Alicante, de hoofdstad van de Costa Blanca, ligt tussen de zee en de bergen. Het is een grote, drukke, moderne stad, met een rijke haven en een mooie boulevard. Hoog boven de stad toren het kasteel van Santa Barbara. Het is snikheet. We vinden afkoeling in de schaduw op een terrasje aan de haven. Ik heb het hier vlug gezien en wil terug naar de camping.

Elche (Catalaans Elx): heeft het grootste palmenbos (300.000 palmbomen) van Europa is de bakermat van de schoenindustrie hier is het borstbeeld van "La Dama de Elche" gevonden

Vlakbij bevindt zich de basiliek Santa Maria, een barokke kerk (17e eeuw) met een koepel van blauw aardewerk. Voor 2 euro kan je de toren in. 167 trappen ! Je wordt dan ook beloond met een spectaculair uitzicht over de stad en het palmenbos. Vanaf de basiliek zie je de façade van de gotische toren La Calaforra, een restant van de verdedigingswerken van de stad.

Langs de salines en de Torre del Tamarit van Santa Pola rijden we verder en zoeken een geschikte overnachtingplaats.

19u00 : Het begint te donkeren en we zijn moe. We komen aan op Camping La Marina. Een super-de-luxe camping maar er hangt een prijskaartje aan: 36,81 euro ! Wat zijn wij met al dat comfort als we morgenvroeg toch verder reizen ? Wij naïevelingen !

Langs de salines komen we in San Pedro del Pinatar maar vinden geen geschikte plaats voor de nacht. Overal staan verbodstekens voor campingcars, caravans, tenten... Aan de haven is een slagboom, je kan er niet verder.

We parkeren in een doodlopend straatje, vlak aan zee, heel rustig met aan de ene kant villa´s (buitenverblijven), waar geen beweging te bespeuren is, en aan de ander kant een park in aanleg.

Het eerste dorpje dat we tegenkomen is opnieuw San Pedro de Pinatar - Lo Pagan. En, inderdaad hier staan veel campers aan de boulevard. Je kan hier in Lo Pagan overal parkeren. Er staat ook een gerestaureerde authentieke Spaanse molen "Molino de Quintin".

Weer een doodlopend straatje aan de dijk, naast een pleintje met aan de andere kant de beschutting van de huizen, waarvan het merendeel momenteel niet bewoond (of verhuurd) is. We kunnen aan het strand zitten en in zee zwemmen met zicht op onze Casa Flora.

De camping ligt midden in de natuur, omgeven door rotsen, met een privé kiezelstrand. Het water is glashelder. Zo gauw we gesetteld zijn halen we onze palmen en tuba boven en duiken de zee in. Kleurrijke scholen kleine vissen zwemmen in handbereid. Dit is genieten !

Maar, we maken hier een zonsondergang en een zonsopgang mee zodat ons verblijf hier toch nog meevalt.

09u30 - Cabo de Palos : een klein haventje en een kaap. Mooi, maar niet om zo´n omweg en zoveel moeite voor te doen.

Om 11u00 zetten we koers via Cartagena naar Mazarrón. Eens door Cartagena slingert de weg zich door kale bergen met als afwisseling de lelijke plastieken serres (hier tomatenkweek) die de costa Almeria zo kenmerkt.

Door Aguilas (N332), in San Juan de los Terreros nemen we weer een kleine kustweg. Hier zien we een 10-tal campers aan het strand staan, tussen de bomen en pal aan zee. We gaan even kijken en sluiten ons bij de groep aan.

dag 15 - 146 km afgelegd Overnachting : a.strand San Juan de Los Terreros

Eerst volgen we de kustweg langs mooie, witte dorpjes zoals Villaricos.

14.00u en 25°C: We zijn gesetteld in camping Reina Isabel, in La Zubia, Granada. Het is een kleine nette camping (2de cat.) met goede busverbinding naar de stad. Meer moet het voor ons niet zijn, we zijn toch de hele dag op stap.

