door, al staan de bewoners veelvuldig te zuchten van daar heb je weer zo´n domme toerist.

Nadat we ons aangemeld hebben krijgen we het mooiste plekje van de camping aangewezen. Slechts een fietspad / aanvoerweg en een smal tentenveld scheiden ons van de moezel. Op de achtergrond hebben we zicht op één van de wijnbergen van Ediger, in ons geval heel toepasselijk de Feuerberg.

Na enkele uurtjes zweten staat onze Trigano vouwwagen er netjes bij. We rijden weer terug naar Cochem, maar nu netjes over een vlakke weg langs de moezel, voor de eerst boodschappen. Avonds eten we voor de eerste keer in het restaurant van de camping (prima eten) en genieten daarna voor de vouwwagen van het prachtige uitzicht over de moezel.

Zondags doen we het rustig aan. Middags bezoeken we Ediger even. Binnen 5 minuten staan we in het schilderachtig dorpje. Prachtige gebouwen en bijna elke woning heeft wel een druivenrank aan de woning hangen. We helpen een Nederlander die hier ook de routeplanner heeft gevolgd en op 200 meter voor de camping strand omdat de caravan niet door de nauwe straten kan. Nadat de auto-caravan combinatie met de nodige moeite gedraaid is, rijden zij terug en moeten via een andere weg nog zo´n 10 kilometer omrijden met al die leuke haarspelbochten. Wij kijken verder rond in Ediger met zijn vele wijnboeren en eindigen tenslotte bij Weingut Walter J.Oster. Buiten staan enkele leuke attributen waaronder een jongen die ondersteboven in een wijnvat ligt. Wij proeven enkele wijnen en nemen uiteraard een kleine voorraad mee. Tevens kun je hier allerlei schnaps verkrijgen. In geinige glazen bollen kun je uit ongeveer 100 soorten kiezen. Edith koopt een bludorangen Likör (bloedsinasappel likeur).

Nadat we voor de eerste keer deze zomervakantie de skottelbraai gebruikt hebben zetten we ons weer in onze luie stoel met het gezicht naar de moezel om scheepjes te kijken.

De maandag begint iets bewolkt. Toch gaan we er op uit en rijden een beetje langs de moezel richting Zell. We rijden over een stalen brug bij Bullay met twee etage´s. Onder rijden de auto´´s, daarboven snelt de trein voorbij. Een leuk gezicht. Vlak bij Zell valt ons oog op het bord Einkaufcentrum. Via een steile weg bereiken we de top waar het einkaufcentrum zich bevindt. Tientallen winkels in allerlei genres zijn er te vinden. Voor ons belangrijk, er zijn drie supermarkten. Een Aldi, de Lidl en een zeer grootte Globus waar werkelijk van alles te verkrijgen is.

Als we net terug zijn op de camping gaat de telefoon. Anita, Gerald´s jongste zusje belt op met een fantastische mededeling. Ze heeft net een gezonde dochter op de wereld gezet. Dit betekend dat Gerald nu de trotse peetoom is van Roxy. Na het eten (skottelen dus) bellen we terug via de normale telefoon. Alles is zeer snel verlopen. Roxy is 51 cm groot en weegt 3000 gram. Moeder en dochter maken het zeer goed, en vader Robert is zeer trots. Avond spelen we enkele spelletjes rummikub. De winnaar is Gerald. Zoals gewoonlijk laat hij Edith noooit winnen, aldus Edith zelf.

Als op dinsdag de laatste mistflarden verdwenen zijn gaan we naar Treis-Karden. Via de weg binnendoor zijn we er in een half uurtje. Treis- Karden valt ons wel wat tegen. We zijn blij dat we niet voor de camping in deze plaats hebben gekozen, maar wel voor het veel authentieke Ediger-Eller. Bij één van de supermarkten die we tegenkomen slaan we wat kleine boodschappen in. Natuurlijk bezoeken we nog wel even een plaatselijke wijnboer. Bij Otto Knaup laten we ons enkele soorten proeven en nemen enkele flessen mee.

