|
´s Anderendaags gaan we te voet op stap in
Thueyts. Het is een klein
dorp met een oud gedeelte, mooie gerenoveerde huizen, prachtige
muurschilderijen en we treffen er de gekende ´pont du diable´
(duivelsbrug) aan. Langs het paadje zien we een prachtige waterval en ook het
lavameer met het blauw - groene water.
We komen al diverse toeristen tegen : te voet, met de fiets, met de bus. Ja, we
voelen werkelijk de vakantie volop kriebelen en trekken er onmiddellijk enthousiast
met de moto op uit, richting
Montpezat s/s-Bouzon.
De hellingen zijn hier meer dan 15% in een bosrijke omgeving.
In de toeristische dienst ontvangen we
documentatie met aanduiding van diverse rondritten in de nabije omgeving.
We vliegen er maar in en treffen er onmiddellijk al de overblijfselen aan van een
kasteel : le château de Montlaur. Je hebt er wel een beetje verbeelding voor nodig,
want het kasteel is er niet meer, het zijn slechts een paar muurtjes die nog
overeind staan. Ertegenover staat wel de statige gemeentekerk én vandaar vangen
we de rit aan, met de moto, onder een prachtige zon met een temperatuur van 25°
richting Ste-Eulalie
voor het bezoek aan de oude boerderij van rond 1622. Het
landschap met jonge vulkanen is overgroeid met bloeiende gele brem. Nabij
Rieutord is de eerste stopplaats :
Vestigde du Pal, de krater is helaas niet
toegankelijk daar er een film wordt gedraaid. We gaan verder en rijden reeds
naast de Loire.
Maar wat komt voor ons te voorschijn ? De hemel komt pikzwart, en we zien al
een hevige bliksem. Daar we slechts nog maar een vijfde van de rit gedaan hebben,
doen we rechtsomkeer. De zwarte wolken achtervolgen ons en we komen niet
tijdig uit de bergen. We schuilen een beetje maar ´t begint er te gieten. De
motokledij kan ons niet voldoende beschermen tegen al dat water en eenmaal ´t
ietsje minder regent, rijden we toch verder, richting camperplaats. De hemel
zet de sluizen volop open, de hagelstenen vallen naar beneden, de bruine aarde
loopt over de weg mee met ´t water, net of we door de rivier rijden in plaats
van op de openbare weg. In ´t dorp scheppen de winkeliers reeds ´t water uit de
winkel en pletsen dit op de rijbaan, allee : laat maar komen, we vangen ook nog
een emmer water op... bijgevolg we komen ter plaatse : doorweekt ! Op de camperplaats
komen de motorhomes bij massa´s binnen. Er is zelfs een groep bij
die een rondrit doet van 8 dagen en ´t wordt er een overrompeling van
jewelste, iedereen wil een mooi plaatsje, in ´t gras staan is onmogelijk want
´t water staat er te hoog. Een vriendelijke heer in short en T-shirt met rode jas, kap
en laarzen – net kabouter plop – zet zich in om het verkeer te regelen en ervoor
te zorgen dat iedereen op de vaste grond, netjes naast elkaar kan staan, zodat
iedereen er de nacht kan doorbrengen. Rond 20 u wordt het er stil, het stopt
met regenen, maar de donkere wolken blijven verder komen.
De meesten wagen zich niet ver meer buiten.
De volgende ochtend deelt de bakker ons mee dat de donderwolken in de namiddag
opnieuw zullen opsteken. We besluiten niet te blijven en rijden naar
Aubenas,
de Middeleeuwse stad in het hart van de zuidelijke Ardèche. In de toeristische
dienst vinden we een stadsplan en bezoeken de stad onder een stralende zon.
Een lekker middagmaal zorgt voor een goed gevuld buikje maar helaas, ook hier
achtervolgen de donkere wolken ons weer, met donder en af en toe een flinke vlaag
regen. Gelukkig klaart het gauw op.