Granada werd gedurenden 700 jaar bezet door de Moren, tot 1492. De moorse heersers maakten Granada tot de mooiste stad van Al Andalus en bouwden boven op de heuvel, steil boven de kloof van de Río Darro, het momenteel wereldberoemde Alhambra, de rode burcht. Het was een verdedigingsvesting maar ook de verblijfplaats van de koning en zijn volk, een echte stad omgeven door een 4km lange muur.

We beginnen met een bezoek aan het Alcazaba, het oudste gedeelte, waarvan alleen de buitenmuren zijn overgebleven . Vanaf de torens heb je schitterend uitzicht over het Alhambra, de Sierra Nevada, de vlakte van Córdoba en de rest van Granada.

En dan kom het Palacios Nazaries, de Casa Real, aan de beurt, een rijk paleis met verfijnde afwerking, fonteinen en waterpartijen. Je wordt hier overweldigd door de vele indrukken, ongeëvenaarde rijdom en pracht: marmeren vloeren, marmeren zuilen, plafonds van ingelegd hout of albaststucwerk, muren met arabesken en verfijnd houtsnijwerk... Alle ruimten komen op de één of andere manier uit op patio´s met fonteinen, overal hoor je water stromen. De Patio de los Leones, het Leeuwenhof, heeft 124 zuilen met in het midden een fontein gedragen door 12 marmeren leeuwen. De Patio de Arrayanes of Mirtenhof bestaat voor het grootste gedeelte uit een lang, breed met mirten omzoomd bassin, dat de gevels van het gebouw aan de binnenplaats weerspiegelt.

Nadien bezoeken we het Paleis van Karel V: een renaissance gebouw met ronde binnenplaats, omgeven door een zuilenrij, dat in de 14de eeuw is bijgebouwd. Dit gebouw past niet echt bij de rest van het Alhambra.

De nog resterende tijd slenteren we rond in het Generalife: het zomerverblijf en de tuinen van de sultans, met overal beekjes, bassins, waterspuwers, watervalletjes, fonteinen,bloemen en perken.

Nadien nemen we de bus naar het Albaicin, een Moorse wijk, met typische smalle straatjes en witgekalkte huizen, die aan de andere oever van de Rio Darro op en heuvel ligt. Op het pleintje aan de Mirador San Nicolas heerst een gezellige sfeer, straatmuzikanten zingen er spontaan onder gitaarbegeleiding. Je hebt hier een groots zicht op het Alhambra dat aan de andere kant van de rivier ligt. In de verte zie je grote delen van de vroegere muren rond de stad.

We krijgen een authentieke flamenco show te zien, de Spaanse flamenco die gepaard gaat met handgeklap (geen castagnetten) en die meestal doorgaat in familieverband. De show gaat door in een van de vele grotten, in de in de zachte rots uitgegraven woningen, van Sacromonte waar de zigeunergemeenschap van Granada woont. De streek wordt beschouwd als de bakermat van de Spaanse flamenco.

Als toemaatje brengt het busje ons na de voorstelling naar het Albaïcin. Het uitgelezen zicht dat je van hier op het Alhambra hebt, maakte deze namiddag al een geweldige indruk, nu "by night" is het op zijn minst gezegd betoverend. Om middernacht zijn we terug aan de camper en daarmee eindigt ook ons bezoek aan Granada.

Na zo´n 50km passeren we Lanjaron met zijn terassenplantages van fruit en olijfbomen. Nadien rijden we door Orgiva. Hier splits de baan. Zo´n 92 km verder ligt in het hooggebergte, Trevelez, het hoogstgelegen punt van Spanje (1472m). Even kwam het in ons op om er naartoe te rijden maar de weg is nu al zo smal. Slechte weg, smal en steil schrikt ons af. Dus, zetten we onze weg verder richting kust via de A346. Onze middagpauze houden we bij een in aanbouw zijnde waterkrachtcentrale. Het panorama dat je hier te zien krijgt is indrukwekkend.