Op de terugweg rijden we door Cochem, maar vinden geen geschikte parkeerplaats. We besluiten dus om maar terug te rijden naar de camping om van het mooie weer te genieten. Als we dan in onze luie stoel voor de vouwwagen in de zon liggen wordt Gerald meerdere keren gestoken door een daas. Een daas is een zwarte vlieg die zeer pijnlijk kan steken. Gerald blijkt 17!! Grote steekbulten op zijn rug te hebben, dus jeuk, jeuk en nog eens jeuk. Woensdagmorgens gaan we dan ook eerst naar de kreuzberg apotheek in Ediger-Eller. Hier is men zeer verbaast als men de rug van Gerald heeft bekeken. We nemen een tube Hydrocortison mee die de jeuk moet verminderen.

Op de camping worden we weer aangesproken over het feit dat we zo´n mooie plaats hebben gekregen die ook nog eens speciaal voor ons is vrijgemaakt. Waar hebben we dit toch aan te danken! Avonds genieten we vanaf onze mooie plaats van een glaasje wijn samen met de visite Johan en Annie uit Heemskerk. Gerald drink een zoete witte Hochgewächse auslese moeselwijn, en de anderen drinken een rode Dornfelder.

Op Donderdag gaan we naar Zell. Zell is een leuk en gezellig plaatsje waar je wel enkele uren kunt vermaken. Wij lopen hier door de smalle straatjes en langs de oever van de Moezel. Je vindt er vele winzers die je graag laten proeven van hun eigen wijnen, een leuke winkelstraat en leuke doorkijkjes naar de moezel of naar de wijnvelden. De beroemste wijnberg in Zell is de Schwartze katze. Op de terugweg rijden we nog even langs Globus en met een gevulde krat keren we terug naar de camping.

Aangezien Edith´s moeder een rijn-moezelreis maakt en we verwachten dat ze deze dag wel eens langs zou kunnen varen nestelen we ons voor de vouwwagen met zicht op de moezel. We wachten ook met smacht op Frank die een paar dagen komt logeren. Hij neemt de videocamera en het fototoestel mee. Hopelijk is hij er eerder zodat we de opnames kunnen maken. Er vaart een schip, de Brilliant voorbij, maar Edith´s moeder moet op de Amsterdam zitten. Frank laat zich nog steeds niet zien, terwijl hij er al wel had moeten zijn. Tegen kwart over acht springt Edith ineens op. De Amsterdam van Feenstra reizen komt eraan. Gerald pakt snel het wegwerp fototoestelletje en samen rennen we naar de waterkant. Als Edith begint te roepen Moeder, Moeder, beginnen ze allemaal te zwaaien op het schip. Gelukkig herkennen we Edith´s moeder en haar vriendin waar ze de moezelreis mee maakt. Gerald neemt nog snel enkele foto´s en de Amsterdam verdwijnt langzaam uit het zicht. En ja hoor, een half uur later komt Frank aan rijden. Te laat dus om alles digitaal vast te leggen.

Vrijdags besluiten we naar Bernkastel-Kues te rijden en vanaf hier rustig terug te rijden. Onderweg zien we de Amsterdam weer varen. In Bernkastel-Keus zoeken we een plaatje voor de auto en lopen het prachtige oude centrum in. Vooral het stadsdeel Bernkastel is met zijn oude Romaanse vakwerkhuizen zeker het bekijken waard. Na een lange stadswandeling en een bezoekje aan een leuk terrasje keren we voldaan terug naar de auto. Als we het leuke plaatje Kröv inrijden zien we de Amsterdam weer aankomen. Snel zetten we de auto aan de kant en nemen enkele foto´s en de videocamera registreert hoe de Amsterdam voorbijvaart. Edith´s moeder zien we helaas niet. Gezien de warmte zal ze wel ergens benedendeks zitten.

We rijden door tot in Traben-Trarbach.