Aubenas ligt tussen de bergen, langs een mooie toeristische route richting
Vals-les-Bains, Antraigues, St Andéol-de-Vals, St-Michel de-Boulogne – Vesseaux
– St Privat – St Julien du Serre – Ucel.
We gaan verder richting Saint-Remèze.
We komen aan, nog steeds onder een stralende
hemel en nemen de fiets om naar het centrum te rijden.
Hélaas, er pas toegekomen begint het opnieuw te regenen. We schuilen onder een
afdak en na een tijdje staan we er met een ganse groep. Na een poosje kunnen we
weer verder richting camperplaats, op de parking van de plaatselijke "cave
cooperative". Met vijf motorhomes brengen we er de nacht door, na eerst wat
voorraad lekkere witte wijn te hebben opgeslagen want het zou zonde zijn hier
niet van te profiteren !
´s Anderendaags wekt de felle zon ons van ´s morgens vroeg.
We zijn bijgevolg vroeg uit de veren en vandaag wordt het fietsdag richting
´grotte de la Madeleine´. Om de grot in het hart van de Gorges de
l´Ardèche te bezoeken hoeven we slechts 6,5 km te rijden en dan nog wel
bergaf... met de remmen in de hand. Dit zijn we niet gewoon hoor, ´t
is zelfs om een beetje bang te zijn, wij zijn immers geen goeie renners, dus goed
opletten ! In een halfuurtje zijn we heelhuids ter plaatse. Er zijn nog geen
bezoekers aanwezig, én we hebben de luxe de gids voor ons alleen te hebben !
De rondleiding is voorzien voor één uurtje, maar de gids heeft alle tijd : ze
vertelt ronduit, zelfs kent ze het mooie Brugge, de aangename badplaatsen aan de
Belgische kust enz. Ter plaatse wordt ook een film met klank – en lichtspel
vertoond over de Ardèche, hoe destijds een herder de grot heeft ontdekt en zo
genieten we gedurende 1u1/2´ van een fijne rondleiding met een super
enthousiaste gids, die dit fantastisch doet én met hart en ziel !
De terugweg met de fiets, voorbij de botanische tuin met de verschillende
lavendelsoorten, dat is wat anders : één volledig uur doen we er over, bijna
altijd maar berg op... zelfs af en toe vliegt de fiets aan de graskant om efkens
uit te blazen... wat lastig rijden zeg ! We blijven niet fietsen, we krijgen
trek in een lekker hapje en genieten van een goed maal met een fris wijntje.
Wat moeten we nog meer hebben onder zo´n stralende zon. ´t Wordt
zalig genieten als God in Frankrijk ! ´s Namiddags doen we nog een grote
wandeling en kunnen de dag afsluiten voor het eerst zonder regen.
´s Nachts komt de wind fel opsteken en weer komt nog een regenvlaag voorbij.
|
We ontwaken met de zon maar de wind is niet gaan liggen.
We nemen de moto en gaan verder op verkenning.
Er wordt al kano gevaren langs de Ardèche, hier en daar wordt ook al geluierd of
pootje gebaden langs de waterkant.
De stadjes errond worden al druk bezocht en
de foto´s worden genomen. We gaan naar het middeleeuws dorpje
Aiguèze,
naar Vallon Pont d´Arc (de Pont d´Arc :
een natuurlijke 30 meter hoge boog met een
opening van 66 meter vormt als het ware
de toegangspoort tot de Gorges van de
Ardèche), verder naar Saint-Martin,
Saint Just d´ Ardèche tot aan
Pont St. Esprit.
|
klik voor grote fotos Aigueze
|
Vallon Pont dArk klik
|
De Gouden Poort van de Provence was vanaf de 5de eeuw voor Christus een
belangrijke handelsplaats waarvan de bloei in de loop der jaren alleen maar
toenam. Om aan deze economische ontwikkeling tegemoet te komen begonnen de
Benedictijnen, aan de bouw van een brug. De werkzaamheden duurden meer dan 40
jaar van 1265 tot 1309 om het bouwwerk van 25 bogen over 191 meter lengte te voltooien.