Voor we Antequera binnenrijden, bezoeken we de prehistorische dolmen van Menga, Viera en El Romeral die aan de rand van de stad liggen. Dit zijn Keltische, megalithische, 5000 jaar oude grafmonumenten, blijkbaar de oudste van Europa. Nadien doorkruisen we het stadje. Antequera is een wit stadje gelegen in een vruchtbare hoogvlakte, gekenmerkt door olijfboomplantages. Boven de stad ligt hoog op een heuvel een Moors kasteel (13e eeuw). Je kan er langs de kasteelmuren wandelen en hebt er een wijds uitzicht over de stad.

In de verte de Peña de los Enamorados, de Rots van de Geliefden. Volgens de legende zou een jongen uit het christelijke Antequera en een Moors meisje uit de stad Archidona omsingeld door Moorse achtervolgers, om niet van elkaar gescheiden te worden, van de rots gesprongen zijn.

El torcal is een plateau met fantastische erosievormen en merkwaardige rotsformaties die in de loop van de tijd gevormd zijn door de wind, het water en het weer. De weg er naartoe voert door een prachtig gebied, maar is smal met haarspeldbochten en is over lange stukken zeer steil. Zeker met een camper niet zo gemakkelijk om er te geraken. Goed dat onze Casa Flora geen XL is. Auto´s kruisen, laat staan een bus, is een hachelijke bedoening. Maar het prachtige natuurgebied is de moeite waard. Je kan in het park zelf uitgestippelde wandelingen maken. Jammer genoeg is het al wat laat voor ons. We willen voor donker weer beneden zijn en het is al 19.00u.

Om 09.00u staan we al op camping "El Sur" in Ronda.

Ronda ligt op 2km hier vandaan. Er is geen busverbinding, dus moeten we te voet. We doorkruisen de oude, omwalde stad, pikken hier en daar een museum mee en komen zo aan de bewuste kloof "El Tajo". De diepe, nauwe kloof (meer dan 100m) snijdt de stad in twee helften, de oude en de nieuwe stad. De Puento Nuevo (nieuwe brug) uit de 18e eeuw verbindt het oude en nieuwe gedeelte.

Om af te ronden, bezoeken we de oudste en mooiste arena van Spanje, die net over de brug in de nieuwe stad ligt. De arena is in 1784 gebouwd naar het ontwerp van een Romeins amfitheater. Pedro Romero, de stamvader van alle torero´s, vocht hier. In de arena is ook een museum over stierenvechten.

Al van ver zien we het witte stadje op de heuvel liggen, blakend in de zon met bovenop een Castillo en een kerk. Hier hebben we meer geluk. Het Castillo Arabe is open tot 14.00u. We zijn dus net op tijd voor een bezoek binnenin.

	Op een parking aan het begin van Grazalema stoppen we om te overnachten. Het is hier absoluut rustig en we genieten van een buitengewoon panorama.
	Je ziet de weg, die we morgen moeten volgen, als een lint naar beneden lopen.

De Playa de chica hoort tot Casares. We vinden hier een ideaal plaatsje aan het strand, op een publieke parking. Er zijn douches en je kan er drinkbaar water tappen. Uit het restaurantje klinkt zachte, aangename muziek. Het is hier een paradijsje. Dit wordt ontspannen en genieten: een beetje zwemmen, een beetje snorkelen, de boulevard afwandelen op zoek naar een supermercado, schelpen rapen om mijn verzameling aan te vullen,...

klik op de foto´s

We rijden tot La Linea, de smalle streek die Gibraltar met het vasteland verbindt en laten onze camper achter op een bewaakte parking "Parking Frontera / Las Tablas" vlakbij de grens. Je betaalt hier per uur of voor 24 uur. Voor 13 euro kan je er 24 uur verblijven, dus ook overnachten. Er zijn douches en toiletten. De grens over wandelen gaat vlugger dan met je auto in de file te staan wachten. Eens de strenge grenscontrole (! ID-kaart nodig!) gepasseerd, neem je de bus naar de mainstreet. Naar de top van de rots kan je met de kabelbaan of met een minibus die je naar de "points of interest" brengt. Het busje stop aan de Caves, aan de tunnels en boven op de top met het spectaculaire panoramisch zicht en de vervelend rondspringende apen. Oostelijk van de rots ligt de Middellandse Zee, westelijk de Atlantische Oceaan en in het zuiden de Straat van Gibraltar. Bij helder weer kan je in de verte een glimp opvangen van Afrika.