Alles is hier mooi versiert omdat het precies 100 jaar geleden is dat de beide plaatsen zijn samengegaan. Ook hier lopen we even door het leuke, maar kleine centrum en lopen over de pas gerestaureerde brug die hier al honderden jaren staat richting de fraaie poort aan het begin van de brug.
Avonds doet de skottel weer haar best. Gebakken aardappelen het vlees dat frank heeft meegenomen en een koel glas Warsteiner bier voor de kerels en een flesje Smirnoff ice voor Edith. Heerlijk toch zo´n vakantie.
Later op de avond luisteren we naar de gezellige muziek vanuit de kantine. Ja het is weer zeer gezellig op de camping.

Zondag is een echte rustdag. Aangezien de Jugend Feuerwehr van Ediger-Eller vandaag haar jaarlijkse grillfeest heeft gaan we daar even kijken. Behalve een brandweerwagen en enkele waterpompen zijn het vooral braadworsten, bier en de Café mit Kuchen die ruim voorradig zijn. Wij bezoeken daarom liever de oude binnenstad om de prachtige oude stadskern te bekijken.

De Pfarrkirche St. Martin en vele andere oude gebouwen worden door ons bezocht en bekeken. De naam Ediger stamt al af van de Romeinen en de Kelten en wordt in 765 voor het eerst genoemd. De naam Ediger betekend zandoever. In 1363 veroverde Kaiser Karl IV Ediger en in dit jaar werd ook de nu nog steeds aanwezige stadsmuur gebouwd. In de 16e en 17e eeuw werd Ediger verder uitgebouwd tot wat het nu nog steeds is.

Na de wandeling gaan we bij Diederichs aan de Moselweinstrasse op het boventerras even wat eten en drinken en genieten we van het mooie uitzicht op de moezel. Avonds vult het tentenveldje voor ons zich weer zodat er weer van alles te zien is. Het tentenveld wordt zowel door langkampeerders als ook door fietsers of kanoers gebruikt die hier één dag willen overnachten.

De volgende dag is voor de combinatie boottocht over de moezel en een bezoek aan Cochem. Eerst varen we vanuit Ediger over de moezel met de boot “Stadt Zell ruim anderhalf uur langs alle romantische plaatsjes richting Cochem. Onderweg, bij Fankel moeten we even wachten voor de moselschleuse Fankel. Daaruit komen twee prachtige Nederlandse cruise schepen die een moezelvaart maken. Als we Cochem naderen wordt het zicht op de imposante Reichburg steeds mooier. In Cochem wandelen we door de oude binnenstad. De stad herbergt vele leuke oude straatjes waar het gezellig wandelen is. Wel is het er erg toeristisch wat dan zijn neerslag heeft op de prijzen die hier op de terrassen gevraagd worden. Gerald haalt nog een leuke badhanddoek met daarop een hondje en de naam van zijn nieuwe petekind Roxy. Na wederom een vaartochtje van anderhalf uur, waarbij we eens vanaf deze kant de wijnvelden aan de moezel kunnen zien, komen we weer terug in Ediger. De avond …. ach dat is al bekend, skottlen en wijn.

Dinsdagochtend na het ontbijt verlaat Frank ons weer. Terwijl hij de terugweg naar Nederland opzoekt, gaan wij samen met onze buren Annie en Johan shoppen. Terwijl we richting Zell rijden zien we bij de sluis in St. Aldergund opeens de Amsterdam weer terugkomen van hun reis over de moezel. Aangezien ze de sluis nog niet in zijn rijden we snel terug naar de camping om het fototoestel en de videocamera op te halen.