Daarom werd de naam ´Pont Saint-Esprit´ aan de stad gegeven.
Hier vangt Francine & Yves Jullien, fruitboeren van de hoeve
"Les Digues" de motorhomes op, de motorhome plaats is gelegen recht
tegenover de camping, nabij de Rhône in een zeer rustige, groene omgeving.
De afstand naar het centrum is heel gemakkelijk te doen met de fiets.
|
Er loopt eveneens nog een mooie toeristische bergroute van Mias, naar Eyriac,
Lussas, St-Laurent sous-Coiron, Darbes, Mirabel, St-Gineys en-Coiron, Berzème,
St Pons, St-Jean-le Centenier, Le Pradel, Villeneuve-de-Berg
(honingproeverij-uitleg over alle bijenproducten).
We komen tot de vaststelling dat het toch beter was geweest dat we via Lyon,
alover Vienne, Valence naar Pont St. Esprit waren gereden en vandaar de Ardèche
hadden verkend, want deze weg is veel gemakkelijker met de motorhome. Met de
moto is het zelfs een luxe om tussen de bergen te rijden (als het niet regent
hé!)
|
Bollene Ardeche motorhome parking
|
In Bollène (Ardeche) overnachten we op de
voorziene camperplaats bij het warenhuis E. Leclerc en doen er tevens inkopen,
water lozen enz...
|
Bollene Ardeche Parking met lozing
|
Vandaar gaan we verder richting
Orange
en treden in de voetsporen van de Romeinen :
- We starten in de dienst toerisme en met het plan in de hand gaan we op
ontdekkingstocht en treffen er aan :
- Het plein van de kanunnik Sautel, een archeoloog uit de Vaucluse : hij voerde de
opgravingen die tot de ontdekking van de Romeinse kadasters heeft geleid.
- De westelijke omheiningsmuur van het Romeinse forum : op dit forum werden handel,
recht en zaken geregeld.
- De tempel en het halfcirkelvormige gedeelte waar de resten van een grote tempel te
zien zijn. Het antieke theater en de halve cirkel vormden hoogstwaarschijnlijk
een ´augusteum´, een architecturaal geheel gewijd aan de keizerlijke verering.
- Het Romeinse theater van Orange is tijdens het bewind van keizer Augustus in de 1°
eeuw na Christus gebouwd. Het uitstekend bewaard gebleven theater heeft nog
zijn oorspronkelijke toneelwand en is door de Unesco tot wereldcultuurerfgoed
benoemd. Dit bouwwerk kan nog steeds, zoals in de antieke tijd, 9000 personen per
opvoering ontvangen.
De buitenmuur van 103 meter lang en 37 meter hoog beantwoordde beslist aan
een model, dat gebruikt werd voor de afmeting van de woonblokken uit de antieke
stad.
- Het Romeins kadaster : dit systeem heeft het mogelijk gemaakt om de grond
gelijkdelig te verdelen en om het bedrag van de belasting te bepalen. De drie
kadasters gegraveerd op marmer, zijn de enige bewaard gebleven uit de Romeinse
wereld. Deze zijn gevonden in 1949 in 5, rue de la république toen de bank "de
Societé Marseillaise de Crédit" werd gebouwd.
- De Gallo-Romeinse resten : de ondergrond van een groot gebouw, destijds herkend
als een Kapitool en onlangs eerder als een basis voor een uitkijktoren
geïndentificeerd.
- de Triomfboog (1° eeuw) : deze staat op de weg van Agrippa en is gewijd aan de
veteranen die de Romeinse kolonie van Oranje gevestigd hebben ; dit monument is
kenmerkend voor de romano-provençaalse kunst.