Het stadje is nog niet verpest door massatoerisme en is leuk om rond te kuieren met zijn smalle straatjes, witte huizen, een burcht "Castillo de Guzman" aan de haven en een mooi strand. Jammer genoeg staat hier zoveel wind. Vanaf de haven in Tarifa kan je een boottocht maken naar Tanger (duurt ongeveer 35 minuten). Je vertrekt ´s morgens en komt ´s avonds terug. Genoeg om de sfeer van Afrika en Marokko te proeven. In dit seizoen zijn de prijzen trouwens gehalveerd.

We rijden zo´n 6 km door prachtige natuur en komen in Playa de Bolonia, (klik op foto links) een baai met een heerlijk strand van fijn, wit zand, een helder blauwe zee en een berglandschap als achtergrond. De stieren lopen hier vrij langs de weg, ook op het strand en langs de zee. Op een gegeven ogenblik staat er eentje aan onze camper. Maar geen paniek, de magere beestjes zijn heel rustig. Zoals in Tarifa waait ook hier de felle wind. Het plaatsje is gekend en geliefd door de surfers. Ze hebben het over de "Levante" een krachtige wind van links die tot 7 à 9 Beaufort kan oplopen. Er staan een 4-tal campers (surfers natuurlijk). Een paradijsje ! ´s Avonds zien we vanuit de camper de zon ondergaan en ´s morgen weer opkomen. Wat kan het leven mooi zijn !

De opgravingen laten de structuur van een toenmalig Romeins stadje zien - een theater, een badhuis, een visfabriek, tempels ... De inwoners zijn heel trots op deze opgravingen en terecht !

Nadien volgen we de kust tot het Parque Naturel en de Cabo de Trafalgar met de Faro. Het zoveelste panorama zonder weerga! Maar, de wind is nijdig en het opvliegend zand prikt pijnlijk in mijn huid. Hier aangenaam rondhangen zit er niet in.

We vinden een tof plaatsje voor de nacht aan de monding van de Rio Salodo, met de zee voor ons. Er staat al een camper, een dubbel-asser die eens zo groot is als onze Casa Flora.

Bij het vissershaventje van Puerto de Conil zien we honderden verroeste ankers liggen, netjes gerangeerd. klik op foto links

Sancti Petri is een verlaten dorp. Vlak vóór het dorp, ligt een vissershaven met achtergelaten bootjes. De tonijnvissers die hier woonden, verwerkten ook de tonijn. Maar, als in de jaren 70 de tonijnvangst afnam verlieten de vissers het dorp. Vanaf toen liggen veel huizen en de kerk er vervallen bij, wat een verlaten sfeer creëert en wat de toeristen charmeert en fascineert. Voor het ogenblik floreert hier de "Club Nautico", een club voor duikers, kajakkers en zeilers. In de bar kan je genieten van geweldige tapas en verse vis. Ook in de bar van de vissersvereniging (een oude loods) kan je voor een paar euro´s verse vis in overvloed eten (gesloten tussen 17.00u en 21.00u). In zee, vóór de kust, ligt het Castillo de Sancti Petri. klik op de foto links.

Zo komen we terecht op Camping Las Dunas in Puerto de Santa Maria.

klik op de foto´s

Met bus en trein arriveren we terug in Jerez de la Frontera. 35°C is iets te heet voor mij. Dus doen we eerst een terrasje om te bekomen. Nadien zoeken we hopeloos naar de "Tourist Info". Uiteindelijk bereiken we rond 17.00u het Alcazar dat om 18.00u sluit. Boven op het Alcazar genieten we van een uitzonderlijk uitzicht op de monumentale kathedraal en over de stad. Echt de moeite ! De bodega van Domecq is ondertussen gesloten, het proces van Sherry branden en vooral het proeven is dus aan ons voorbijgegaan.