Terug bij de sluis zien we dat de Amsterdam deze net verlaten heeft. Weg is de mogelijkheid om op zeer korte afstand Edith´s moeder te zien en eventueel wat met haar te praten. Wat een pech. We rijden snel naar de bocht bij Bremm en maken hier pal aan de moezel mooie opnames van de Amsterdam als deze hier voorbijvaart. Ondanks Edith´s geroep “moeder, Oma” zien we haar helaas niet. Gezien de warmte zal ze wel ergens binnen zitten. Nadat we de nodige boodschappen binnen hebben en weer terug op de camping zijn genieten we heerlijk in de zon van het volgend boek. Avonds gaan we gezellig op visite bij Annie en Johan.

Woensdag worden we wakker als de regen zachtjes op het tentdoek tikt. Onder de luifel genieten we van het ontbijt. Als even later de zon weer volop schijnt, lopen we maar weer eens richting Ediger op zoek naar een nieuwe wijnboer. Zwervend door Ediger komen we tenslotte uit bij wijnboer Peter Andre. Hij heeft slecht een kleine 1,5 hectare aan wijnstronken op de Ediger Osterlämmchen staan en verteld ons dat alles wat benen heeft en kan lopen in zijn familie hem helpt als dat nodig is.

We besluiten om vandaag, donderdag, weer voor een dagje uit. Eerst bezoeken we Bruttig-Fankel. Deze twee plaatsen liggen voor de verandering nu eens aan één zijde van de moezel. Als we door het gezellige Bruttel wandelen valt ons de leuke doorkijkjes op waar telkens de oude stadsmuur bij betrokken is. We bezoeken ook de oude kerk St. Margaretha met zijn mooie glas in lood ramen nog even. Nadat we ons onder genot van een blikje cola genesteld hebben op een bankje aan de moezel genieten we nog even van het mooie uitzicht.

We rijden verder richting Beilstein en passeren de sluis bij Fankel. Enkele boten liggen geduldig te wachten tot zij de 6,5 meter hoogteverschil mogen overbruggen.

Langzaam komt de kasteelruine Metternich dichterbij. Beilstein is een zeer toeristisch plaatsje waar vooral veel Duitse toeristen komen. Dit romantische en schilderachtig mooie dorpje ligt in een nauw dal met een voormalige kloosterkerk St. Jozef en de kasteelruine Metternich

In het dorp zijn meerdere films opgenomen wat het aantal toeristen mede verklaard. Wij klimmen naar boven en op de ruine genieten we van het fantastische uitzicht.

Gerald klimt tot op de top van de hoogste toren via een wel erg smalle en vooral erg donkere trap in de toren naar het hoogste punt. Vanaf hier is het uitzicht nog mooier.

Behalve Beilstein zelf, de kloosterkerk en de ruine zijn vanaf hier nog vele dorpjes in de omgeving te zien. Op de moezel vaart de trekpont naar de overkant. Ja dit echt genieten.

Terug op de camping springen we maar weer eens in het kleine zwembad. Alleen de douche zorgt al voor de nodige verkoeling. Je bent verplicht op voor en na het zwemmen even onder de koude douche te gaan staan.

We besluiten de dag met een heerlijk etentje bij “restaurant Zum Alten Stadttor” waar Willy Krotz de gasten op zeer humorvolle wijze bezig houdt. Behalve het goede eten spreekt hij Nederlands met een komische wijze zodat het hier goed vertoeven is.

Joeppie, de wijnfeesten beginnen vandaag. Van vrijdag tot maandag wordt het dorp omgetoverd tot een groot wijnfeestdorp.
Nadat we morgens nog eerst van de zon hebben genoten vanuit onze luie stoelen begint het middags bewolkt en benauwd te worden. Op de radio horen we verschillende weerswaarschuwingen voor hevige neerslag met hagel en onweer. Hier blijft het gelukkig voorlopig nog droog. Als we later horen dat in de buurt van Stuttgart de snelwegen niet meer te berijden zijn, begint het hier op afstand iets te rommelen.
Tegen zessen als bij de wijnfeesten de weinbrunnen geopend worden, begint de zon zelfs weer te schijnen. De wijnfeesten, in Ediger-Eller de Osterlämmchen weinfesten genoemd, kunnen wat ons betreft dus wel beginnen. Na het eten lopen we dan samen met Annie en Johan richting het feestgedruis. Naast een enkele kermiswagen staan er meerdere kramen waar de wijn verkocht wordt.