De voorstelling van de Gallische gevangenen is het symbool van de Romeinse
overheersing.
Bovenaan de triomfboog zijn trofeeën van de scheepvaart uitgebeeld. Het is
waarschijnlijk een oproeping van de Romeinse oppermacht op de zeeën.
Dan hebben we ook het parcours van de Prinsen van Oranje :
- 183 jaren geschiedenis verbonden aan Nederland ( vanaf 1530).
De Nassau hebben de naam van Oranje door de hele wereld bekend gemaakt.
De titel van de ´Prinsen van Oranje´ wordt nu nog voortgebracht door de
koninklijke familie van Oranje Nassau uit Nederland.
- Het huis van Lodewijk van Silhol (17° eeuw) : van Silhol was
vertegenwoordiger van het parlement en erfde dit huis in 1632.
- Het huis van George van Cuyl : het museum is ondergebracht in het vroegere huis van
de heer van Cuyl, een Nederlandse edelman en verantwoordelijk voor de munitie
van het kasteel.
- De zilveren staf van de universiteit van Oranje (14° eeuw).
De universiteit werd gevestigd in 1365. Zijn roem in theologie en filosofie trokken veel
buitenlandse, protestantse studenten aan.
- Willem III van Oranje (1650 – 1702) : deze Prins werd Koning van Engeland in 1689.
De grote Protestantse Kerk werd afgebroken op bevel van Lodewijk de XIV en weer
opgebouwd in 1698. Na het verdrag van Rijswijk werd het Prinsdom aan Willem
III overgedragen.
- Het kasteel : een van de mooiste vestigingen van Europa, versterkt door Maurits van
Nassau in 1622 en afgebroken op bevel van Lodewijk de XIV in 1673.
- De eik van Koningin Juliana van Nederland : de Koningin bezocht Oranje op 29 juli
1952 en plantte er een eik op de heuvel Sint Eutrope.
- Het hospitium (16° eeuw) : op aanvraag van Prins Maurits werd dit gebouw in 1638
een ´algemeen ziekenhuis voor arme zieken´.
- Het college : gesticht in 1573 door Lodewijk van Nassau. Onder Willem Philippe,
was het personeel samengesteld uit evenveel kalvijnen als katholieken.
- Het huis van Lapise : adviseur van de Prins en auteur van ´beeld van de
geschiedenis van de Prinsen en het Prinsdom van Oranje´ gepubliceerd in 1639 in Den Haag.
En dan zijn er nog enkele mooie plekjes en monumenten om te bezoeken en van te
genieten :
– Het theater (19° eeuw) geopend in 1885. De plannen zijn ontworpen door André –
Jean Boudoy, een architect uit Avignon en medewerker van Charles Garnier (
opera van Parijs ) de Borstbeelden van Molière, Corneille en Félicien David
symboliseren respectievelijk de komedie, de tragedie en de muziek.
- De protestantse kerk : oude kerk van de Jacobijnen uit de 16° eeuw, opgekocht door
de stad en in 1812 tot de protestantse gemeente overgedragen.
- Het standbeeld van Injalbert : staat direct tegenover de Koninklijke deur van het
antieke theater. Het symboliseert de antieke geest, die de vlam van de kunst
overdraagt aan het moderne talent.
- Sint Florent (15° eeuw) : oude kloosterlijke kerk en klooster van de Cordeliers
(Franciscanen). Voorgevel gotiek in een strenge bouwstijl.
Temperatuur
nu in Orange
klik
|
- Beeld van Raimbaud : graaf van Oranje, die meedeed met de kruistochten van
Jeruzalem in 1099.
- Stadhuis : een privé huis uit de 17° eeuw, dat door de gemeente werd gekocht in 1713.
De klokkentoren is geklasseerd als historisch monument.
- De kathedraal van Onze Lieve Vrouw van Nazareth : de kerk was tot de Franse
revolutie de kathedraal van Oranje.