Op weg naar Camping Villsom in Dos Hermanos (16km van Sevilla) zien we het landschap veranderen, veel akkers en véél katoenvelden. Overal langs de weg hangen plukken katoen. De wind speelt er mee, soms zijn het net dikke sneeuwvlokken. klik op de foto links

Klik op de foto´s

Allereerst bezoeken we de Kathedraal waar we een paar uur doorbrengen. De kathedraal, (klik op foto links) de Santa Maria, is de grootste gotische kerk van de wereld, en de op twee na grootste van alle kerken van de wereld, na de St.Pieters te Rome en St.Pauls te Londen. Ze is gebouwd in de 15e eeuw en was oorspronkelijk een moskee. Van de moskee bleven alleen de Patio de los Naranjos en de reusachtige minaret, La Giralda, over. Op de minaret werd een 4 m hoog engelenbeeld geplaatst dat meedraait met de wind. Naar dit beeld werd de toren genoemd, La Giralde = de draaiende. De 97m hoge klokkentoren is het symbool van Sevilla. De vijfbeukige kathedraal is 76m breed. Het 20m hoge laatgotische altaar in houtsnijwerk, belegd met bladgoud, is uniek. Het blijkt gemaakt te zijn door de Vlaming Pieter Danckaert. Ook het koor met de fraaie koorbanken in ebbenhout is opmerkelijk. En dan is er nog de Capilla Mayor, de koninklijke kapel en de graftombe van C.Colombus.

Het Real Alcázar, (klik op foto links) dit fascinerende paleis was oorspronkelijk een Arabische vesting. In de 14e eeuw namen de Christelijke monarchen Moorse ambachtslui in dienst om het paleis te bouwen. Met al zijn patio´s, zalen en vertrekken met kunstig bewerkte bogen en ramen is het een voorbeeld van de Mudéjar architectuur in Spanje. Ik val van de ene bewondering in de andere. Wat mij betreft moet dit paleis niet onderdoen voor het Alhambra, waar zoveel meer poeha rond gemaakt wordt. Tot sluitingsuur wandelen we rond in de schaduwrijke tuinen. klik op de foto links

Onderweg zien we: het Palacio San Telmo en de Universiteit (vroeger theefabriek); het Stadhuis met indrukwekkende, bewerkte gevel, die naar mijn mening dringend een opknapbeurt nodig heeft; de Iglesia de Sta Catalina, een aantal kleinere kerken en monumenten, standbeelden, fonteinen, pleintjes en parkjes.

De Plaza de España (klik op foto links) is een imposant halfcirkelvormig plein met mooie torens op de hoeken, paviljoenen, fonteinen en bruggetjes, dat gebouwd werd ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling in 1928. Alle Spaanse provincies zijn er vertegenwoordigd door kleurige mozaïeken aan de voet van de zuilengalerijen. klik op de foto links

Het no8do symbool dat je overal in Sevilla tegenkomt is een erfenis van Alfonso X. Hiermee betuigde hij zijn grote achting voor de stad. De 8 is eigenlijk een madeja (= streng). Je leest het als no madeja do of beter als "no me ha dejado" wat betekent "ze heeft me niet verlaten".

In Italica zijn opgravingen van de eerste Romeinse nederzetting in Andalusië met een amfitheater en unieke bodemfresco´s. In Santiponce, net buiten Italica, vind je een zeer goed bewaard gebleven Romeins theater. Omwille van restauratiewerken kunnen we niet binnen maar vanop de Mirador heb je een schitterend uitzicht op het Teatro Romano.