De feesttent is leuk aangekleed en natuurlijk voorzien van de nodige lange tafels en banken en een groot spandoek met het Osterlämmchen. Ook buiten de feesttent staan nog vele tafels en banken opgesteld.
Natuurlijk ontbreekt ook de worstkraam niet. Annie en Johan doen zich tegoed aan Rotling, een combinatie van rode en witte wijn, Edith en Gerald slaan enkele flessen zoete witte wijn, de spätlese achterover.
De Brodige Musikanten zorgen voor de vrolijke muzikale noot. Als de avond valt stijgt ook de stemming. Op het eind van de avond wordt er soms meer op dan naast de tafels gedanst.

De zaterdag begint voor ons zonder een kater haha. We doen wat boodschappen en middags lopen we al weer richting het feestgebied.

Vanmiddag wordt wijngod Bacchus, de oude wijnkoningin en nieuwe wijnkoningin opgehaald. Met de garde en de muziekkorps voorop loopt men eerst het dorp door om Bacchus op te halen.
De vrolijke stoet loopt vervolgens naar de oude wijnkoningin. Na het glaasje wijn trekken we verder en halen de nieuwe wijnkoningin op.
In Ediger wordt de koningin voor twee jaar gekozen en dit jaar is er weer een wisseling van de wacht. Met een harde knal van de geweren van de garde komt de nieuwe wijnkoningin Johanna I naar buiten met haar secondanten met allen een enorm groot glas wijn.
Wij krijgen allemaal wederom een klein glaasje wijn, maar deze smaakt ook voortreffelijk. Met zijn allen gaan we nu naar het feestterrein waar de wijnfeesten officieel geopend worden. Diverse toespraken volgen en de wijn begint weer te vloeien.

Inmiddels is het aardig donker geworden en vallen de eerste regendruppels naar beneden. Wij besluiten daarom om maar naar de camping te gaan en vanavond terug te keren. In Bad Durkheim heeft het hevige noodweer aardig thuisgehouden. In een hotel is de complete kelder met diverse vertrekken ondergelopen. De sauna, de parkeergarage en de electriciteitsvoorziening zijn niet meer te redden. Meer dan 30 auto´s worden total loss verklaard. Wij komen er met een minuscuul buitje er dus goed vanaf. Het avondfeest in de tent wordt verzorgt door een vijf muzikanten en een zangeres. Ze hebben de stemmig er snel goed in. Van voor naar achter, van links naar rechts. Alle tafels zowel in als buiten de tent doen volop mee. Halverwege de avond is er en oeververlichting met allerlei fakkels. Met kleine verlichte bootjes wordt bacchus opgehaald van de overkant van de moezel, samen met de Romeinen die hem bijstaan. Het feest kan nu helemaal beginnen en naarmate de avond vordert hoe gezelliger er feestelijker het wordt. De vele wijnen uit Ediger-Eller vinden gretig aftrek.

De volgende ochtend is het Fruhschoppen geblazen met de Swing-In Brassband uit Cochem. De toch vooral wat oudere mensen genieten van de muziek onder het genot van koffie en lekkernijen.

Middags is de grote festzug, de optocht dus. Vele versierde wagens en vooral prachtig aangeklede loopgroepen trekken onder muzikale begeleiding voorbij.
In de feesttent zitten we vooraan als alle groepen worden voorgesteld. Een beter plaats hadden we ons niet uit kunnen zoeken.
Een groep uit Bernkastel-Keus die in prachtige oude klederdracht en oude kinderwagens heeft deelgenomen nemen plaats aan onze tafel. Een gezellige discussie is het gevolg.