Kenmerkend is het zuidelijk portaal in een Romaans-Provençaalse stijl.
Uitzicht van de oriëntatietafel
- Kapel van Gabet (3 km van Oranje) in 1794 veroordeelde de populaire commissie
332 personen tot de dood, waaronder 32 nonnen. De slachtoffers werden in een
algemeen graf begraven. Op deze plek is in 1832 de kapel van Gabet opgericht.
|
En nu verder naar Carpentras
: gelegen in het dal tussen de Mont Ventoux en het
gebergte van de Dentelles de Montmirail (blauwige, kalkrijke, door erosie gekartelde
rontswanden), in het hart van een vruchtbaar tuinbouwgebied. De moestuinen
brengen aardbeien en meloenen voort ; de wijngaarden produceren de Appellation
Contrôlée van de Côtes du Ventoux. Tevens kan je er kennis maken met hun zwarte
diamant : de truffel van de Périgord, (de meeste truffels groeien aan de voet
van de Mont Ventoux ; deze groeien op speciale grond altijd in de buurt van
eiken of olijfbomen. De oogst begint bij de eerste winterkou en duurt tot half
maart) alsook met de ´berlingot´ (felgekleurde snoepjes ; werden voor het eerst
in de 19de eeuw gemaakt volgens een recept waarbij de suiker van
gekookte vruchten werd gebruikt ; de lokale specialiteit is de muntsmaak maar
er zijn berlingots met anijs-, citroen- en sinaasappelsmaak) en de bekende
gekonfijte vruchten. De lavendelvelden op het hoger gelegen plateau rond Sault
biedt de omgeving een verscheidenheid aan landschappen.
Mysterieus en koninklijk waakt de Mont Ventoux over de vlakte.
Met een hoogte van 1912 meter is deze berg de trots van de streek.
De Reus van de Provence die door de Unesco is
aangewezen als biosfeerreservaat, bezit een uitzonderlijke flora en fauna met
talrijke beschermde soorten. De Mont Ventoux heeft door de grote wielerrondes
en autoraces een mythische klank gekregen en is daarom een trekpleister voor
amateur wielrenners en wandelaars.
Carpentras dankt haar bijzonder karakter aan de feit dat zij van de 13de tot de
18de eeuw deel uitmaakte van de Pauselijke Staat. De architectuur
is geïnspireerd op Italiaanse bouwstijlen en beïnvloed door de Joodse
gemeenschap die hier de bescherming genoot van de Paus.
|
|
Er zijn volgende mooie bezienswaardigheden :
- De synagoge is de oudste van Frankrijk (1367) en nog altijd in gebruik.
Het is een plek die getuigt van de Joods - Provençaalse beschaving van heden en
verleden.
- L´Hôtel - Dieu : een verrassend bezoek, waarbij kennis wordt gemaakt met het
dagelijkse leven van een ziekenhuis in de 18de eeuw. De apotheek
geeft een beeld van de medische inzichten uit de eeuw der Verlichting.
De bouwstijl ervan heeft de allure van een Romeins paleis.
-La Cathedrale St-Siffrein : de façade van deze gotische kerk valt op door
zijn eenvoud en schitterend witte natuursteen. Binnen wordt je verrast door de
rijke barokversieringen van de kapellen.
- Le Passage Boyer of de Glazen Straat & les Halles : deze overdekte
winkelgalerij uit het midden van de 19de eeuw herbergt modieuze
winkels in sobere huizenblokken ; deze winkels staan in schril contrast tot de
gezellige winkeltjes en kraampjes onder de middeleeuwse arcaden van de Rue des
Halles.