Op een kleine parking net buiten de oude moorse stadswallen laten we de camper achter. Door een van de stadspoorten, de Puerta de Sevilla, komen we in de oude binnenstad met barokke kerken, kloosters, mooie herenhuizen, kronkelige klinkerstraatjes en pleinen. In het centrum ligt het bekendste plein, de Plaza de San Fernando. Al onmiddellijk kunnen we de ruïnes van het Alcázar de la Puerta de Sevilla bezoeken. Carmona ligt op een heuvel dus krijg je hier weer eens een mooi panorama te zien. Het stadsmuseum is een bezoekje waard. De vele voorwerpen uit het verre verleden, gevonden bij opgravingen, schetsen een beeld van de geschiedenis en de evolutie van Carmona.

Als we dan vertrekken richting Almodóvar trekken we onze ogen wijd open. In de hoofdstraat, langs beide zijden van de weg, staan vrachtwagens, opleggers, boerenkarren,... allemaal nokvol geladen met geplukte katoen. Het resultaat van de nachtelijke oogst? Waar worden die wachtende katoencontainers naartoe gebracht? Al vanaf Jerez de la Frontera tot Sevilla zagen we uitgestrekte katoenvelden langs de weg, al dan niet geoogst. Nergens enige activiteit te bespeuren. Zou de oogst dan volledig ´s nachts gebeuren? Wegens de hitte ?

Het Castillo van Almodóvar is een moorse vesting die door Pedro de Verschrikkelijke werd uitgebreid. In het begin van deze eeuw werd het volledig gerestaureerd. De hertog die het nu bewoond erfde het van zijn vader en spendeerde er massa´s geld aan. Doordat het bewoond is zijn alleen de wallen en de binnenplaats te bezichtigen. Het is het best bewaarde kasteel van Andalusië. Dit mag je zeker niet missen!!!

Medina Azahara : de ruïnes van een Moorse paleisstad uit de 10e eeuw. Abd ar-Rahman III liet dit paleis bouwen voor zijn lievelingsvrouw Zahara. 50 jaar later werd de stad verwoest door Islamitische fundamentalisten, godsdienststrijders die zich ergerden aan de uitdagende luxe. Momenteel probeert men de ruïnes te reconstrueren. De Arabische ornamenten, arabesken en lettertekens worden uiterst zorgvuldig bij elkaar gepuzzeld. Hier hebben 10.000 man gewerkt. De complete ruïnestad is door een muur omgeven. Wat mij betreft, weer iets dat je niet mag missen.

De laatste stad op ons reisplan is Córdoba (klik op de foto links). Om 09.00u zijn we al geïnstalleerd op de camping El Brillante. De bus brengt ons tot in het Centrum. Van hier stappen we naar de oude stad. Via de Puerto de Almodóvar en door de Joods wijk komen we aan bij de Mezquita.

La Mezquita (klik op de foto links) is de grootste moskee ter wereld, op die van Mekka na. Oorspronkelijk was het een tempel gewijd aan de god Janus. De Wisigoten verwoestten de tempel en bouwden er een kerk. De moren namen de kerk over en Abd ar-Rahman I liet er een moskee bouwen. De moskee is 1753m lang, 135m breed en omringd door een 20m hoge, met tin versterkte, muur. De vier buitenmuren zijn alle verschillend in stijl en bouw. Het dak wordt gedragen door een woud van 850 zuilen van graniet, jaspis en marmer. Midden in de grote moskee liet Keizer Karel V een christelijke kathedraal bouwen. Door de bronzen Puerto del Perdón, de poort der vergiffenis, kom je in de Patio de los Naranjos, het hof van de sinaasappelbomen en rituele wassingen. De voornaamste bezienswaardigheden zijn de Moorse ´Mihrab´ (een gebedsnis waar een vergulde kopie van de koran lag) en de ´Capilla de Villaviciosa´ (een Christelijke kapel).

Dan kuieren we door de joodse wijk, La Juderia, met zijn smalle klinkerstraatjes, witte huizen, smeedijzeren hekken vol bloemen, gezellige patio´s, pleintjes en fonteinen. We lopen even binnen in wat rest van La Sinagoga en in een typisch Andalusisch huis dat ingericht is als museum.