Het zijn nu vooral de Kaffee mit Kuchen die gretig aftrek vinden. Tientallen verschillende taarten die door de plaatselijke bevolking zelf gebakken is gaan door even vele monden. Edith en Annie kunnen geen keuze maken, maar nemen tenslotte ieder twee grote stukken die ze zich goed laten smaken. Nadat we op de camping na het skottelen even tot rust zijn gekomen vertrekken we wederom richting Ediger.

Vanavond staat het Heimat und Moselabend op het programma. Vele toeristen die hier al jaren komen worden op het podium geeerd. Verder zijn het vanavond vooral de plaatselijke verenigingen die een optreden verzorgen. Als Gerald weer een fles spätlesse wijn heeft opgehaald en deze op de kop zet komt er geen druppel uit. Deze fles is iets te koud gezet en is totaal gekristaliseerd. De verkoper vindt het ook wel geinig. De nieuwe fles is beter en de inhoud verdwijnt langzaam door de keel van Gerald, mmm heerlijk toch.

Op de maandagmiddag is er de traditionele Edschara Stohlgang. Met stoelen, drank en eten slepen zich de vele deelnemers door de straten van oud Ediger. Waren er in de eerste jaren 20 deelnemers, nu lopen er minimaal 400 gasten en Edigenaren mee.
Vele malen wordt er gestopt, de stoeltjes uitgeklapt en de inwendige mens voorzien van het natje en een hapje. Sommigen hebben een bolderwagen bij zich, anderen een rolstoel, ja zelfs een echte biertap op wielen wordt gebruikt om alles mee te slepen.
Wij slaan dit zeer leuke tafereel geamuseerd op gepaste afstand gade.

Als de feesttent weer wordt bereikt worden de lange tafels en banken uit de tent verwijderd en worden de zelf meegebrachte stoeltjes er neergezet. Wij besluiten om naar de camping terug te keren en daar nog even van de zon en de skottelbraai te genieten. Nieuwsgierig als we zijn willen we toch ook de laatste avond niet missen dus na het eten vertrekken we weer richting het feestgedruis. De sluitingsavond is een dansavond met een band en de Idols onder ons kunnen hun geluid laten horen tijdens de Karaoke. Als de avond vordert is duidelijk te zien (en te horen) dat sommigen iets te veel aan bacchus geofferd hebben. Naast ons ligt een man “heerlijk” te ronken op een van de nog aanwezige houten banken. Als zijn kameraden hem wakker schudden kijkt hij verbaast om zich heen, realiseert zich waar hij is en pakt de wijnfles om vrolijk verder te drinken. Wijnprinses Johanna 1 bedankt iedereen nogmaals voor hun bezoek aan het Ediger Osterlämmchen weinfest. Wij besluiten het wijnfeest voor onze vouwwagen met een glaasje wijn voordat ook wij aan de welverdiende nachtrust beginnen, hik.

De dinsdag is een dag dat velen de camping verlaten. Wij hebben nog enkele dagen te gaan en besluiten om nog maar eens een dagtocht te maken.
We rijden langs de Moezel richting Alf en slaan hier af richting Bad Bertrich. Dit leuke plaatsje is een echt kuuroord en ligt tussen de Moezel en de Eifel in.. Als eerste bezoeken we de Bade-Schlösschen uit 1787.
We lopen door de prachtig aangelegde tuin van het Kur und Badehaus richting de lange winkelstraat.
Jaarlijks komen hier meer dan 30.000 bezoekers die zich op kosten van de Duitse krankenkasse laten behandelen.

Net buiten Bad Bertrich ligt de zogenaamde “Käse oder Elfengrotte” De grot is ontstaan door een luchtgat tijdens een lavastroom en bestaat derhalve uit geërodeerde basalt lavablokken. Naast de grot stroomt een klein beekje. We rijden verder naar Lutzerath. Vanaf hier moeten we een wegomleiding volgen om terug te kunnen keren naar de camping. Vlak voor Senheim zien we opeens, vlak na een flauwe bocht, een auto op de kop midden op de weg liggen. De eventuele slachtoffers zijn al uit de auto gehaald en de politie is bezig met de verdere afwikkeling. Al met al een niet zo´n prettig gezicht. In Ediger rijden we eerst door naar het tankstation om de benzinetank te vullen voor de terugweg naar Nederland. Avonds kan de skottel weer aan en genieten we onder genot van een heerlijk wijntje uit Ediger-Eller van het mooie uitzicht over de Moezel. Langzaam begint het te regenen en als we nachts wakker worden plenst het. Morgens is het laagste gedeelte van de camping een waterballet. Bij ons is alles droog gebleven.