- Le Palais épiscopal : het huidige paleis van justitie bezit prachtige in
de 17de eeuw door Romanelli geschilderde decors, die herinneren aan de
luisterrijke tijd waarin dit monument de residentie van de bisschop was en een
tempel van Italiaanse kunst.
font>
|
- L´Arc Romain : deze triomfboog is gebouwd in de tijd van keizer Augustus (1ste
eeuw na Chr.) en bestaat uit één boog met op de zijden een reliëf van geketende
gevangenen rond een wapentrofee.
- La porte d´Orange : Toen in de 14de eeuw de Honderdjarige Oorlog
dreigde, gaf de Paus het bevel stadsmuren te laten bouwen.
Deze bestaan uit 32
torens en vier versterkte poorten waarvan de indrukwekkendste, de Porte
d´Orange, die gespaard bleef bij de sloop in de 19de eeuw.
|
Het wordt altijd maar mooier en warmer weer. We vernemen van de bevolking dat het nu
echt zomer wordt. Het was een nat voorjaar en dit zijn ze blijkbaar niet
gewoon. Normaal gezien in deze tijd van het jaar vindt je weinig plassen langs
de weg, nu zijn er nog veel.
We rijden voorbij Avignon en zien de statige gebouwen maar stoppen we ??? Neen, we
rijden voorbij... we houden de streek voorlopig voor bekeken en gaan richting zee.
|
|
|
We bezoeken nog volgende plaatsen :
profiteerden van de kruistochten, want de specerijenroute liep er tot aan de kust.
Aigues Mortes midden in de Camargue gelegen is nu een aangename pleisterplaats aan het Canal du Rhône à Sète.
de fijn gebeeldhouwde Renaissance - vensters, de waterspuwers, de fraaie bogen en
doorgangen trekken onze aandacht net als de prachtig gerestaureerde voorgevels
van de 13de eeuwse huizen. Het op een rotspunt gelegen dorp biedt
naar het zuidoosten ook het enige vergezicht op de Pont du Gard.
Dan weer aan zee komen we aan in Les
Saintes-Maries-de-la-Mer : wat is het hier
aangenaam verblijven... raar hé, hier hebben we het gevoel ´thuis´ te zijn !
Een toeristische trekpleister, goed om te wandelen, te winkelen, te luieren, te
genieten, te fietsen langs de zee, over de dijk ; af en toe moet je toch
afstappen van de fiets hoor, want dit is geen dijk zoals bij ons aan de kust :
hier rijden we tussen de duinen, over ´t zand en dan verder langs een kiezelweg
tot voorbij de vuurtoren van la Gacholle.
- Le bac du Sauvage zorgt voor een overtocht van 320 meter over de Petit
Rhône zodat we verder kunnen riching
Port Saint Louis du Rhône.
Het is een jachthaven in volle ontwikkeling.
- En vandaar naar de markt in Arles,
ook de toegangspoort van de Camargue
genoemd. Van Gogh kwam uit Parijs in Arles aan, in februari 1888. Het heldere
licht en de felle kleuren inspireerden hem en op 15 maanden tijd schilderde hij
meer dan 300 schilderijen, waaronder zijn beroemde zonnebloemen, symbool voor
de zon van de Provence.
De Ardèche ligt in het zuid-oosten van Frankrijk, aan de oostkant van het Centraal
Massief en is één van de acht departementen die samen de regio Rhône-Alpes vormen.
In de Camargue wordt de stier die al sinds lang vervlogen tijden voorkomt in
het Middellandse Zeegebied, geassocieerd met talrijke rituelen : onder andere met
de ferrade, het brandmerken van de kuddes, of de abrivados, het loslaten van de
stieren in de straten van de dorpen. Tijdens de wedstrijden in de Camargue,
die al sinds de 16° eeuw bestaan, proberen mannen, razeteurs genaamd, het dier,
door middel van een haak vast te grijpen bij strik, kwasten en touw die
vastgemaakt zijn op zijn voorhoofd en rond zijn horens. Deze activiteit is als
sport erkend en is sinds 1975 in een vereniging georganiseerd.