Dan stappen we naar de andere kant van de stad, naar Palacio de Viana. Voor 6 euro krijg je een rondleiding met gids in het hele paleis en mag je rondhangen in de 14 patio´s die bij het Palacio horen. Het paleis bevat waardevolle kunstwerken, tapijten, schilderijen, keramiek, boeken... Jammer, behalve in de patio´s, mag je geen foto´s nemen.

Om te beginnen bezoeken we het Alcázar de los Reyes Cristianos (klik op foto links). Het Alcázar is een 14e eeuwse vesting van de katholieke koningen met prachtige tuinen, vijvers en fonteinen waar je heerlijk kan rondwandelen.

In een kleine, gezellige tapas-bar houden we middagpauze. De montille en de tapas zijn heerlijk en betaalbaar. Dan lopen we terug naar de rivier, de Guadalquivir. Hier staat een groot, oud, houten waterrad en heb je een uitzicht op de Romeinse brug met 14 bogen. We steken de brug over en komen zo bij de Torre de la Calahorra, waar het museum van de drie culturen is gehuisvest. La Calahorre is de moeite van een bezoek echt waard !

We kunnen parkeren aan het strand. Er zijn nochtans veel zonnekloppers en wandelaars. Tegen de avond ligt het strand helemaal verlaten. Een mooie plaats om te overnachten. Laat op de avond komt er nog een Franse camper bijstaan.

Het is toch nog 25°C geworden. We wagen nog een laatste duik in zee. De golven slaan hoog op. Het is waarschijnlijk onze laatste kans, want de temperatuur daalt en er komt een regenperiode aan.

Als we in Sète stoppen om de innerlijke mens te versterken, krijgen we de gas niet aan doordat de wind erin blaast.

We zoeken een meer beschut plaatsje. Hier zien we de reddingsdiensten uitrukken om een in nood geraakte surfer op te vissen. Op veel plaatsen in Sète is het verboden voor campers. De parkings zijn meestal voorzien van slagbomen. In dit seizoen kan je zowat overal staan, de politie laat het oogluikend toe.

Vanaf de N86 een baantje in en dan nog 3 km. Maar, oppassen ! Je camper mag max. 3m hoog en 3m breed zijn en niet meer dan 3,5 ton wegen. Je moet over een smalle brug over de Rhône. Komend van de N7 of A7 is Donzère veel gemakkelijker te bereiken. De camperplaats met service is heel het jaar open, niet op zaterdag wegens de markt.

In Tournon maken we een stop op een parkingplaats aan de Rhône. We staan hier niet alleen. Je zou hier eventueel kunnen overnachten.

• Het is aangenaam reizen in Spanje. Het wegennet is perfect, de natuur is buitengewoon mooi met wisselende landschappen zodat het alles behalve saai is.
• Gebruik nieuwe kaarten. Veel wegen zijn gewijzigd en hebben een andere nummering.
• Heb je een senioren pas, dan neem je die best mee. In de meeste officiële monumenten en instellingen krijg je reductie (niet in privé instellingen). Vb Toegang tot de kathedraal in Sevilla is normaal 7 euro, met seniorenpas 1,5 euro. Toegang tot het Alcázar normaal 5 euro, met seniorenpas gratis.
• Als burger van de Europese Unie heb je gratis toegang in alle musea (niet in privé musea).
• Veel campings maken reclame met internetaansluiting. Reken er niet teveel op. Ofwel is er helemaal geen internetaansluiting, ofwel zijn er problemen met de connectie, ofwel moet je er enorm voor betalen.
• De campings vallen mee qua hygiëne en comfort. In het laagseizoen zijn de prijzen merkelijk lager. De gemeentelijke campings zijn meestal minder qua accommodatie en ook duurder.

Spaanse Restaurant Vocabulaire

Website Willy en Andrea meer reiverhalen

Bretagne Willy Andrea

Campersite alle reisverhalen