In de loop van de dag beginnen we rustig met het inpakken van de eerste spullen. Dit gaat niet zo snel nu de zon weer volop schijnt en de temperatuur in de tent weer over de 40 graden Celsius gaat. In de loop van de middag lopen we samen met Johan en Annie nogmaals richting Ediger. Behalve voor de laatste indrukken van het schilderachtige plaatsje natuurlijk ook om enkele lekkere moesel wijnen in te kopen.
Allereerst gaan we naar weingut van Thomas en German Kreuter. Johan en Annie hebben tijdens de wijnfeesten van deze wijnboer de Rotling gedronken en willen nog wel enkele flessen mee nemen naar Nederland. Wij proeven enkele glaasjes zoete witte wijn en nemen ook enkele flessen mee.

Hierna gaan we nogmaals naar Weingut Diedrichs. We hebben hier al enkele malen wijn gekocht en de eigenaar begroet ons dan ook hartelijk. Ook hier proeven we enkele soorten. De ene soort na de andere moeten we uitproberen bij de gezellige Diedrichs. We nemen 6 flessen (2 soorten) mee zodat we voorlopig genoeg voorrad hebben. Avonds gaan we heerlijk uit eten bij de St. Martinuskeller. In een eeuwenoude grot is een zeer gezellig restaurant waar je heerlijk kunt eten. We gaan tevreden en met een volle maag terug naar de camping.

Op donderdag pakken we de vouwwagen verder in en klappen hem dicht. Nog snel even douchen voordat we de eigenaresse Barbara Bielous en haar familie hartelijk danken voor hun gastvrijheid op camping Zum Feuerberg. Zij hebben in hun eerste jaar als eigenaar van de camping al het nodige beleefd, maar zijn vastbesloten om de komende jaren de camping nog aantrekkelijker te maken. We drinken nog een kop koffie en thee met Johan en Annie en zwaaien dan de camping uit.

De reis verloopt voorspoedig. Moesten we bij vertrek de zonnebril op zetten, naarmate de reis vordert wordt het boven ons steeds donkerder. Op het moment dat we de auto voor onze deur in Hengelo zetten gaan boven ons de sluizen open. Ja hoor, we zijn weer in Nederland.
Vrijdags halen we onze beagle Dieuwke weer op die een gezellige tijd heeft gehad bij dierenpension Bernadette Hottenhuis in Saasveld. Iedereen is weer dolblij om elkaar te zien. We zijn weer compleet en de lange wandelingen kunnen weer beginnen. Ja, we zijn weer thuis.

Vanomobil
Vanomobil
GoBoony
GoBoony
Urbano
Urbano
SEC Construction
SEC Construction
Ruwelka Verzekeringen
Ruwelka Verzekeringen
Dicar Motorhomes
Dicar Motorhomes
Alpha Motorhomes
Alpha Motorhomes
ABC Mobile
ABC Mobile

Campersite.be

Account registreren

Gebruikersnaam *
E-mailadres *
Wachtwoord *
Bevestig uw wachtwoord *
Telefoonnummer
Verberg mijn telefoonnummer
Zakelijk account
Heeft uw onderneming betrekking tot kampeerauto's?
Bedrijfsnaam
Btw-nummer
Website
Contactpersoon naam
Contactpersoon E-mail
Contactpersoon telefoon
Facturatie straat en huisnummer
Facturatie postcode en gemeente
Voeg uw winkel/toonzaal toe